Η χημεία του μεγάλου παίκτη…

Μεγάλος χαμός έγινε με την όψιμη και εντελώς δίκαιη  απόφαση κάποιων να τιμήσουν τον Νίκο Γκάλη για την μεγαλειώδη προσφορά του στο ελληνικό (και όχι μόνο) μπάσκετ.

Είμαι αρκετά μεγάλος για να γνωρίζω πολύ καλά ότι την εποχή που ήρθε από το Αμέρικα, το μπάσκετ στην Ελλάδα είχε λιγότερους οπαδούς ακόμη και από το… κρίκετ.

Κι αν δεν ήταν αυτός…

Βέβαια, η άφιξη του και μόνο (το 1979)  καθόλου δεν βοήθησε στο να αυξηθεί η δημοφιλία του συγκεκριμένου αθλήματος, το οποίο έγινε μόδα και must κυρίως μετά τον θρίαμβο του 1987, και αφού ενεπλάκησαν στην προβολή του η Μαρινέλλα και σία.

Εδώ να σημειώσω, ότι τουλάχιστον στη Θεσσαλονίκη, η ομάδα μπάσκετ του Άρη συνετέλεσε και στο  να αλλάξει η νυχτερινή διασκέδαση (βλ. Ακρόαμα, κλπ)!

Ως προς αυτό επιφυλάσσομαι να γράψω κάτι στο μέλλον.

Τέλος πάντων, η συμβολή του Γκάλη στα μπασκετικά ήταν εξίσου σημαντική με το απόκοσμο (για τα ελληνικά δεδομένα) ταλέντο του, οπότε η οποιαδήποτε βράβευση και απόδοση τιμών στο πρόσωπό του είναι ελάχιστη μπροστά σε αυτά που προσέφερε.

Το άθλημα, οι αθλητές του, αλλά και η χώρα του χρωστάνε πολλά.

Το παρόν όμως σημείωμα έχει να κάνει με ένα άλλο εξίσου «εξωγήινο» ταλέντο, που κατά σύμπτωση και αυτό εμφανίστηκε από το πουθενά στην Θεσσαλονίκη λίγα μόλις χρόνια πριν (1976).

Αναφέρομαι στον πιο ταλαντούχο ποδοσφαιριστή (κατά τη προσωπική μου άποψη) όλου του κόσμου, και όλων των εποχών.

Και αν η παραπάνω αξιολόγηση ακούγεται υπερβολική, ας θυμηθούμε ότι ο συγκεκριμένος παίκτης κατάφερε να εκλεγεί ως ο καλύτερος Έλληνας ποδοσφαιριστής των τελευταίων 50 ετών, χωρίς να έχει παίξει ποτέ σε καμιά «μεγάλη» ομάδα της Ελλάδας, αυτές δηλαδή με τα εκατομμύρια των οπαδών, τις διασυνδέσεις, και τις δημόσιες σχέσεις.

Μάλιστα, όντας παίκτης μια «μικρής» και ασήμαντης διεθνώς ομάδας, κατάφερε να παίξει ακόμη και στην μικτή κόσμου…

Χωρίς να διαθέτει μάνατζερ, ατζέντηδες, εταιρίες δημοσίων σχέσεων, και dedicated ΜΜΕ και δημοσιογράφους.

Το κατάφερε με την αξία του και μόνο.

Και αυτό κάτι λέει….

Μιλάω για τον Βασίλη Χατζηπαναγή, αυτόν που οι τότε εφημερίδες χαρακτήριζαν ως τον «Θεό της μπάλας», που «δεν τον γέννησε μάνα, αλλά … μπάλα», και που έπαιζε «ποδόσφαιρο από άλλο πλανήτη», με μια επικεφαλλίδα τότε να "κραυγάζει": "Χατζηπαναγία μου"!!!!!!

Και έτσι ήταν.

Και το λέω αυτό διότι είχα την τύχη να είμαι λόγω μπαμπά (από τους λίγους τότε) φανατικούς Ηρακληδείς, πολύ πριν εμφανιστεί στα ελληνικά γήπεδα ο Βάσια.

Και φανταστείτε την έκπληξη που ένιωσα, όταν ο Θεός του ποδοσφαίρου χάρισε σε εμένα τον έφηβο το μεγαλύτερο δυνατόν δώρο: Να απολαμβάνω δηλαδή, τον χαρισματικότερο ποδοσφαιριστή του πλανήτη ζωντανά κάθε Κυριακή.

Με 20 δραχμές εισιτήριο…

Και για να φανταστείτε τις εποχές, τότε που δεν υπήρχε ίντερνετ, ούτε καλά καλά τηλεόραση, θα σας πω το εξής: Όλα τα βίντεο που διασώθηκαν και κυκλοφορούν με τις μαγικές ενέργειες του Βάσια, είναι κατ αρχήν ελάχιστα, και απεικονίζουν μόλις ίσως το 5% αυτών που έκανε.

Και το κυριότερο, όλα αυτά, μέσα από τα οποία τον έμαθαν και οι νεότεροι, είναι μετά το 1980, με εξαίρεση ένα ασπρόμαυρο φιλμάκι που διασώθηκε στα αρχεία της ΕΡΤ από το 1976, όταν ο Ηρακλής (με τον μάγο Βάσια) καθάρισε «σαν αυγό» τον πολύ ΟΣΦΠ στον τελικό του κυπέλλου. 

Όλες οι εξωγήινες ποδοσφαιρικές του εμπνεύσεις, που έγιναν μεταξύ 1976 και 1980, δεν υπάρχουν καταγεγραμμένες πουθενά.

Μα πουθενά!

Δυστυχώς.

Και όποιος αμφιβάλλει, ας μου βρει έναν απόσπασμα όπου ο Βάσια φοράει το νούμερο 7 στη πλάτη (το φορούσε από το 1976 ως το 1980), και του χαρίζω ένα cd του … Οικονομόπουλου ή του Παρίδη

Και βέβαια μιλάμε για την πιο παραγωγική ποδοσφαιρικά περίοδο της καριέρας του, αφού τότε ήταν νεότατος και κυρίως ορεξάτος.

Και όσοι πρόλαβαν τον είδαν.

Οι υπόλοιποι ατύχησαν.

Και τι είδαν (είδα) οι τυχεροί;

Ένα απίθανο ταλέντο, που μπροστά του ωχριούσαν τα αντίστοιχα της εποχής, και που μόνο (ίσως) ο Μαραντόνα να πλησίαζε… ίσως.

Τέλος πάντων, τι να λέμε;

Κλείνω το σημείωμα, κάνοντας μια έκκληση προς όποιον αρμόδιο: Να τιμηθεί ο μεγάλος Βάσια με κάποιον τρόπο.

Ένας ανδριάντας, ή ένα άγαλμά του θα ήταν το λιγότερο.

Και όχι διότι άλλαξε τα ποδοσφαιρικά δεδομένα, ή συνέβαλλε στην διεθνή ποδοσφαιρική προβολή της Ελλάδας (δεν του το επέτρεψαν), αλλά επειδή απλά ήταν ο καλύτερος ποδοσφαιριστής που πέρασε ποτέ από γήπεδο. Ελληνικό ή ξένο.

Έτσι απλά.

Προσωπικά του υποκλίνομαι….

Και αισθάνομαι ευγνώμων.

Strange Attractor

ΥΓ- Δυο απορίες:

1-Πως γίνεται και όλοι οι πραγματικά μεγάλοι φαντεζί ποδοσφαιριστές, με το σπάνιο ταλέντο (Μέσι, Μαραντόνα, Βάσια, κ.ά) να είναι όλοι αριστεροπόδαροι;

Τι παίζει;

Θα μας το εξηγήσει ίσως κάποιος νευροφυσιολόγος;

2-Πως γίνεται, και οι τρεις όντας σπουδαιότεροι Έλληνες αθλητές στο είδος τους (Γκάλης, Βάσια, Πύρρος Δήμας) προέρχονται από την ομογένειά μας;

Εμείς δηλαδή, γιατί βγάζουμε μόνο σκυλάδες, ή «φτιαγμένους» αθλητές;

Τι φταίει;