Λίγη λογική χρειάζεται…

Το έχουμε γράψει σε προηγούμενο άρθρο μας.

Οι Ελληνες ψηφοφόροι σε δύο διαδοχικές εκλογές, που έγιναν μόλις πριν από έναν χρόνο, έδωσαν ξεκάθαρο μήνυμα στον πολιτικό κόσμο και στα κόμματα.

Όχι αυτοδυναμίες, όχι μονοκομματικές κυβερνήσεις, κυβέρνηση συνεργασίας από εκείνους που είχαν την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας από το 1981 και εντεύθεν.

Από τότε, δηλαδή, που ξεκίνησαν το ξεχαρβάλωμα της χώρας, η διάλυση του κράτους, τα ανεύθυνα παιχνίδια εντυπώσεων με την εξωτερική πολιτική και την εθνική άμυνα, τα φθηνά δημαγωγικά πειράματα με τις αλήστου μνήμης κοινωνικοποιήσεις οργανισμών και τις λεγόμενες προβληματικές επιχειρήσεις, η εγκληματική παραχώρηση εξουσίας στους κομματικούς συνδικαλιστές, οι αλόγιστες παροχές με δανεικά κυρίως σε «ημετέρους», όλα αυτά, δηλαδή, που έβαλαν στα θεμέλια της χώρας τη βόμβα του υπερδιογκωμένου δημόσιου χρέους, το οποίο δεν κατόρθωσαν να ελέγξουν οι κυβερνήσεις μετά το 1988, με αποτέλεσμα να σκάσει η βόμβα αυτή το 2010 και η χώρα να είναι στην ουσία υπό την κηδεμονία των δανειστών της τα τελευταία χρόνια και ποιος ξέρει έως πότε!

Οι ευθύνες κατανέμονται στα δύο κόμματα εξουσίας που απαρτίζουν τη σημερινή κυβέρνηση, χωρίς να σημαίνει ότι είναι άμοιρη ευθυνών η Αριστερά, και ειδικά ο Συνασπισμός που αποτέλεσε τη βάση του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, στελέχη του οποίου διακρίθηκαν ιδιαιτέρως στο άθλημα της θεσιθηρίας στο δύσμοιρο ελληνικό Δημόσιο και, μάλιστα, σε θέσεις που μπορούν να θεωρηθούν προνομιούχες, όπως στην παιδεία και στον πολιτισμό! 

Η κυβέρνηση αυτή, λοιπόν, είναι καταδικασμένη να πετύχει, διορθώνοντας τα κακώς κείμενα, ένα από τα οποία είναι το υπερμέγεθες, αναποτελεσματικό και αδηφάγο Δημόσιο, το οποίο, όπως προείπαμε, τα ίδια τα μέλη της δημιούργησαν. 

Ομως, όπως όλα τα δύσκολα πράγματα, θέλει τρόπο.

Για παράδειγμα, όταν βάζουμε μπροστά το έργο του εκσυγχρονισμού και της μεταρρύθμισης του Δημοσίου, δεν μπορεί να ξεκινάμε με τη Δημοτική Αστυνομία και τους σχολικούς φύλακες και να αφήνουμε ανέπαφους τους υπαλλήλους της Βουλής, η οποία έχει καταντήσει ένα υδροκέφαλο… πράγμα, συνυπεύθυνο για τα δεινά που αντιμετωπίζει η κοινωνία και ανίκανο να διαχειριστεί την κατάσταση. 

Αλήθεια, ποιος ο λόγος να επιβαρύνεται ο ελληνικός λαός με τη συντήρηση γραφείων πρώην πρωθυπουργών και προέδρων της Βουλής, με προσωπικό και μέσα που κοστίζουν εκατομμύρια ευρώ ετησίως;

Εχει κανείς την εντύπωση ότι χρωστάμε σε όλους αυτούς και κυρίως σε εκείνους που με τις αποφάσεις τους οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή, ενώ ένιοι εξ αυτών έβαλαν βαθιά το χέρι στο μέλι.

Γιατί δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίζουν κατηγορίες για διαφθορά και χρηματισμό σχεδόν όλοι οι στενοί συνεργάτες του κ. Σημίτη και ο ίδιος να είναι άμωμος.

Ή ήξερε και συμμετείχε στο φαγοπότι ή δεν καταλάβαινε, πράγμα που σημαίνει ότι στην κυριολεξία δεν ήξερε τι του γινόταν, άρα ήταν ακατάλληλος να κυβερνήσει τη χώρα. 

Η κυβέρνηση θα πρέπει να προβληματιστεί σοβαρά με αυτό που έχει να αντιμετωπίσει το επόμενο διάστημα.

Για να αποκτήσει ένα, έστω και μικρό, ηθικό έρεισμα και να νομιμοποιείται στη συνείδηση της κοινής γνώμης να κάνει τομές, με απολύσεις δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων στο Δημόσιο που, κατά την άποψή μας, είναι επιβεβλημένο, πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να παρουσιάσει στους πολίτες ένα σχέδιο εξόδου από την κρίση, μέρος του οποίου είναι οι εν λόγω απολύσεις, και επιπλέον θα πρέπει να προχωρήσει σε συμβολικού αλλά και ουσιαστικού χαρακτήρα κινήσεις, όπως απολύσεις από τη Βουλή συγγενών πολιτικών, κλείσιμο των γραφείων που σκανδαλωδώς διατηρούν πρώην πρωθυπουργοί και πρόεδροι της βουλής, περιορισμό των προνομίων των βουλευτών, όπως π.χ. ο αριθμός των μετακλητών κ.λπ.

Διότι είναι τεράστια πρόκληση να απολύεις έναν οικογενειάρχη, έστω και αν προσλήφθηκε με μη αξιοκρατικό τρόπο, και να αφήνεις να μπαινοβγαίνουν στη Βουλή 18 -ναι, σωστά διαβάσατε, 18- συγγενείς πολιτικού, ο οποίος, μάλιστα, κάθεται στα ψηλά έδρανα της Βουλής! 

Επίσης, για να εξευμενιστεί η κοινωνία και να αποδεχτεί τα σκληρά μέτρα, που -επαναλαμβάνουμε- θεωρούμε ότι πρέπει να ληφθούν, εκτός από το σχέδιο εξόδου από την κρίση και τη λήψη μέτρων που θα ξαναδώσουν ηθικό έρεισμα στους πολιτικούς, πρέπει να αποφεύγονται επιλογές όπως αυτή της τοποθέτησης μιας γυναίκας άσχετης με την πολιτική γενικώς και με τα ζητήματα της άμυνας ειδικώς στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας, αλλά και αυτές της τοποθέτησης ξοφλημένων πολιτικών σε κρίσιμες θέσεις αντιπροσώπευσης της Ελλάδας.

Αν η κυβέρνηση κάνει μια δημοσκόπηση για την τοποθέτηση Παπουτσή και Παπαχρήστου στην Παγκόσμια Τράπεζα και τον ΟΟΣΑ, θα βγάλει πολύτιμα συμπεράσματα. 

Ας το κάνει, για να αποφύγει άλλα εγκληματικά λάθη στο μέλλον, αν υπάρξει!

Σάββας Καλεντερίδης

Δημοκρατία