Το προφίλ του «νεοφιλελεύθερου».

Στην Ελλάδα μετά από χρόνια επαρχιώτικης λογικής και πελατειακών σχέσεων, ήρθε η νέα “μόδα” του νεοφιλελευθερισμού.

Υποτιθέμενοι αστοί και γραβατωμένα καθάρματα βρήκαν το νέο τους αποκούμπι που μάλιστα είναι προσαρμοσμένο στις απαιτήσεις των καιρών.

Δηλαδή, απανθρωπιά, ψυχοπαθολογία που βαφτίζεται άποψη και κυνισμός.

 Οι θιασώτες του πολλοί.

Βουλευτάδες, υπουργοί με πτυχίο, managers που αναλαμβάνουν πόστο σε κόμμα, παπαγάλοι που παριστάνουν τους αντικειμενικούς ενημερωτές-εξημερωτές του κοινού νου, ψευτοδιανοούμενοι, χιπστεροναζί που γράφουν σε δήθεν εναλλακτικά έντυπα, “υπεύθυνοι αριστεροί” που ζέχνουν μασχαλίλα.

Ποιο είναι όμως το προφίλ του νεοφιλελεύθερου;

Βλέμμα χαιρέκακο, χείλη σφιγμένα με ένα ελαφρύ μειδίαμα που μαρτυρά καταπιεσμένη οργή, ειρωνικό ύφος.

Οι ενδυματολογικές του προτιμήσεις τους παραπέμπουν σε δήθεν καλόγουστες στολές που ακολουθούν τον κώδικα του καθωσπρεπισμού.

Τα κύρια χαρακτηριστικά τους είναι μια ναρκισσιστική και αυτάρεσκη γλώσσα, κακοήθης ειρωνεία, έλλειψη ευαισθησίας (μάλιστα θεωρούν το συναίσθημα και την εκδήλωσή του αδυναμία για άσκηση πολιτικής), εκδίκητικότητα προς οτιδήποτε όμορφο δεν μπαίνει στο καλούπι που θέλουν να ελέγχουν και βέβαια, θεωρούν την βία -και δη την κρατική- “εκ Θεού”, όπως και τον καπιταλισμό το μοναδικό κοινωνικοοικονομικό σύστημα που μπορεί να εφαρμοστεί, χλευάζοντας τις εναλλακτικές του.

Φυσικά για ινδάλματά τους δεν έχουν μόνο τον Φριντμαν, την Σχολή του Σικάγο, τον Πινοσέτ και την Θάτσερ, αλλά και άλλα καθάρματα, χορηγούς εγκλημάτων και δουλέμπορους τύπου Steve Jobs, Μπομπολας κτλ.

Επικαλούνται μάλιστα τους κανόνες της αγοράς, όταν δεν  τους αφήνουν να επιδοθούν σε ανθρωποκυνηγητό για να βγάλουν λεφτά.

Που ακούστηκε κυνηγός κεφαλών, να μην έχει κίνητρο για να πάρει μερικά σκαλπ;

Μετράνε τις ανθρώπινες ζωές με τιμές, λογαριασμούς και ποσοτικά στοιχεία. Αν χρειάζεται ένας δεδομένος αριθμός ανθρώπων να θυσιαστούν για να πάνε αυτά τα καθάρματα τα παιδιά τους σε κολλέγιο ή να πετύχουν καλύτερες συνθήκες για πάρτη τους, χωρίς καμία ενοχή προχωρούν στο σχέδιο της “θυσίας”.

Αντιλαμβάνονται τους εργαζόμενους ως “έξοδα επιχείρησης”, τους μετανάστες ως “σκουπίδια” ή σκλάβους, τους ομοφυλόφιλους “λάθος της φύσης”.

Οι νεοφιλελεύθεροι δεν ασπάζονται ουσιαστικά καμία ιδεολογία συγκεκριμένα, πέρα από αυτήν που εναντιώνεται στην ζωή.

Αυτό είναι το μόνο που τους ενώνει, αφού η υπόλοιπη “μαγιά” είναι ψυχοπαθολογία που ξεβράστηκε και καμουφλαρίστηκε πίσω από ανάλγητες προτάσεις.

Φυσικά μισούν τους δημόσιους υπαλλήλους, αποθεώνουν την ιδιωτική πρωτοβουλία και θεωρούν περιττό οτιδήποτε έχει τον χαρακτήρα του κοινωνικού, του ελεύθερου και του δωρεάν.

Πολλές φορές καβλώνουν όχι επειδή έβγαλαν χρήματα, αλλά επειδή το έκαναν εις βάρος άλλων.

Strange Journal