Τρεις παραιτήσεις, ένα σκάνδαλο, και μια χαμένη τσίπα…

Βοά από χτες με την αποκάλυψη του Πρώτου Θέματος ο τόπος για την απομάκρυνση του προέδρου του ΤΑΙΠΕΔ.

Του τρίτου στη σειρά. 

Πάντα προηγείται  μετά Βαΐων και Κλάδων η τοποθέτηση του προέδρου και του Διοικητικού Συμβουλίου του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας.

Οι εφημερίδες και τα media υποδέχονται τότε με πολύ επαινετικά σχόλια το διορισμό και με πολλές υψηλές προσδοκίες ότι 5 δισεκατομμύρια ευρώ θα εισέρρεαν στα ταμεία του κράτους σύντομα από την αποκρατικοποίηση προβληματικών αλλά και κερδοφόρων επιχειρήσεων.

Δεν πολυψάχνει κανείς τα πράγματα στην αρχή.

Ας πούμε στη πρώτη περίπτωση κανείς δεν ανέφερε τότε ότι η σχέση του κυρίου Κουκιάδη με τις αγορές και τις επιχειρήσεις ήταν ανύπαρκτη εντελώς.

Το ψωμί να βγαίνει μωρέ...

Τότε οι μήνες άρχισαν να περνούν και ο Οργανισμός έμοιαζε να μην είναι και τόσο παραγωγικός όσο στην αρχή παρουσιάστηκε.

Οι αποκρατικοποιήσεις βάλτωναν και ίσως ήταν ένας λόγος που ο πρόεδρος του αποφάσισε να ασχοληθεί και με άλλα θέματα, εμπλουτίζοντας το πορτοφόλι του με μερικές έξτρα αμοιβές.

Εκεί ακριβώς άρχισαν και οι διαφοροποιήσεις στις δηλώσεις σε σχέση με τις αρχικές προσδοκίες καθώς οι νέες δηλώσεις μιλούσαν πια για ανέφικτους στόχους, χαμηλότερα ταβάνια, ευθύνες.

Κάτι απροσδιόριστα που ένας προσεκτικός παρατηρητής θα ψυλλιάζονταν ότι κάτι δεν πάει καλά.

Η έκθεση του Οργανισμού τον περασμένο Απρίλη ήταν μια πραγματική αποκάλυψη! Καμία αποκρατικοποίηση δεν έγινε εφικτή ενώ αντίθετα ο οργανισμός έκανε θαυμάσιες δημόσιες σχέσεις, νέες προσλήψεις ειδικών και έξοδα.

Πολλά και ενδιαφέροντα έξοδα!

Λίγους μήνες μετά και ενώ δεν είχε πουληθεί ούτε η πόρτα ενός οργανισμού ο πρόεδρος ανακοινώνει ότι παραιτείται για προσωπικούς λόγους!

Η ιστορία αυτή είναι ένα ακόμα κωμικό επεισόδιο στη σειρά των όσων ζήσαμε τις τελευταίες δεκαετίες σε τούτη τη χώρα.

Κανονικά θα έπρεπε να του δοθεί και ένα αποχαιρετιστήριο δώρο για τις πολύτιμες υπηρεσίες του μαζί με τον απολογισμό του τίποτα που θα κάνει.

Αν δεν υπήρχε ένα τεράστιο ηθικό ζήτημα για τα λεφτά που ξόδεψε ο συγκεκριμένος οργανισμός αυτή τη χρονιά, για τις προσδοκίες που δημιούργησε, για τη φούσκα της ύπαρξης του.

Αν υπήρχε ευθιξία υποθέτω κάποιος από όλους τους θα επέστρεφε την αμοιβή του στο ακέραιο λόγω αδυναμίας επίτευξης στόχων.

Αλλά μιλάμε απλά για το βασίλειο της Μπανανίας όπου η λέξη ευθύνη είναι διαγραμμένη από το λεξικό της χώρας. 

Στη συνέχεια στο ΤΑΙΠΕΔ ακολούθησε ο κύριος Αθανασόπουλος.

