Σιγά μην άκουγε ο Καραμανλής τα πρωινάδικα...

Πλάκα έχει. Παλεύεις μια ζωή να κάνεις αυτό που εσύ θες, και γιατί έτσι πρέπει, και για την υστεροφημία σου, και μετά τρως πακέτο επικήδειους από επιτήδειους και άμα μπορούσες θα κατέβαινες ξανά στη Γη να τους βάλεις στη θέση τους.

Όμως θα ’μπλεκες γιατί θα άρχιζαν τα «Ε-Ε-Ερχεται» μέχρι να καταλήξουν ως συνήθως στο ανάθεμα.

 

Μια που αυτή την εβδομάδα είχαν την τιμητική τους ο Καραμανλής ο Εθνάρχης και ο επαναστάτης του πετρελαίου Τσάβες, σκέφτεσαι: Μήπως θα πρέπει να βγει ένας νόμος που να απαγορεύει στον κάθε περαστικό να λέει ό,τι θέλει πάνω από τον τάφο σου ενώ εσύ δεν μπορείς να του απαντήσεις;

Εδώ όταν λείπει κάποιος… από πάνελ της TV υποτίθεται ότι δεν μιλάνε γι’ αυτόν, πόσο μάλλον από τη ζωή.

Να, π.χ., τι ΔΕΝ μας είπαν για τον Καραμανλή διότι δεν τους συνέφερε να το πουν.

Βασική αρχή του νεότερου καραμανλισμού, χάρη στον οποίο έγινε διάσημος -και μισητός στην Αριστερά του ιησουιτισμού και της υποκρισίας- ήταν το ΣΚΑΣΕ και ΠΡΑΤΤΕ.

Ο λεγόμενος «Εθνάρχης» ήταν ο άνθρωπος των ΕΡΓΩΝ και καθόλου των ΛΟΓΩΝ και αυτή ήταν η κορυφαία διαφορά του από τους λοιπούς της εποχής του και τους σημερινούς.

Όπως μπούκαρε ο Ιησούς και πλάκωσε στην αγορά Εμπόρους και Φαρισαίους, έτσι θα είχε πετάξει ΗΔΗ ΕΞΩ από το Δημόσιο τους επίορκους, αυτούς με τα πλαστά πτυχία και όλους όσοι περίσσευαν γενικά.

Θα καθόταν να παίζει με την ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας ο Κωνσταντίνος Καραμανλής επειδή θα του διαμαρτυρόταν καμιά ΑΔΕΔΥ, πόσο μάλλον κομματάρχες και κρατικοί λειτουργοί;

Αυτός μίλησε με το έργο του και… προσοχή, μιλάω κυρίως για τον ΠΡΩΙΜΟ Καραμανλή, εκείνον, ναι, της εποχής προ της χούντας, αλλά και ΑΜΕΣΩΣ μετά τη χούντα.

Στη συνέχεια τον πρήξανε, «βάρυνε», ξενέρωσε και είπε μέσα του «άσ’ τους να βγάλουν τα μάτια τους τώρα που τους έβαλα στην Ευρώπη».

Πού να φανταζόταν ότι θα ήμασταν ικανοί να… βγούμε από μόνοι μας;
Φυσικά η μόνη σχέση του πρώιμου Καραμανλή -πολύ πριν τον πουν «Εθνάρχη»- με τον Χριστό δεν είναι και πολύ θρησκευτικού περιεχομένου, μια που κωδικοποιείται με τον πολιτικό όρο «ιησουπαναγίες» και «καντήλια».

Ο παλιός «ντούρος» Καραμανλής δεν άκουγε… και «πλάκωνε» τους πάντες όλους, με πρώτους και καλύτερους τους υπουργούς του, που έχουν καταθέσει στα απομνημονεύματά τους τη βαθιά μεταφυσική σχέση του με τον Καρβέλα που συνοψίζεται στο σουξέ «Μπουνιές, κλοτσιές».

Με προσωπικό day to day στυλ, ο πρώιμος Καραμανλής, που θα τον καταριόντουσαν σήμερα όλοι όσοι καθ’ υπερβολή και στο άσχετο τον δοξάζουν, βούταγε από το ΑΦΤΙ, ούτε καν από τον γιακά, ακόμη και τον πιο πιστό του συνεργάτη, όταν τον πετύχαινε να λουφάρει, να «κοιμάται», να μην αποδίδει γενικά.

Μέχρι κι έξω από την πρωθυπουργική λιμουζίνα τούς πέταγε με τις κλοτσιές, ενώ υπάρχουν αληθινές ιστορίες για… φάπες, χαστούκια και καρπαζιές!

Δεν τους ζητούσε εκ νέου υπομνήματα.
Το ΚΑΛΥΤΕΡΟ, λοιπόν, του δοξαζόμενου τώρα ως «Εθνάρχη» ήταν το ότι ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕ ΣΤΟΝ ΠΟΛΥ ΔΙΑΛΟΓΟ, αλλά στις σταράτες κουβέντες.

Και μετά από λίγο έκοβε τη συζήτηση και έκανε αυτό που νόμιζε ότι έπρεπε.

Ακόμη κι αν χρειαζόταν να φερθεί σκαιότατα ή να εξαπατήσει τον απέναντί του! Κλασική και ιστορική η περίπτωση του πώς άφησε τον τέως βασιλιά Κωνσταντίνο… στο Λονδίνο να περιμένει να τον φωνάξει πίσω, ενόσω εκείνος είχε έρθει στην Αθήνα και προσπαθούσε να φέρει τη χώρα στα ίσα της, με τη χούντα να ελέγχει ακόμη το κράτος και τον Αττίλα να καταλαμβάνει την Κύπρο.

Μάταια περίμενε στο τηλέφωνό του ο Τέως τον Καραμανλή και δεν υπήρχαν και SMS εκείνη την εποχή!

Έτσι, όταν έμαθε τα νέα ότι θα γινόταν προαποφασισθέν δημοψήφισμα, Δημοκρατία εναντίον Μοναρχίας, ήταν πια πολύ αργά και πολύ μακριά.

Φαντάζεται, λοιπόν, κανείς τον Καραμανλή να διοικεί ένα κράτος όπου θα πρέπει να συμφωνούν οι… κοινωνικοί εταίροι για μισθούς και συντάξεις, όπου τους καθηγητές τους εκλέγουν και τους ελέγχουν οι φοιτητές και τους… παιδεραστές δασκάλους τούς κρατάνε ακόμη στα σχολεία, όπως και τους λαδιάρηδες επίορκους στην Εφορία;

Ο ίδιος προσωπικά θα τους είχε ΠΕΤΑΞΕΙ έξω.
Κάτι ακόμα που έκανε πολύ καλύτερα απ’ όλους ο Καραμανλής ήταν το «ανήκομεν εις την Δύσιν».

Μας έβαλε στην Ευρώπη, υπό συνθήκες που κανείς απ’ όσους σήμερα βλέπουν… απόκλιση της ελληνικής οικονομίας από τον μέσο κοινοτικό όρο δεν θα μπορούσε να διανοηθεί.

Εκατό χιλιάδες έτη φωτός ΜΑΚΡΙΑ ήταν τότε η Ελλάδα από κάθε άποψη, κοινωνική, οικονομική, πολιτική, από τη λεγόμενη ΕΟΚ, όμως ο Καραμανλής με τα βλάχικα πάρε-δώσε κατάφερε και την «έχωσε» μέσα πριν από άλλους πολύ ισχυρότερους λαούς.

Κι απ’ ό,τι θυμάμαι, δεν το συζητούσε με τίποτα υπαλληλάκους της συμφοράς σαν αυτούς της τρόικας, αλλά με τα «θηρία» της Γαλλίας και της Γερμανίας αυτοπροσώπως.

Κι επειδή τίποτα στη ζωή δεν γίνεται τζάμπα, προκειμένου να πετύχει ό,τι ήθελε ΕΔΙΝΕ κι αυτό που έπρεπε, όπως έπρεπε.

Φτωχή, ΠΟΛΥ πιο φτωχή από σήμερα ήταν η Ελλάδα, αλλά τη μάχη την έδωσε ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ακόμη και στις πιο τραγικές γι’ αυτή συνθήκες.
Βεβαίως η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, όμως δεν μπορώ να θυμηθώ κανέναν ηγέτη που να έμεινε στην Ιστορία για… τον διάλογο, τη συναίνεση, τη διαφάνεια και όλες αυτές τις πασοκοαριστερές μπαλαφάρες από τις οποίες κυριαρχείται και καταστρέφεται σήμερα ο τόπος.

Από τους υπερσυντηρητικούς τύπου Ντε Γκολ, μέχρι και τα σύμβολα της σοσιαλδημοκρατίας τύπου Μιτεράν, αλλά κι από τη… Θάτσερ έως τον Πούτιν, όλοι ΠΕΤΥΧΑΝ επειδή κυβέρνησαν με την έννοια της λέξης αυτής καθαυτής.

Χωρίς να δίνουν λόγο στα μεγάλα συμφέροντα (και τους εργολάβους που κονόμησαν στην εποχή του, τους πλάκωνε χοντρά ο Κ. Κ. όταν καθυστερούσαν.

Δεν καθόταν κλαρίνο μπροστά τους), στο τι θα πουν τα πρωινάδικα και, πολύ περισσότερο, να κάθονται να σκέφτονται τι θα έλεγε ο κάθε «φίτσουλας» μετά στις κηδείες τους ή στα μνημόσυνά τους, σαν αυτό που έκανε το Ινστιτούτο «Καραμανλή».

Θέμος Αναστασιάδης

 

ΥΓ.: «Εθνάρχης» την είδε ο Καραμανλής όταν κουράστηκε, αφού πρώτα την είχε «κοπανήσει» από κάθε Παπανδρέου, όποτε τον βρήκε μπροστά του. Γιατί ήταν και λίγο πονηρός ο βλάχος.

Πρώτο Θέμα