Η Ιώβεια υπομονή του Σαμαρά!

Μόλις τώρα διάβασα στο site του Βήματος  ρεπορτάζ για την “Οργή Σαμαρά για τις αντιδράσεις υπουργών στη διοικητική αναδιάρθρωση”.

Δεν ξέρω αν το ρεπορτάζ καταγράφει σωστά ότι υπάρχει οργή από τον Σαμαρά, αλλά με τις δικές μου προσλαμβάνουσες παραστάσεις, ξέρω ότι στη θέση του θα ένιωθα όντως οργή!

Είναι πραγματικά τόσο μα τόσο βαρετό πια, να βλέπω και να διαβάζω συνέχεια όλα αυτά που πρέπει να γίνουν σύμφωνα με τις υποδείξεις-επιταγές της Τρόικας (που προσωπικά συμφωνώ σε πολλές από αυτές), σε σχέση πάντοτε με την αναδιάρθρωση του δημοσίου, και κάπου στο δρόμο να μην τα εφαρμόζουμε σαν κράτος.

Ειλικρινά δε μπορώ να καταλάβω, πώς σκέφτονται οι Υπουργοί αυτής της Κυβέρνησης.

Από τη μια επωμίζονται όλο το πολιτικό κόστος. στη μερίδα εκείνων των ψηφοφόρων που είχαν μάθει 38 χρόνια να είναι κρατικοδίαιτοι, ανακοινώνοντας αναδιαρθρώσεις που αφορούν και σε καταργήσεις οργανισμών, που πονάνε, δεχόμενοι απίστευτη κριτική και πολλές φορές χλευασμό, και από την άλλη να μην κάνουνε τίποτε απολύτως.

Δηλαδή, εν τέλει, διπλό κόστος!

Μα πρόκειται περί μεγίστης ηλιθιότητας!

Ειλικρινά αναρωτιέμαι τι έχουν στο μυαλό τους.

Όλοι, μαζί με τον Σαμαρά, δεν συμφωνούν ότι πρέπει να γίνουν οι αλλαγές στο κράτος - δεινόσαυρο της Μεταπολίτευσης, μετά από κάθε σύσκεψη, κάθε υπουργικό συμβούλιο, κάθε συνάντηση εργασίας;;;

Όλοι μαζί αλλά και κατά μόνας δεν βγάζουν ανακοινώσεις περί αναγκαίων αλλαγών, περί εξορθολογισμού του Δημοσίου, περί συγχωνεύσεων φορέων;;;;

Ειλικρινά αναρωτιέμαι, αυτοί δεν είναι που βγαίνουν και κάνουν βαρύγδουπες δηλώσεις με κάθε ευκαιρία, όπου προσπαθούν να μας εξηγήσουν το πώς θα γίνουν οι αλλαγές οι οποίες και οι ίδιοι βέβαια αναγνωρίζουν ότι θα έχουν ένα πολιτικό κόστος (άσχετα βέβαια αν ο τρόπος με τον οποίο θέλουν να προβούν στις αλλαγές είναι πραγματικά μνημεία προχειρότητας και κακόγουστης τσαπατσουλιάς - βλέπε ΟΠΑΔ ας πούμε);

Ειλικρινά αναρωτιέμαι, υπάρχει τελικά μία συγκεκριμένη τακτική δράσης όπου όλοι μαζί θα βγάλουν το φίδι από την τρύπα, ή μήπως όταν γυρνάνε στο γραφείο τους αρχίζουν τα τηλέφωνα και λένε στους «ενδιαφερόμενους» λόγια του στυλ «έλα μωρέ, μην ανησυχείς, αφού το ξέρεις, δε θα υπάρχει πρόβλημα με το φορέα διαχείρισης περιβάλλοντος της Πουθενίτσας του νομού Παλαιοκρατίας... Θα το κανονίσουμε»!

Ειλικρινά αναρωτιέμαι, πόση Υπομονή μπορεί να έχει ο Αντώνης Σαμαράς...; Ειλικρινά αναρωτιέμαι αν η υπομονή του Ιώβ, μέσα στην κοιλιά του κήτους, ωχριά στην υπομονή που δείχνει για τους Υπουργούς του ο πρωθυπουργός!

Αλλά μάλλον αφελώς αναρωτιέμαι...

Ο καλός ο μάστορας, είναι καλός επειδή έχει και καλά εργαλεία!

Δεν μπορείς με ένα κλασικό κατσαβίδι να σφίξεις ή να ξεσφίξεις μία βίδα με σταυρό στο κεφάλι της.

Θέλει σταυροκατσάβιδο.

Αλλιώς, θα κάνεις τσαπατσουλιές, θα χαλάσεις τον οδηγό της βίδας, και τελικά η βίδα θα μείνει εκεί που είναι.

