Λυπάμαι
που οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους και λυπάμαι πολύ περισσότερο, επειδή η
απαξίωση των λέξεων καθοδηγείται από ψηλά, στη λογική που θέλει τις λέξεις να
φτιάχνουν φράσεις και τις φράσεις νοήματα.
Α,
λοιπόν, φαίνεται πως η πολιτική ηγεσία του τόπου θέλει όχι απλά την απαξίωση των
λέξεων, των φράσεων και των νοημάτων, αλλά την επιβολή της νοηματικής εξ ολοκλήρου,
για να μη μιλάει κανείς και να μη συζητά, να μη καταλαβαίνει και ως εκ τούτου
να δέχεται αγόγγυστα τις αποφάσεις του Παπανδρέου (οι δικές του είναι, ας μη γελιόμαστε),
του Τρισέ, της Μέρκελ και του κάθε παπατζή, που το οικονομικό περίσσευμα της χώρας
του είναι το έλλειμμα της δικής μου, το οποίο προέκυψε από το εμπόριο όπλων που
μου επέβαλαν, τα πλαστικά τυριά με τα οποία με ταΐζουν, το ουίσκι τους, με το οποίο
με ποτίζουν!
Το
χειρότερο;
Με
τον «μπάτμαν» τους και όλα τα άλλα καραγκιοζιλίκια
τους, τις βλακείες και τις χαζομάρες τους, που αφάνισαν κυριολεκτικά τους δικούς
μου ήρωες, που ξεκόλλησαν από τον τοίχο της ιστορίας το Λεωνίδα και τον Θεμιστοκλή,
τον Μεγάλο μου τον Αλέξανδρο και τον Πύρρο, τον Βασίλειο το Β΄ το Βουλγαροκτόνο
και τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, τον Φώτο Τζαβέλλα και τον Θόδωρο Κολοκοτρώνη, τον
Γιαννάκη Βελισαρίου και τον Δημήτρη Κωστάκη…
Να
κοιτάω τον ουρανό μήπως δω τον … υπεράνθρωπό τους να πετάει και να κατατροπώνει
τους εξωγήινους και όλα τα φαντάσματα του μυαλού τους και να ξεχνάω το δικό μου
υπέροχο μύθο του Δαίδαλου και του Ίκαρου!
Όλος
αυτός ο πρόλογος έχει να κάνει με την αδυναμία μου να βρω πλέον λέξεις που
περικλείουν νοήματα για να στηρίξω τις ευχές μου, που θα μπορούσαν να σταθούν ενάντια στην κοινή
μας αγωνία για την τύχη της πατρίδας μας και όλων των ωραίων πραγμάτων, που
γέννησε το πνεύμα της στη διάρκεια όλων των αιώνων…
Τι
να σας πω;
Να
σας μιλήσω για την «Ελπίδα»;
Που
είναι η Ελπίδα;
Μετακόμισε
στο Σείριο, στο λαμπρότατο αστέρα του Μεγάλου Κυνός, που κατηύθυνε από τον
ουρανό τους προγόνους μας, οι οποίοι γύριζαν με τον Οδυσσέα από την Τροία;
Τάσος
Κώτσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου