Την κοινωνία μας την ξεχαρβαλώνουμε χρόνια.
Το μηδενιστικό σκουπιδαριό, η αρχή της ήσσονος
προσπάθειας, η χαοτική ισοπέδωση αντικατέστησαν την ελληνοπρέπεια, την επιδίωξη
της αριστείας, την πειθαρχία.
Με αφορμή την εμπειρία από άλλη μια δικαστική υπόθεση,
δεν έχει σημασία ποια, με κατηγορουμένους κυρίως στη μετεφηβική ηλικία, θα σας
το πω ωμά: Το χασίς και η πρέζα σέρνονται πια στους τοίχους σαν τις κατσαρίδες,
τρυπώνουν παντού σαν αρουραίοι και μολύνουν τα πάντα.
Στην «αγνή ελληνική επαρχία» σαρώνει η υποκουλτούρα του
μπάφου και των πλέον σκληρών, το ίδιο όπως και στις συνοικίες των άστεων.
Οι ψευτοπροοδευτικοί φωταδιστές θα σας πουν ότι άλλο
πράγμα τα μαλακά κι άλλο τα σκληρά.
Θα σας πουν ότι η ινδική κάνναβη είναι φυτό του θεού και
ότι το αλκοόλ και το τσιγάρο είναι τάχα πιο επιβλαβή.
Μύθοι της κατεστημένης αριστεράντζας, τμήμα της οποίας,
εξαιρουμένου του ΚΚΕ -υπογραμμίστε τρεις φορές την εξαίρεση- «τον πατάει τον
αργιλέ».
Αμα θες να 'χεις το κεφάλι σου ήσυχο, γράψε το τέκνο σου
στην ΚΝΕ.
Μόνο η Δίωξη είναι πιο εχθρική στα ναρκωτικά από τους
ορθόδοξους κομμουνιστές. Οι ανανεωτικοί, οι αριστεριστές και οι αντιεξουσιαστές
δεν έχουν τέτοιες αναστολές. Μπορεί να ΄χουν θέμα με το έθνος και τα σύμβολά
του, όμως -ως «ελευθεριακοί»- πού και πού την «ακούνε».
Και λέω ότι είναι μύθοι, γιατί όποιος έχει επαφή με την
αληθινή κοινωνία ξέρει πως τα μαλακά συνήθως γίνονται σκαλί για να κατέβεις στα
σκληρά.
Δεν είναι απλώς οι βιολογικές, οι ιατρικές συνέπειες.
Κυρίως είναι το όλο ψυχολογικό και κοινωνικό πλαίσιο, η
διαδικασία.
Όποιος έχει δει χρόνιο χρήστη χασίς ξέρει το αποχαυνωμένο
βλέμμα, ένδειξη των εκφυλίσεων στον εγκέφαλο.
Κυρίως όμως είναι το όλο ψυχολογικό και κοινωνικό
πλαίσιο, η διαδικασία στην οποία μπαίνει ο χρήστης, ένα ολόκληρο παράλληλο
σύμπαν, με δικούς του κώδικες και νοοτροπίες.
Κάποτε υπήρχε μόνο στο περιθώριο.
Τώρα, σιγά σιγά, το περιθώριο κοντεύει να γίνει κύριο
μέρος της κοινωνίας.
Κι όσοι κατεβούν απ’ το σκαλί της κάνναβης στην πρέζα των
φτωχών ή στην κοκαΐνη των κυριλέδων είναι ήδη με το νόμισμα στο χέρι για τον
Βαρκάρη.
Και το πρόβλημα χτυπάει αδιάκριτα.
Πλούσιους και φτωχούς, δεξιούς κι αριστερούς, στα μήκη
και στα πλάτη της χώρας. Τα ναρκωτικά αποτελούν μεγάλη φάμπρικα.
Τα ίδια και η παράγωγη εξ αυτών εγκληματικότητα αποτελούν
τον βασικό κορμό της παραβατικής συμπεριφοράς.
Οι αλλοδαποί έχουν τα πρωτεία στην εισαγωγή και τη
διακίνηση, όμως μην ξεγελιόμαστε και βγάζουμε λάθος συμπεράσματα.
Αν δεν ήταν αυτοί, θα ήταν κάποιοι δικοί μας.
Γιατί όταν υπάρχει τέτοια ζήτηση και με τέτοιο οικονομικό
κέρδος, κάποιοι με χαλαρές αναστολές θα σπεύσουν να την καλύψουν.
Επομένως, θα πρέπει να εστιάσουμε στα βαθύτερα αίτια.
Η κοινωνία μας ξεχαρβαλώθηκε και η πρέζα καλπάζει
κρατώντας το δρεπάνι, διότι είμαστε πια χωρίς ραχοκοκαλιά και ταΐζουμε
πνευματιά και ιδεολογικά σκουπίδια την νεολαία μας.
Μια κοινωνία χωρίς υψηλό σκοπό, χωρίς φρόνημα και
πειθαρχία.
Πρώτη ευθύνη ανήκει στους μεγαλύτερους αυτόμολους, στους
λιποτάκτες που τελικά έγιναν «τυφεκιοφόροι του εχθρού», στην πνευματική τάξη
της χώρας.
Σε αυτούς που αντικατέστησαν το αξιακό πλαίσιο και την
πειθαρχία του ελληνισμού με τα σκύβαλα του μηδενισμού τους.
Πρώτη ευθύνη ανήκει στους πάσης βαθμίδας δασκάλους, που
υπονόμευσαν τον πατριωτισμό, την οικογένεια, το ηρωικό πρότυπο.
Αυτά έβγαλαν γενιές και γενιές ακάματων αγωνιστών της
επιβίωσης.
Έβγαλαν ανθρώπους που θαύμαζαν τον καλό επιστήμονα, τον
καλό εργάτη κι αγρότη, τον καλό στρατιώτη.
Έβγαλαν ανθρώπους που ριγούσαν για σημαίες και ιδέες, και
το καλώς τεθνηκέναι ήταν γι’ αυτούς μόνο στα Μαρμαρένια Αλώνια της Ελλάδας
απέναντι στους εχθρούς της.
Τι έβαλαν στη θέση του ελληνικού τρόπου στα προγράμματα
σχολείων και πανεπιστημίων, εκεί όπου -μαζί με την οικογένεια- σφυρηλατούνται
οι αξίες, οι αναστολές, οι αρετές και οι αντοχές;
Τα ράκη του μισελληνικού υλισμού τους!
Ναι, πρώτος εχθρός είναι η φτώχεια και πρώτο όπλο το
κοινωνικό κράτος.
Όμως γιατί το πρόβλημα θερίζει και γόνους ευκατάστατων
γονέων;
Γιατί τα βαθύτερα αίτια είναι αυτά που είπα, μη υλικά.
Επομένως η ανάκτηση από το έθνος της Παιδείας, η αποβολή
των μηδενιστικών ιδεών και των μολυσμένων φορέων τους είναι ανάγκη εθνικής
επιβίωσης.
Ελλάδα και πειθαρχία λοιπόν.
Αυτές έβγαλαν Έλληνες και θα ξαναβγάλουν.
Από την άλλη, στο άμεσο πρακτικό επίπεδο απαιτείται μια
ρηξικέλευθη προσέγγιση. Απομυθοποίηση της υποκουλτούρας των ναρκωτικών και να
στερήσουμε τους πελάτες από τον έμπορο.
Όποιος πληροί μερικά απλά κριτήρια, έπειτα από εξέτασή
του, να βγάζει μια κάρτα υγείας και να του χορηγείται δωρεάν υποκατάστατο σε
οποιοδήποτε εφημερεύον νοσοκομείο.
Να μη χρειάζεται να μοιραστεί βελόνες, να μην κολλάει
ηπατίτιδα και AIDS, να μη χρειάζεται να κλέψει, να σκοτώσει, να εκπορνευτεί, να
μη δέρνει τη μάνα του για 20 ευρώ, ώσπου να μπορέσει να μπει σε στεγνό
πρόγραμμα.
Θα αδειάσουν οι φυλακές και τα εκθέματα των δικαστηρίων,
θα πέσει δραματικά η εγκληματικότητα, θα μείνουν άνεργοι οι ναρκέμποροι και
εμείς, της ποινικής δικηγορίας, θα δούμε την ύλη μας να συρρικνώνεται.
Αξίζει για να σωθεί έστω μια ψυχή.
Πόσο μάλλον για χιλιάδες…
Φαήλος Κρανιδιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου