Τουρλουμπούκι …. σε λέω!

Έχει πλάκα τελικά η κατάσταση.

Κι αν τα πράγματα δεν ήταν τόσο σοβαρά, ίσως και να γελούσα με αυτά που βλέπω…

Όπως έχουν όμως, απλά τρέμω.

Για όλα αυτά που έρχονται… με γοργά βήματα.

Μιλάω για το γενικό αλαλούμ που ζούμε.

Το τουρλουμπούκι της σημερινής Ελλάδας.

Που θυμίζει λίγο από Ρώμη, στην εποχή της απόλυτης παρακμής της.

Τότε που οι αυτοκράτορες έχριζαν διαδόχους, ή θεοποιούσαν τα … άλογά τους.

Στα δικά μας, τα πράγματα δεν έχουν προχωρήσει τόσο πολύ, αλλά δεν παύουν να είναι επικίνδυνα φαιδρά.

Και για να γίνω πιο σαφής, ας θυμίσω ποια είναι τα σημαντικότερα γεγονότα των τελευταίων ημερών (από δημοσιογραφικής άποψης, και όχι από πλευράς ουσίας).

Έχουμε και λέμε: Το τρελό πάρτι του Ρέμου, με τις σαχλαμάρες του δημοφιλούς τραγουδιστή, που μας ρεζιλεύουν διεθνώς.

Και ξέχωρα από τις σαχλαμάρες του Ρέμου, έχουμε και την παρακμιακή εικόνα που κάνει τον γύρο του κόσμου, με ουκ ολίγους ζάπλουτους χαραμοφάηδες που διασκεδάζουν στο νησί των οργίων, πίνοντας βότκες των 500 ευρώ, ανοίγοντας σαμπάνιες των 25.000 !!!!! ευρώ, και τρώγοντας γαρδένιες…

Μια εικόνα που καθόλου δεν συνάδει με την γενική πενία που ζει ο μέσος Έλληνας (τον οποίο λέει πως εκπροσωπεί ο Ρέμος), ο οποίος τρεκλίζει ζαλισμένος από τους φόρους, τα χαράτσια, και την αφραγκία που τον δέρνει.

Και όμως, η εικόνα του ερωτικού αοιδού και των λοιπών μαϊντανών που τον χειροκροτούν, είναι αυτή που κάνει τον γύρο της Ευρώπης, και όχι μόνο.

Δημιουργώντας παρεξηγήσεις για το τι ακριβώς βιώνουμε.

Την ίδια ώρα που πρώην γκλαμουράτοι και διαπλεκόμενοι μεγαλοεπιχειρηματίες, οδηγούνται σαν αρνάκια στα κελιά τους!

Πότε έχει ξαναγίνει κάτι τέτοιο στην Ελλάδα;

Μεγάλα ονόματα να παίρνουν την άγουσα για τα περαιτέρω;

Ποτέ. Ειδικά σε μια μπανανία σαν την δική μας, που μέχρι πρόσφατα ο τελευταίος μεγαλοαπατεώνας δεν δέχονταν ούτε καν κλήση για τροχαία παράβαση, αφού είχε τις άκρες του…

Από την άλλη έχουμε την αξιωματική αντιπολίτευση του Αλέξη, αυτήν που φιλοδοξεί να μας κυβερνήσει οσονούπω, και που πάει από γκάφα σε γκάφα.

Σαν να μην έφταναν οι διάφορες κοτσάνες περί ανάγκης αφοπλισμού της αστυνομίας, ή τα επιδόματα στους λαθρομετανάστες, ή οι απαραίτητες νέες προσλήψεις στο δημόσιο ακόμη και όσων απολύθηκαν από τον ιδιωτικό τομέα, και άλλα πολλά τέτοια φαιδρά,  έρχεται καπάκι και ο Τσίπρας (αυτός με το στραβωμένο απ’ τη μαγκιά στόμα) και ξεφτιλίζεται, κάνοντας τον καμπόσο σε Γερμανό δημοσιογράφο.

Σαν να μη πέρασε ούτε μια μέρα από τότε που ήταν ο «μάγκας» των σχολικών καταλήψεων.

Και δώσ’ του πάλι τα γερμανικά ΜΜΕ (και άλλα) να γελάνε μαζί μας.

Αμ το άλλο;

Με το επίσημο δημοσιογραφικό όργανο του ΣΥΡΙΖΑ;

Την ΑΥΓΗ ντε, που κάποιες άλλες εποχές αποτελούσε τον φάρο των σκεπτόμενων;

Και που σήμερα διολισθαίνει όλο και πιο πολύ στην ανυποληψία, θυμίζοντας άλλου είδους κίτρινες φυλλάδες, άλλων εποχών, πέφτοντας κι αυτή θύμα της αλλοπρόσαλλης φτήνιας που ζούμε γενικά ως χώρα.

