Ελληνικό δημόσιο: Ιστορίες για αγρίους!

Με αφορμή τον γενικό ντόρο που γίνεται για τους «επίορκους» δημοσίους υπαλλήλους, και για το πώς και γιατί δεν απολύονται, σας παραθέτω μια περίπτωση που μου διηγήθηκε σήμερα φίλος, βετεράνος στο δημόσιο, και που έχει να κάνει με την γενικευμένη ατιμωρησία που οδήγησε τη δημόσια διοίκηση μας στην πλήρη απαξίωση.

Ο φίλος λοιπόν αυτός είχε διατελέσει ένα διάστημα αναπληρωτής προϊστάμενος σε ένα τμήμα κάποιας δημόσιας υπηρεσίας στη Θεσσαλονίκη, από τις αμιγείς του δημοσίου, και όχι ΔΕΚΟ, τοπική αυτοδιοίκηση κλπ.

Και αν αυτό που περιγράφει γίνεται σε καθαρόαιμες υπηρεσίες του δημοσίου, φανταστείτε τα γίνεται σε αυτές του ευρύτερου δημόσιου τομέα (δημόσιες επιχειρήσεις, ΟΤΑ, κ.ά.) όπου το κλίμα είναι πολύ πιο χαλαρό…

Το διάστημα λοιπόν που ήταν αναπληρωτής προϊστάμενος, το 2007, είχε μεταταγεί στο τμήμα του (αλλάζοντας ειδικότητα) μια κοπελιά, που στο προηγούμενο τμήμα όπου υπηρετούσε για μόλις έξι  χρόνια, είχε μαζέψει τόσες ποινές στον φάκελό της, που κρίθηκε ανεπιθύμητη, και επειδή δεν θα μπορούσε έτσι εύκολα να απολυθεί, για πολλούς και διάφορους λόγους, της άλλαξαν ειδικότητα και τμήμα.

Και έτσι κατέληξε υφισταμένη του φίλου μου.

Από την πρώτη κιόλας μέρα έδειξε δείγματα ασέβειας, ανεπάρκειας, και κοπάνας.

Κάποια μέρα εξαφανίστηκε απροειδοποίητα.

Ψάχνοντας από δω κι από κει, ο φίλος μου έμαθε πως είχε πάει στο εξωτερικό, φυσικά χωρίς άδεια από την υπηρεσία της.

Όταν σε κάποια φάση εδέησε να σηκώσει το κινητό της, αντί να ζητήσει συγνώμη, ή έστω να δικαιολογηθεί για την απουσία της, έβαλε τις φωνές, και άρχισε να βρίζει τον προϊστάμενο που «την ενόχλησε στις διακοπές της».

Όσον αφορά το γιατί την κοπάνησε, η απάντηση ήταν «ξέχασε να υποβάλλει αίτημα άδειας».

Όταν γύρισε με το καλό, εκλήθη σε απολογία από τον διευθυντή της μονάδας, αφού την είχε ήδη αναφέρει για αδικαιολόγητη απουσία ο προϊστάμενος.

Με τα πολλά, και μετά από διάφορες κωλυσιεργίες, μεσολαβήσεις συνδικαλιστών, κομματικών προστατών κλπ για την καημένη που την στοχοποιούν άδικα κάποιοι «φασίστες» προϊστάμενοι, επειδή ξέχασε να υπογράψει το αίτημα της αδείας, κλπ, η κοπελιά τιμωρήθηκε με «έγγραφη επίπληξη»!

Μια ακόμη δηλαδή στις δεκάδες που είχε ήδη μαζέψει στα 6-7 χρόνια υπηρεσίας της.

Τότε είναι όμως που άρχισε και ο πόλεμος με τον φίλο μου.

Όποτε τον έβλεπε, του έκανε άσεμνες χειρονομίες, τον απειλούσε, και τον έβριζε.

Κάθε βράδυ δε, του έστελνε και μηνύματα στο κινητό του (από διαφορετικά ανώνυμα καρτοκινητά) με κάθε είδους απειλές.

Ακόμη και με την απειλή ότι θα τον μηνύσει για σεξουαλική παρενόχληση (ο φόβος του κάθε άρρενα υπαλλήλου, και το όπλο της κάθε προβληματικής)!