Το γαλλικό κλειδί, είναι μεν all purpose, αλλά δεν κάνει για να σφίξεις ή να ξεσφίξεις ένα μπουλόνι.

Είναι μία πρόχειρη λύση της στιγμής, άσε που τις πιο πολλές φορές θα χαλάσει το κεφάλι του μπουλονιού, το οποίο θα μείνει εκεί που ήταν, να το βλέπεις και να σου έρχεται να το σπάσεις από τη τσαντίλα σου...

Στην εποχή που είμαστε πλέον, και κυρίως στη κατάσταση που έχει φτάσει η Πατρίδα μας, δεν υπάρχει χώρος ούτε για πολιτικαντισμούς, ούτε για σκέψη περί ψηφοφόρων, ούτε για εγωιστικές επικοινωνιακές τακτικές.

Και στην παρατήρηση των διαφόρων υπουργών, βουλευτών και υπουργοποιήσιμων βουλευτών ότι δε μπορούν να κατέβουν στις περιφέρειές τους γιατί φοβούνται τον προπηλακισμό ή το κράξιμο, η απάντηση είναι μία: ΕΣΥ ήθελες να γίνεις Βουλευτής, ΕΣΥ ήθελες να γίνεις Υπουργός, ΕΣΥ φαγώθηκες για μία καρέκλα εξουσίας, ΚΑΤΣΕ και φάε τα σκατά σου τώρα, για να παράγεις ουσιαστικό έργο σε μία Κυβέρνηση που ΕΣΥ συμμετέχεις, και ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ έχετε ορίσει πώς θα πορευτεί!

Και άφησε τις προσπάθειές σου για την πολιτική σου επιβίωση!

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ το βουλευτιλίκι, ούτε το υπουργιλίκι!

Είναι λειτούργημα!

Και για να μην ξεχνάμε και τα ωραία κούφια λόγια, χωρίς εφαρμογή, δεν είναι η εποχή όπου οι ιδεαλισμοί και οι όμορφα πλασμένοι κόσμοι αποτελούν πρότυπο. Καλώς ή κακώς!

Εκλιπαρώ τον Πρόεδρο να κρατήσει τους ικανούς, αυτούς που έχουν παράγει έργο ΑΛΛΑ να αλλάξει αυτούς που κωλυσιεργούν!

Γαμώτο, είναι τόσο εύκολο να δει κανείς ποιοι είναι παραγωγικοί!

Αλλά γαμώτο, είναι και τόσο δύσκολο να κρατάς και ισορροπίες!

Μήπως ήρθε η ώρα Πρόεδρε, να αφήσεις πίσω τις ισορροπίες;

Μήπως είναι η ώρα Πρόεδρε να αφήσεις πίσω όλους αυτούς που νομίζουν ότι βρίσκονται ακόμη στην Ελλάδα του 80, όπου οι φατρίες, οι συνδικαλισμοί και όλες αυτές οι παπαριές ρήμαξαν τον τόπο και τον έφεραν εδώ που είναι;

Μήπως ήρθε η ώρα να κάνεις τη μεγάλη ρήξη;

Μήπως ήρθε η ώρα να πεις ΠΡΩΤΟΣ εσύ το ΟΧΙ σε όλους αυτούς που μάθανε να επιβιώνουνε μέσα από τον κομματικό σωλήνα, έχοντας κολλήσει στρέμματα αφισών στα Πανεπιστήμια και έχοντας τρέξει σε βλακώδεις κομματικούς αγώνες που τώρα πια μόνο πασέ και ντεμοντέ φαίνονται;

Μη φοβηθείς αν αισθανθείς ότι το κόμμα θα σε αφήσει!

Δεν πρόκειται!

Γιατί ηλικιακά και μόνο, λόγω βιολογικής φθοράς αν θέλεις (κυνικό αλλά πέρα ως πέρα αληθινό) υπάρχει αυτό το momentum της τόσο αναγκαίας ανανέωσης!

Όλο και πιο πολύ, όλοι οι νέοι που είναι και πολιτικοποιημένοι, δεν δηλώνουν κομματικοί, αλλά θιασώτες μίας παράταξης η οποία θα παράγει έργο και θα δώσει τη νέα αρχή στην Ελλάδα μας.

Περιμένουν το έναυσμα από εσένα, από κάθε θέση, από κάθε τομέα, από κάθε πόστο στο οποίο βρίσκονται.

Και με χαροποιεί πάρα μα πάρα πολύ που ακούω όλο και πιο πολύ από αυτούς που πιστεύουν στη δουλειά που ρίχνεις, να δηλώνουν πρώην νεοδημοκράτες και νυν Σαμαρικοί!

Ως το κόκαλο!!!!

Νεύτων