Σε είδα στο ποδήλατο …

Εδώ και χρόνια, τέτοια εποχή, δέχομαι συχνά την ερώτηση: «Εσύ, Χριστίνα, θα πας στη γυμνή ποδηλατοδρομία;».

Η απάντησή μου -ΟΧΙ- είναι τόσο κάθετα κοφτή, που πάντα ακολουθεί η ερώτηση: «Γιατί»; 
Γιατί είμαι ποδηλάτισσα.

Δεν χρησιμοποιώ το ποδήλατο ως μέσο για να με προσέξουν ή να προκαλέσω.

Δεν κάνω ποδήλατο ούτε για να δείξω οικολογική ευαισθησία, ούτε για να είμαι trendy, ούτε για να είμαι fit, ούτε για να ξεχωρίζω.

Κάνω ποδήλατο επειδή μ’ αρέσει.
Η Γυμνή Ποδηλατοδρομία διοργανώνεται σήμερα για 6η συνεχή χρονιά στη Θεσσαλονίκη.

Το σύνθημα είναι «Ήρθε η ώρα να βάλουμε ένα STOP στην ''άσεμνη'' έκθεση των ανθρώπων και του πλανήτη στη ρύπανση.».

Υποστηρίζεται από τον δήμο Θεσσαλονίκης και, σύμφωνα με την ανακοίνωσή του, «Η διοργάνωση, εκφράζοντας τη βούληση της κοινωνίας των πολιτών για παραμέριση (sic) των Ι.Χ. και προώθηση του ποδηλάτου ως εναλλακτικού και βιώσιμου μέσου μετακίνησης, αλλά και για την προάσπιση και επανάκτηση του δημόσιου χώρου από τα ιδιωτικά συμφέροντα, συμβαδίζει με την αντίληψη της διοίκησης του δήμου Θεσσαλονίκης για τη σύγχρονη βιώσιμη και φιλική προς τον πολίτη πόλη.

Παράλληλα, η δημοτική Αρχή αναγνωρίζει τις δυνατότητες της διοργάνωσης να αποτελέσει πόλο τουριστικής έλξης, όπως συμβαίνει σε δεκάδες πόλεις στον κόσμο οι οποίες συμμετέχουν στον θεσμό.».

Πιάσ’ τ’ αυγό και κούρευ’ το, δηλαδή.

Ο δήμος στηρίζει το ποδήλατο (στα λόγια, διότι στην πράξη, αν δείτε την κατάντια των ποδηλατόδρομων θα φρίξετε) και την προάσπιση και επανάκτηση του δημόσιου χώρου από τα ιδιωτικά συμφέροντα.

Πλάκα μας κάνει, έτσι;

Αν ο δήμος Θεσσαλονίκης δεν μπορεί να βάλει τάξη στα αυτοκίνητα που παρκάρουν όπου γουστάρουν, στην ασυδοσία των νυχτερινών κέντρων, στην οργανωμένη μπίζνα των μικροπωλητών με τα σπόρια, τα αυτοκινητάκια, τα μαλλιά γριάς και τις γεννήτριες που αράζουν όπου γουστάρουν, στα συμφέροντα του καθενός που καταπατά το δημόσιο χώρο, ποιος θα το κάνει;

Οι μπροστάρηδες γυμνοί ποδηλάτες;

Όσο για το «να αποτελέσει πόλο τουριστικής έλξης», είναι για να γελάσει και το παρδαλό κατσίκι.
Δε συμμετέχω στη Γυμνή Ποδηλατοδρομία, αντίθετα με πολύ κόσμο που του αρέσει και το διασκεδάζει, αλλά δεν μ’ ενοχλεί κιόλας, παρά μόνο αισθητικά, είναι θέμα γούστου. Όχι όμως και να δουλευόμαστε.
Πού κολλάνε οι gay στην ιστορία μου; Θα σας πω.

Την επόμενη εβδομάδα έχουμε το Gay Pride.

Έχω gay φίλους, πηγαίνουμε και σε gay μπαρ, συζητάμε τα πάντα.

Οι φίλοι μου δεν έχουν καμιά διάθεση να δείχνουν τρελές αδερφές και ξέρω πολλούς που διαφωνούν και ενοχλούνται από το Gay Pride.

Δεν καταλαβαίνουν γιατί πρέπει να διοργανώνεται μια εκδήλωση outing.

Εννοείται ότι δεν είναι ηθικό το ζήτημα.

Οι ίδιοι και οι οικογένειές τους έχουν αποδεχτεί αυτό που είναι: είναι gay επειδή είναι gay.

 Όπως οι straight δεν έχουν καμιά ανάγκη να βροντοφωνάζουν «ΔΕΙΤΕ ΜΑΣ, ΕΙΜΑΣΤΕ STRAIGHT!», πολλοί gay δεν έχουν ανάγκη να φοράνε φτερά και πούπουλα και να φωνάζουν «ΔΕΙΤΕ ΜΑΣ, ΕΙΜΑΣΤΕ GAY!».

Σε gay μπαρ, μπορεί να χορεύουν σαν να βρίσκονται στο κλουβί με τις τρελές, αλλά στο δρόμο δε θα δώσουν ποτέ αφορμή να γυρίσει ο άλλος να δει πώς κουνάν τον πισινό τους.
Η Θεσσαλονίκη δεν είναι Κολονία.

Εκεί, σε μια από τις πιο gay ευρωπαϊκές πόλεις, κανείς δε γυρίζει να κοιτάξει ένα ζευγάρι αντρών που φιλιέται ή δυο γυναίκες αγκαλιασμένες.

Γι' αυτό και το Gay Pride είναι πόλος έλξης τουριστών.

Επειδή οι ομοφυλόφιλοι ζουν φυσιολογικά, χωρίς την ανάγκη outing.
Γι' αυτό, ως ποδηλάτισσα που δε θέλει να ξεχωρίζει, συμπάσχω με τους gay, εκείνους που, απλώς είναι gay, χωρίς την ανάγκη να το φωνάζουν.

Χριστίνα Ταχιάου

Protagon