Επειδή σε καμία από τις περιπτώσεις αυτές δεν υπήρχε μάρτυρας, ο φίλος μου έκανε πέτρα την καρδιά και απλά υπέμενε την οργή της.

Κάποια μέρα όμως η κυρία πάλι δεν εμφανίστηκε στην υπηρεσία της, χωρίς καν να έχει ειδοποιήσει.

Σε συνεννόηση με τον διευθυντή, ο φίλος μου την κάλεσε στο κινητό, και της είπε να «τσακιστεί να έρθει» στη δουλειά.

Και ήρθε.

Και έγινε το έλα να δεις.

Παρουσία δυο συναδέλφων, αλλά και του διευθυντή, αφού στόλισε με χίλια κοσμητικά επίθετα τον φίλο μου και προϊστάμενό της, στη συνέχεια του επιτέθηκε με κλωτσιές, μπουνιές και νυχιές, διότι «είναι μαλάκας και καρφί».

Σε κάποια μάλιστα στιγμή του πέταξε και το ένα της παπούτσι στο κεφάλι.

Μπροστά σε δυο συναδέλφους της, και του διευθυντή(!) επαναλαμβάνω, ο οποίος με μεγάλη προσπάθεια κατάφερε να την τραβήξει από τον φίλο μου στον οποίο είχε γραπωθεί κομματιάζοντας τα μούτρα του με τα νύχια της!

Ακολούθησαν αναφορές εκατέρωθεν, και ο διευθυντής την κάλεσε σε έγγραφη απολογία, και διέταξε ΕΔΕ.

Ο φίλος μου, αν και συγχυσμένος στο έπακρο, ήξερε πολύ καλά πως επιτέλους θα τιμωρηθεί η συστηματικά ανεπαρκής και ακατάλληλη αυτή υπάλληλος, αφού αυτή τη φορά υπήρχαν και μάρτυρες, και μάλιστα ένας από αυτούς ήταν ο ίδιος ο διευθυντής.

Εσύ είσαι που το λες;

Βασικά, να κάνω και μια διευκρίνιση, όπως μου την είπε ο φίλος: Μέχρι και σήμερα, οι όποιες προαγωγές- κρίσεις (από υπηρεσιακά συμβούλια) έγιναν, ήταν με κομματικά κριτήρια.

Δηλαδή, αν είχες κομματικό ή πολιτικό μέσο, έπαιρνες προαγωγή, ασχέτως προσόντων.

Κι αν κάποιος άλλος έκανε ένσταση, τον λόγο είχαν άλλα υπηρεσιακά συμβούλια (ομοίως καθοδηγούμενα), ή η αστραπιαίως δρώσα  «ελληνική δικαιοσύνη», οπότε αν ποτέ δικαιωνόσουν, θα ήσουν ήδη συνταξιούχος εδώ και πολλά χρόνια!

Συνεπώς, ο διευθυντής της περίπτωσής μας ήταν και αυτός κομματικά εγκάθετος.

Και άρα έρμαιο, μεταξύ άλλων, και  των συνδικαλιστών.

Οι οποίοι συνδικαλιστές, προκειμένου να παίρνουν τις ψήφους συναδέλφων τους, για να συνεχίσουν το «θεάρεστο» έργο τους, τον παραγοντισμό, και την υψηλή σκιώδη διοίκηση, είναι ικανοί να συμμαχήσουν κα με τον διάβολο ακόμη, και να μην αφήσουν κανέναν ψηφοφόρο τους να τιμωρηθεί.

Και όλα αυτά στο όνομα της «δημοκρατίας».

Παράλληλα με την αναφορά, και επειδή ο φίλος μου είχε την πληροφορία ότι η υπάλληλος θα τον μηνύσει ψευδώς για ξυλοδαρμό, πρόλαβε και της έκανε ο ίδιος μήνυση.

Και βέβαια, το όλο κλίμα στην υπηρεσία ήταν εναντίον του, αφού ποιος θα πίστευε ότι μια απλή κοπέλα έδειρε έναν άντρα!

