Ο ΣΥΡΙΖΑ αναζητά στις πλατείες του εξωτερικού το όραμα της
επαναστατικής κοινωνίας που ετοιμάζεται να εγκαταστήσει.
Πριν από λίγους μήνες είχε ως πρότυπο την πλατεία Ταχρίρ,
όπου κάποιοι ακραιφνείς Ισλαμιστές έριχναν το προηγούμενο στρατιωτικό καθεστώς.
Στη συνέχεια εκφράστηκε η επιθυμία να γίνουμε σαν την
Αργεντινή, που έχει προεδράρα λεβεντιά, αλλά σύντομα η αναφορά ξεχάστηκε γιατί
οι πλατείες της γέμισαν από κακούς αγανακτισμένους που ζητούσαν ψωμί, ελευθερία,
και … χαρτί υγείας.
Ακολούθησαν οι ύμνοι στη πλατεία Ταξίμ, όπου κάποιοι Τούρκοι
ζητούσαν από τον φιλοπρόοδο στρατό να ανακόψει την ισλαμοποίηση του Ερντογάν,
και ο κύκλος έκλεισε με την ευχή να ξαναγίνουμε πλατεία Ταχρίρ, όπου αυτή τη
φορά τα στρατόπεδα ήταν τα ακριβώς αντίθετα, και εμείς οι αριστεροί τώρα
υποστηρίζαμε τους φιλοστρατιωτικούς που ζητούσαν την πτώση της κυβέρνησης για
την οποία προηγουμένως πανηγυρίζαμε!
Μήπως τελικά το κόμμα πρέπει να γυρίσει στις πηγές του
και να εξαντλεί την πολιτική του στα απείρως ασφαλέστερα καφέ της εγχώριας
πλατείας Κολωνακίου;
Βαγγέλης Περρής
Πρώτο Θέμα (έντυπη έκδοση).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου