Επιτέλους… σιώπησαν οι Κασσάνδρες.

Αρκετές θετικές  ειδήσεις για την οικονομία βλέπουν  το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες μέρες.

Πάντως, ανεξάρτητα αν είναι  «φτιαχτές» προκειμένου να δημιουργήσουν   κλίμα ή όντως  κάτι άρχισε να κινείται δειλά-δειλά, αυτό που έχει σημασία είναι πως μετά από πολύ καιρό σιώπησαν οι Κασσάνδρες.

Πέφτουν οι αποδόσεις  των ελληνικών ομολόγων, ράλι στο  χρηματιστήριο, πτώση  του πληθωρισμού, πρωτογενές πλεόνασμα στον προϋπολογισμό, αύξηση των εξαγωγών, θετικό ισοζύγιο προσλήψεων-απολύσεων μετά από  τρία χρόνια αλλά και μικρή ανάκαμψη  στο τζίρο των σούπερ μάρκετ , όλα μαζί συνθέτουν μια εικόνα την οποία δεν παραβλέπει κανείς με ευκολία ούτε παραβλέπει και τα θετικά διεθνή σχόλια από όλους αυτούς που μας «χρεοκοπούσαν» τα προηγούμενα χρόνια.

 

Αυτοί που   θέλουν να βλέπουν το ποτήρι  μισοάδειο έχουν πολλά επιχειρήματα  για το πώς φτιάχνονται όλοι  αυτοί οι δείκτες στην προσπάθεια  να  αλλάξει το  ψυχολογικό  κλίμα στους πολίτες και στην αγορά.

Αλλά ακόμα κι αν είναι έτσι,  επειδή  δηλαδή υπάρχει μια συντονισμένη προσπάθεια, το ερώτημα που προκύπτει είναι, γιατί δεν γινόταν αυτό πριν μερικούς μήνες;

Τότε που ταλανιζόμασταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, μεταξύ Ευρώπης και Αφρικής, μεταξύ ευρώ και δραχμής;
Μήπως   γιατί όντως πριν μερικούς μήνες οι  Ευρωπαίοι δεν είχαν ξεκαθαρίσει τι τελικά θα κάνουν με την περίπτωση μας, βλέποντας πως κι εμείς οι ίδιοι δεν είχαμε ξεκάθαρη πολιτική αν θέλουμε να μείνουμε στο ευρώ  αναλαμβάνοντας  και τις σχετικές δεσμεύσεις ή αν θα πούμε  ένα «περήφανο» όχι πληρώνοντας και τις αναλογούσες συνέπειες;
Φυσικά δεν  υποστηρίζω επ ουδενί, ότι αυτά τα σημάδια που βλέπουμε είναι ικανά από μόνα τους να γυρίσουν σελίδα και να αφήσουμε πίσω όλα αυτά που έχουν τσαλακώσει τις ζωές μας.
Δεν αποκλείεται ένα απρόβλεπτο  διεθνές γεγονός ή  μια εγχώρια πολιτική εμπλοκή να φέρουν πάλι τα πράγματα στο μη περαιτέρω και στο βόηθα Παναγιά.

Όμως  είναι εντελώς άδικο να μεμψιμοιρούμε συνεχώς, να κλαίμε  διαρκώς τη μοίρα μας και να κλείνουμε όλες τις χαραμάδες στην ελπίδα.
Γιατί να αποκλείουμε εκ των προτέρων την πιθανότητα τελικά να τα καταφέρει η χώρα , σιγά- σιγά να δούμε να παίρνει μπροστά η μηχανή της οικονομίας και να βελτιωθούν και οι δείκτες- που πραγματικά ενδιαφέρουν όλους- όπως αυτοί της ανάπτυξης και της απασχόλησης.
Τόσα και  τόσα απρόσμενα έχουμε υποστεί  τα τελευταία  τρία χρόνια,  γιατί  όχι και μια σταδιακή ανάκαμψη ή έστω ένα σταμάτημα στην κατρακύλα;

Βασίλης Στεφανακίδης

Πρώτο Θέμα