Για να μη μιλήσω για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που δυο μέλη της συνελήφθησαν να συνοδεύουν παράνομα εκτός χώρας ανήλικη Σομαλή(!) την οποία φιλοξενούσαν(!) σπίτι τους, αλλά αφέθηκαν ελεύθεροι (ως δικηγόροι), ενώ βγήκαν και πύρινες ανακοινώσεις που καταγγέλλουν την σύλληψη, ως «ύπουλο και μεθοδευμένο χτύπημα του τοκογλυφικού κεφαλαίου στην παγκόσμια εργατιά»!!!!!!

Και όμως, κανένα μεγάλο ΜΜΕ δεν ασχολήθηκε με τη συγκεκριμένη περίπτωση, που όζει πραγματικά….

Να μιλήσω μήπως για τις ανακοινώσεις κάποιων «προοδευτικών» υπέρ του «ελεύθερου πνεύματος» (του Αλβανού δολοφόνου ντε) που σκότωσαν πισώπλατα «οι κατασταλτικές δυνάμεις» του στρατοκράτη Δένδια;

Που με τη σειρά του είναι όργανο της χούντας του Σαμαρά;

Μνήσθιτί μου Κύριε δηλαδή…

Και όμως, αυτοί οι άνθρωποι ψηφίζουν και ψηφίζονται!!!!!!!

Και βέβαια, να μη ξεχνάμε το κερασάκι στη τούρτα.

Την απήχηση δηλαδή της «νεοναζιστικής» Χρυσής Αυγής, που αν πιστέψουμε τις «μυστικές» δημοσκοπήσεις, πάει για 17-18% στις επόμενες εκλογές.

Και αν αυτό δεν γίνει στις βουλευτικές, προσωπικά είμαι πεπεισμένος πως θα γίνει στις δημοτικές, αλλά και στις ευρωεκλογές.

Όπου οι περισσότεροι ψηφίζου πιο χαλαρά, και σίγουρα πιο καταγγελτικά.

Με αποτέλεσμα να προλάβουμε να ζήσουμε κι εμείς οι νεότεροι θεσμοθετημένα κομματικά αποσπάσματα ασφάλειας στους δρόμους, ακροδεξιούς εξτρεμιστές δημάρχους στις μεγάλες πόλεις, και κλιμάκιο μαυροφορεμένων μπρατσωμένων, πλην όμως ημι-εγγράμματων  εκπροσώπων μας, στα έδρανα του ευρωκοινοβουλίου, που θα θυμίσουν στους Ευρωπαίους ότι δεν είμαστε άξιοι ούτε της αρχαίας μας κληρονομιάς, ούτε καν της πρόσφατης ηρωικής μας επίδοσης στην Πίνδο και στο Ρούπελ.

Και βέβαια να μη ξεχάσουμε και την σφοδρή επίθεση των Ελληναράδων αυτών, που προφανώς γαλουχήθηκαν με Καρρά, με ΛεΠά,  και με Γονίδη, εναντίον του ζωντανού θρύλου της πραγματικά ποιοτικής μουσικής, του φιλέλληνα Roger Waters, που αν και «πουρό», συνεχίζει να αξίζει πολλά περισσότερα από όσα χίλιοι μαζί στραβοχυμένοι μαυριδεροί «Άριοι» του Μιχαλολιάκου.

Ζούμε δηλαδή στην εποχή της Ύβρεως, με την αρχαία της έννοια.

Όπου τα πόδια σηκώθηκαν, για να χτυπήσουν το κεφάλι.

Ναι, η σημερινή συγκυβέρνηση δεν είναι η καταλληλότερη για να μας βγάλει από τη κρίση (κι αυτό εξαιτίας των βαριδίων που σέρνει εξ ανάγκης ο Σαμαράς), αλλά και η όποια αντιπολίτευση υπάρχει, κάθε άλλο παρά κατάλληλη είναι.

Το αντίθετο μάλιστα.

Έτσι, η μόνη πλέον ελπίδα που απομένει είναι να συγκεντρωθεί ο λαός, να δει τις εναλλακτικές λύσεις, να συνειδητοποιήσει τι διακυβεύεται,  και να απομονώσει με τη ψήφο του τα δυο αυτά  πραγματικά επικίνδυνα άκρα.

Για να αποφύγουμε τουλάχιστον τα χειρότερα, μπροστά στα οποία η φτώχια και η ανεργία θα φαντάζουν ως ο χαμένος παράδεισος…

Strange Attractor