Έτσι, στα πηγαδάκια όλα κυκλοφορούσε η είδηση ότι ο προϊστάμενος έδειρε την υφισταμένη του (την οποία δεν ακούμπησε καν, παρά την επίθεση που δέχτηκε, φοβούμενος αυτό ακριβώς).

Και να ήταν μόνο οι απειλές της κοπέλας, και οι μεσολαβήσεις  των συνδικαλιστών;

Τα τηλεφωνήματα έπεφταν βροχή από διάφορους γνωστούς και αγνώστους, με άλλους να τον συμβουλεύουν να κάνει πίσω, άλλους να τον απειλούν ότι αυτός θα πάει φυλακή επειδή «έδειρε» την κοπελιά, και άλλους να τον απειλούν με μετάθεση, απόλυση κλπ.

Στις δε καταθέσεις τους στην ΕΔΕ, οι αυτόπτες μάρτυρες συνάδελφοι, δεν είδαν ούτε άκουσαν τίποτα, απλά «διαπίστωσαν σε κάποια φάση μια συμπλοκή, και έτρεξαν να χωρίσουν τους συμπλεκόμενους»!

Κάτι ανάλογο κατέθεσε και ο διευθυντής, αφού η διατήρηση της καρέκλας του ήταν πολύ πιο σημαντική από την όποια αλήθεια.

Που να μπλέκει με συνδικαλιστές και δικαστήρια;

Σε επίπεδο κεντρικής διοίκησης της υπηρεσίας (στην Αθήνα), και επειδή εκεί η κοπέλα είχε φροντίσει να κάνει καλές δημόσιες σχέσεις, παίζοντας από την αρχή της υπηρεσίας της τον ρόλο του αθώου θύματος, και επειδή κάποιοι ιθύνοντες (όπως παντού) είναι «μουνάκηδες», και έτσι ελπίζουν σε κανένα ψαροκόκαλο για να γλείψουν, το κλίμα ήταν να πέσει στα μαλακά η κυρία, που είναι κρίμα…. και πολλά υποσχόμενη (για άλλα γούστα).

Ήταν άλλωστε και ελεύθερη…. και ανοιχτή σε όλα τα ενδεχόμενα.

Με τα πολλά, και μετά από τρία ολόκληρα χρόνια, και αφού συνήλθε το πειθαρχικό συμβούλιο της υπηρεσίας, η απαράδεκτη αυτή υπάλληλος τιμωρήθηκε με πέντε (5) μέρες στέρηση μισθού, που στο δεύτερο συμβούλιο (όπου έκανε έφεση) μετατράπηκαν σε τρεις (3), και ο φίλος μου τιμωρήθηκε με «έγγραφη επίπληξη» διότι την προκάλεσε(!) και δεχόμενος την επίθεση «την απώθησε βιαίως», κάτι που δεν συνάδει με το αξίωμα του προϊσταμένου!!!!!!!!!!

Το δε δικαστήριο ακόμη να γίνει….

Για αυτό, όπως μου λέει ο συνταξιούχος πλέον φίλος μου, και προκειμένου να αποφύγουν όλη αυτή τη φθορά, και τα κάθε είδους ρίσκα, οι περισσότεροι προϊστάμενοι κάνουν τα στραβά μάτια, αφήνουν τους προβληματικούς στην ησυχία τους, και ξεζουμίζουν τους λίγους ευσυνείδητους, προκειμένου να βγαίνει η δουλειά, να περνούν τα χρόνια, και να πάρουν την σύνταξή τους.

Και εδώ να συμπληρώσουμε, ότι στο δημόσιο για να πάρει κανείς θέση ευθύνης (τμηματάρχης, διευθυντής, κλπ) θα πρέπει να είναι ούτως ή άλλως παλιός, και κοντά στη συνταξιοδότηση, οπότε που όρεξη για ηρωισμούς;

Έτσι λοιπόν λειτουργούσε, και μάλλον συνεχίζει λειτουργεί το δημόσιο.

Στο οποίο συνεχίζει να προσφέρει τις πολύτιμες υπηρεσίες της η κοπέλα της ιστορίας μας.

Είπε κανείς τίποτα;

Strange Attractor