Φοβάμαι.

Όπως το κάθε τι  στην Ελλάδα, έτσι και η ξαφνική μας αφύπνιση από την βυθιότητα (της χρόνιας επίπλαστης ευμάρειας) γίνεται απότομα, σπασμωδικά, και με τον ζήλο του νεοφώτιστου.

Περάσαμε από την αγροτική οικονομία στην οικονομία υπηρεσιών, χωρίς κανένα μεταβατικό στάδιο.

Περάσαμε από τα χωριά και τα χαμόσπιτα με τα κλήματα στην αυλή, στα τσιμεντένια τέρατα πολυκατοικίες, που μετέτρεψαν τις πόλεις μας σε εφιάλτες στο δρόμο με τα … μπετόν.

Περάσαμε από τα γαϊδούρια, τα κάρρα, και τις μοτοσικλέτες με καλάθι, στις μπέμπες, στα Καγιέν, και στα Μιτσουμπίσι Έβο.

Και πιο πρόσφατα, περάσαμε από τα δυο και μισό κρατικά τηλεοπτικά κανάλια στα σαράντα και βάλε ιδιωτικά.

Περισσότερα και από την Νέα Υόρκη…

Εν ολίγοις, μια κοινωνία που ζούσε με έναν συγκεκριμένο και χαρακτηριστικό τρόπο επί χιλιάδες χρόνια, κατάφερε μέσα σε λιγότερο από έναν αιώνα (για να μη πω 50 χρόνια) να αστικοποιηθεί πλήρως, και να αποτελέσει επιτέλους ένα κακέκτυπο της «αναπτυγμένης» Δύσης, που μας αρέσει να κατηγορούμε, αλλά πιο πολύ μας αρέσει να μοιάζουμε.

Και όλα αυτά in the blink of an eye σε ιστορική κλίμακα.

Έτσι, η απότομη προσγείωση μας λόγω της κρίσης, έφερε ξανά στο προσκήνιο την κλασική νεοελληνική τσαπατσούλικη και δυσανάλογα υπερβολική αντίδραση, με αποτέλεσμα να βλέπουμε πράγματα που ενώ αλλού θεωρούνται δεδομένα, σε εμάς προκαλούν απέραντη έκπληξη, αφού είναι πρωτοφανή.

Αν πηγαίναμε πέντε μόλις χρόνια πίσω, ποιος θα πίστευε ότι ο «παντοκράτωρ» Άκης, που παρά λίγες ψήφους δεν έγινε πρωθυπουργός, θα ήταν σήμερα στη φυλακή;

Ποιος θα πίστευε ότι ο σούπερ μαϊντανός Λάκης, το ίνδαλμα του κάθε ελαφρύ και μη καλιαρντού θα μοιράζονταν κελί με τον «ευεργέτη» μεγαλοπαράγοντα Λαυρέντη;

Ότι θα έμπαινε στη φυλακή, για όσο μπήκε τέλος πάντων, ο Μάκαρος με τις πουράκλες του;

Ότι θα έτρωγε ισόβια ο ατσαλάκωτος Θεσσαλονικάρχης;

Ότι κινδυνεύει να βρεθεί στη ψειρού μέχρι κι ο Πανίκας;

Ποιος θα τα πίστευε όλα αυτά, σε μια κοινωνία η οποία στη περίπτωση του Σαξόνη, πίστευε (ειλικρινά) ότι ένας δημοτικός υπάλληλος μπορούσε όντως να έχει και 5-6 νυχτερινά κέντρα, να πηγαίνει με Πόρσε στη δουλειά, και να συναγελάζεται με διάφορες μπίμπο αλλά και την ίδια την Βίσση;

Με τον μισθό του!

Όλα αυτά θεωρούνταν φυσιολογικά, στη χώρα της γρηγοράδας.

Και όλα αυτά μέχρι πέντε μόλις χρόνια!

Μετά μας έκατσε το αυγό…

Και τι κάναμε μόλις μας μπήκε  στον κώλο;

Προσπαθούμε μέσα σε ελάχιστα τέρμινα να επιβάλλουμε νοοτροπίες, διαδικασίες, και συμπεριφορές, που σε άλλες χώρες χρειάστηκαν δεκαετίες ( και βάλε) για να επιβληθούν.

Ανακαλύψαμε για παράδειγμα την μεγάλη ζημιά που μας προκαλεί ως οικονομία η φοροδιαφυγή!

Ναι σήμερα το ανακαλύψαμε, αφού πρώτα βρεθήκαμε ένα κλικ από τον γκρεμό, και τις φακές του Τσίπρα.

Σαν χθες θυμάμαι, μόλις πριν από τρία χρόνια, όπου σε κάποιο άλλο σάιτ είχα γράψει άρθρο πως για τα χάλια μας φταίει η φοροδιαφυγή, αφού η αρχική μας βουτιά στο χάος ήταν για €35 περίπου δισ.

Το αποτέλεσμα; Ακόμη και τότε έπεσαν να με φάνε διάφοροι σχολιαστές, υποβαθμίζοντας την βλάβη που μας προκάλεσε και συνεχίζει να μας προκαλεί η σχεδόν θεσμοθετημένη στη χώρα μας φοροδιαφυγή, κατηγορώντας με για αφέλεια και ασχετοσύνη.

Σήμερα όμως, το μόνο που απομένει να φορολογηθεί, μπας και πάρουμε μια ανάσα είναι η ίδια η ανάσα μας….

Έτσι, με ανεργία που αγγίζει το 30%, με ύφεση που μάλλον θα κρατήσει άλλα πέντε τουλάχιστον χρόνια, με την Ελλάδα να χρωστάει για τις επόμενες δυο γενιές,  με τους τοποτηρητές της τρόικας να έχουν εγκατασταθεί μόνιμα πλέον στην Αθήνα, και με τον Τσίπρα να απειλεί την οποιαδήποτε προσπάθεια ανάκαμψης μέσω επενδύσεων, ιδιωτικοποιήσεων κλπ, εκτός από τα ανερμάτιστα τσογλανάκια με τα καλάσνικοφ, έχουμε και μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα φόβου, αφού κανείς, νόμιμος και μη, δεν ξέρει από πού θα του έρθει η κατραπακιά.

Χρόνια ολόκληρα, ακόμη και ένοπλη ληστεία να έκανε κάποιος δημόσιος υπάλληλος, συνέχιζε να υπηρετεί και να πληρώνεται κανονικά, και μάλιστα αν είχε κομματικά κονέ, προάγονταν κιόλας!

Σήμερα ανακαλύψαμε τους επίορκους!

Και μάλιστα όχι μόνο αυτό, αλλά λέγεται πως ακόμη κι αν κάποιος, κατά τα άλλα νόμιμος και ευσυνείδητος, υπάλληλος μηνυθεί από κάποιον επειδή μάλωσαν στο δρόμο, τίθεται σε υποχρεωτική αργία!!!!!

Και μη τυχόν οδηγηθεί σε κανένα δικαστήριο, διότι εκεί τον περιμένουν έμπλεοι οργής οι δικαστές μας, για να του πάρουν το κεφάλι.

Οι ίδιοι δικαστές που μέχρι χθες χάιδευαν εμπόρους ναρκωτικών, ή που ακόμη και σήμερα απελευθερώνουν (από λάθος!) σκληρούς κακοποιούς λόγω παρέλευσης του 18μηνου κλπ.

Μέσα σε πέντε χρόνια γίναμε από Ντίσνεϊλαντ… Βαγδάτη.

Μόνο που αντί για σφαίρες και βόμβες, εδώ σκάνε φόροι, χαράτσια, και λογαριασμοί.

Και όλα αυτά μέσα σε ένα κλίμα βαρύ, όπου η μια συντεχνία προσπαθεί να βγάλει το μάτι της άλλης, και το ένα κόμμα να θάψει το άλλο, με τελικό σκοπό ποιον;

Την αναρρίχηση στην εξουσία και από κει πάνε κι άλλοι…

Τελικό συμπέρασμα;

Φοβάμαι…

Strange Attractor