Η ανάγκη για το "new deal" της Ελλάδας

Δεν μπορώ να μην ομολογήσω ότι ήταν ιδιαίτερα απογοητευτικά τα στοιχειά για το 2012. 27% η ανεργία με αύξηση 7% σε ένα χρόνο και ύφεση 6,5% μέσα στη χρονιά. Δε χρειάζεται να αναφέρω κάτι άλλο για να γίνει κατανοητή η τραγική κατάσταση της οικονομίας. Και αν αυτό συνδυαστεί με το τραγικό ψυχολογικό κλίμα και τις προσδοκίες για τα χειρότερα, δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει το ενδεχόμενο γενικευμένης κοινωνικής αναταραχής, στο οποίο πιστεύει το 53% (δημοσκόπηση της VPRC).

Ακόμη χειρότερες οι προβλέψεις που αναμένουν την ανεργία να φτάσει στο 30% ως το τέλος της χρονιάς και την ύφεση να διατηρηθεί στο 4%. Μέσα σε αυτό το πολύ άσχημο κοινωνικό πλαίσιο η κυβέρνηση καλείται να εφαρμόσει μια περιοριστική πολιτική. Αν και είναι γενικά ομολογούμενο ότι ο στόχος επίτευξης πρωτογενούς πλεονάσματος είναι κοντά αυτό είναι αδιάφορο για την πλειοψηφία των πολιτών της χώρας μας. Δεν τρώγονται τα πρωτογενή πλεονάσματα. Ακόμη και να τα επιτύχουμε τη στιγμή της κοινωνικής έκρηξης σε έναν επαναστατημένο κόσμο δε θα έχουν καμία σημασία.

Είναι μεγίστη αναγκαιότητα να γίνουν κινήσεις για την εκκίνηση των μεγάλων δημόσιων έργων που θα δώσουν δουλειά στους ανέργους εργάτες, που θα κινήσουν το χρήμα του ΕΣΠΑ και της διεθνούς οικονομικής βοήθειας, για την απλοποίηση της διαδικασίας έγκρισης επενδύσεων, για την βοήθεια της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας. Αυτοί είναι οι στόχοι που έχει καθήκον να κυνηγήσει η κυβέρνηση, τους οποίους ως τώρα δεν έχει καταφέρει. Προτεραιότητα μας πρέπει να είναι τα δημόσια έργα καθώς είναι άμεσης εφαρμογής, μπορούν να απασχοληθούν άμεσα άνεργοι, είναι μεγάλες επενδύσεις, έχουν μόνιμο χαρακτήρα (μαρίνες, δρόμοι, εκσυγχρονισμός σιδηροδρομικού δικτύου κλπ) και να κινηθεί χρήμα ενισχύοντας τις πλέον ευάλωτες οικογένειες. Είναι ανάγκη λοιπόν αντί να δίνουμε μόνο επιδόματα ανεργίας να δώσουμε και δουλειές στους άνεργους εργάτες. Αμέσως δεύτερη είναι η ανάγκη για ενίσχυση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, του εκσυγχρονισμού της υπάρχουσας βιοτεχνίας και της αγροτικής παράγωγης, επενδύσεις οι οποίες μπορούν να φέρουν ταχύτατα αντίκρισμα σε αύξηση της παραγωγής και της ποιότητας, ενώ στόχος πρέπει να είναι η δημιουργία εγχώριας βιομηχανίας μεταποίησης των ντόπιων αγροτικών προϊόντων και όχι η εξαγωγή τους για επεξεργασία στο εξωτερικό όπως σε μεγάλο βαθμό συμβαίνει με το λάδι. Τρίτον πρέπει να απλοποιηθούν οι διαδικασίες ίδρυσης και λειτουργίας για μια επιχείρηση, το κράτος να γίνει πιο φιλικό στην επιχειρηματικότητα, ώστε να προσελκύσουμε ξένους επενδυτές και να τους διευκολύνουμε να διαχειριστούν αποτελεσματικά και χωρίς φόβο τις εταιρείες τους.

Δυστυχώς ο χρόνος υπομονής της Ελληνικής κοινωνίας εξαντλείται, και ενώ ο πρωθυπουργός πέρασε το προηγούμενο εξάμηνο προσπαθώντας να φέρει τη μέγιστη δυνατή οικονομική βοήθεια από το εξωτερικό στο εσωτερικό μέτωπο οι υπουργοί οι υπεύθυνοι για την ανάπτυξη δεν δούλεψαν όπως θα έπρεπε με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή να μην έχουν γίνει στον τομέα ανεργία-ανάπτυξη όσα θα μπορούσαν να γίνουν. Τώρα είναι τεράστια ανάγκη να γίνει ότι είναι δυνατό να ανακουφιστούν οι σκληρά δοκιμαζόμενοι συμπολίτες μας, να δείξουμε σε όλη τη κοινωνία ότι γίνεται ότι είναι δυνατό να αρχίσει η ανάκαμψη ταχύτερα, να αποδείξουμε τόσο στους έξω όσο και στον Ελληνικό λαό ότι υπάρχουν καλά νέα και ότι σύντομα η κατάσταση θα αρχίσει εμφανώς να βελτιώνεται.

Μάνθος Καψάλης

ΥΓ: Πάντα μου άρεσε η φράση «να τυπώσουμε την έξοδο μας από την κρίση». Θα πρότεινα στον Έλληνα πρωθυπουργό να ακροβατήσει όσο είναι εφικτό πάνω σε αυτή τη φράση, και αναλογιζόμενος την κρισιμότητα της κατάστασης και τις απαγορεύσεις των συνθηκών να κάνει ότι μπορεί και ας έχει απόκλιση ο ισολογισμός μερικά εκατομμύρια ευρώ. Στο τέλος δεν θα τον κατηγορήσει κανείς για μια μικρή παραβίαση των συνθηκών για τη στήριξη της εργασίας εφόσον γίνει μια φορά και διακριτικά.