Με περγαμηνές και βιογραφικό βαρύ ανέλαβε να συνεχίσει το ανύπαρκτο έργο του κ. Κουκιάδη. Ο απολογισμός της εποχής του δεν μοιάζει ιδιαιτέρως ανθηρός.

Ο τρόπος απομάκρυνσης του δε, μετά από μια βαρβάτη δικαστική δίωξη, με την οποία κατηγορείται για ζημιά 100 εκατομμυρίων στη ΔΕΗ από όπου προήρθε, έδωσε τέλος στη σύντομη παραμονή του. 

Ο τρίτος στη σειρά πρόεδρος είναι ο Στέλλιος Σταυρίδης.

Αναλαμβάνει το φετινό Μάρτιο με δόξες και τιμές.

Έχει να ολοκληρώσει τουλάχιστον μία πώληση, σε έναν οργανισμό φάντασμα.

Και η πώληση αυτή πρέπει πάση θυσία να είναι ο ΟΠΑΠ.

Μόλις η πώληση ολοκληρώνεται και μπαίνουν οι υπογραφές, και ενώ ο οργανισμός που προίσταται δεν έχει παράξει κανενός άλλου είδους έργο, παρότι τα στελέχη του αμείβονται τρία χρόνια τώρα πλουσιοπάροχα, ο πρόεδρος του Οργανισμού αποφασίζει να πάει τις καλοκαιρινές του διακοπές.

Μόνο που αντί να πάρει το πλοίο της γραμμής για την Κεφαλονιά, όπως κάνουν οι κοινοί θνητοί. δέχεται την ''προσφορά'' του αγοραστή του ΟΠΑΠ που πρόκειται να ταξιδέψει στην Ιταλία να τον πετάξει με το ιδιωτικό του τζετ στο νησί.

Και επειδή είναι και μαρτυριάρης και καυχησιάρης, έβγαλε με το κινητό του και μια φωτογραφία πάνω στο τζετ του επιχειρηματία με την αεροσυνοδό για να έχει να δείχνεται στους φίλους του!

Έτσι έφτασε το θέμα στον τύπο, στον πρωθυπουργό και στο υπερπέραν και ένας ακόμα πρόεδρος πήγε στο καλό, έχοντας αμειφθεί για τις υπηρεσίες που δεν προσέφερε.

Άλλωστε ο εκλεκτός τους πριν κάμποσα χρόνια ξεπούλησε την ΑΓΕΤ.

Σήμερα απλά η κυβέρνηση κοκορεύεται μέσου του απερίγραπτου Κρανιδιώτη ότι τιμώρησε τον αμαρτωλό.

Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου θα είχε απολυθεί ο υπουργός που τον διόρισε, ο Στουρνάρας δηλαδή.

Εδώ ο υπουργός δεν απολογείται βέβαια ούτε για τις δουλειές που παίρνει από το κράτος η οικογενειακή του επιχείρηση.

Τα χρόνια περνούν και ούτε ένας δημόσιος φορέας, πλην του πολύπαθου ΟΠΑΠ δεν καταφέρνει να βρει το δρόμο προς την ιδιωτικοποίηση. Για το λογαριασμό που πληρώνει το ελληνικό δημόσιο στις αμοιβές τόσων ανίκανων στελεχών δεν θα μιλήσει κανείς.

Έτσι και αλλιώς μια μικρή προσθήκη στο βιογραφικό τους προσθέτουν. Και δεν μετανιώνουν ποτέ.

Υπερασπιζόμενοι και μετά το τέλος της επιλογές τους. 

Περιμένοντας το επόμενο αστέρι στο τιμόνι του Οργανισμού, που η τοποθέτηση του όπως και των υπολοίπων θα γίνει αυστηρά με κομματικά κριτήρια, ευχόμαστε καλό υπόλοιπο καλοκαιριού και αν χρειαστεί ενίσχυση των μισθών για να γίνουν οι άνθρωποι πιο αποτελεσματικοί στο μέλλον εδώ είμαστε.

Λεφτά υπάρχουν.

Όχι για όλους όμως... 

Γιώργος Τούλας

Παράλλαξη