Βρε καλώς τους δραχμολάγνους (και πάλι).

Εδώ και ένα χρόνο, ο Σαμαράς (σχεδόν μόνος) δίνει την μητέρα όλων των μαχών, προκειμένου να ορθοποδήσει η χώρα, και να παραμείνει στο ευρώ.

Μια μάχη εναντίον άπειρων εχθρών, τόσο μέσα όσο και έξω από την Ελλάδα, τόσο μέσα όσο και έξω από το κόμμα του.

Και αυτή η μάχη είναι σκληρή.

Με τις επί μέρους ήττες να είναι περισσότερες από τις νίκες.

Και με αποτέλεσμα πολλοί να είναι αυτοί που λυγίζουν, και που λιποψυχούν.

Οι λιποτάκτες πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν.

Ο καθένας άλλωστε έχει τους δικούς του ιδιαίτερους λόγους για το αν θα επιλέξει να πολεμήσει, ή να παραδοθεί.

Ή ακόμη και να αλλάξει πλευρά..

Μόνο που η τελική έκβαση του συγκεκριμένου πολέμου δεν θα είναι απλά το άθροισμα των μικρών ηττών, αλλά θα εξαρτηθεί από διάφορους, άσχετους μεταξύ τους παράγοντες, με κυριότερο αυτόν της ψυχολογίας.

Του ηθικού.

Στο μέτωπο του πρωτογενούς πλεονάσματος η χώρα πάει καλά.

Όπου να’ ναι, θα το πετύχει.

Και τότε είναι που ο Σαμαράς θα έχει επιτέλους κάποιο πολύτιμο όπλο στη φαρέτρα του.

Αυτό, σε συνδυασμό με μια εκλογική νίκη της Μέρκελ, ίσως μας δώσει επιτέλους κάποια φτερά για να συνεχιστεί ο μεγάλος, ο άνισος,  και ο δύσκολος αυτός αγώνας που ξεκίνησε η χώρα μας.

Και στον οποίο θα κερδίσει.

Και αλίμονό μας αν μέχρι τότε λιποψυχήσει και ο Σαμαράς, και αποφασίσει να τα βροντήξει και να μας πάει σε εκλογές, μη αντέχοντας άλλο τον βρώμικο και ύπουλο πόλεμο που του γίνεται από παντού.

Διότι τότε είναι που θα λάμψει το αστέρι του Τσίπρα, ο οποίος παρά την εμφανή ανεπάρκειά του, και παρά τις επανειλημμένες γκάφες του κόμματός του, θα είναι τυχερός (για μερικά τέρμινα) διότι θα παραλάβει μια χώρα σε πρωτογενές πλεόνασμα.

Κάτι που θα του δώσει την ευκαιρία να πουλήσει ανέξοδη μαγκιά στους δανειστές μας.

Μέχρι βέβαια να περάσει ο (λίγος) καιρός, και να ξαναβυθίσει τη χώρα στα χρέη και στις σπατάλες.

Και να πάμε όλοι μαζί πλέον για τον οριστικό φούντο.

Ζώντας το περήφανο όνειρο του εθνικού μας νομίσματος,  της δραχμής.

Η οποία ίσως να βοηθούσε αν η χώρα παρήγαγε και κάτι άλλο εξόν από ήλιο και σκυλάδικα.

Για αυτό λοιπόν, σε αυτή εδώ τη κρίσιμη καμπή, που πάρα πολλοί είναι αυτοί που αποφασίζουν να εγκαταλείψουν το τρένο, υποκύπτοντας στις αερολογίες του Αλέξη και του Σκουρλέτη, ή πειθόμενοι από τα «σταράτα» λόγια της Χρυσής Αυγής,  αποφάσισα να επαναδημοσιεύσω ένα φανταστικό σενάριο.

Πρόκειται για μια ανάρτηση του φίλου Ιαπετού, που είχαμε ανεβάσει εδώ  σε αναδημοσίευση από το Antinews  και που περιγράφει ξεκάθαρα τι θα συμβεί την επομένη κιόλας ημέρα της επιστροφής μας στη δραχμή.

Κάτι σαν αυτό που έζησε και η αδελφή Κύπρος για ένα ή δυο εικοσιτετράωρα, πριν ικετεύσει τελικά να μπει κι αυτή σε μνημόνιο, απογοητεύοντας τους επαναστάτες του ΣΥΡΙΖΑ…

Διαβάστε λοιπόν, για να μη λέτε ότι δεν σας προειδοποιήσαμε.

Καλώς ήρθες δραχμή.... 

 

• Ο υπουργός οικονομικών Βενιζέλος, ανακοινώνει ότι από αύριο Δευτέρα η Ελλάδα έχει ως εθνικό νόμισμά της την νέα Δραχμή.

• Οι πολίτες καλούνται να συμπεριφερθούν τελείως φυσιολογικά, γιατί (όπως βεβαίωσε ο υπουργός) στην ουσία δεν αλλάζει τίποτα.

• Η ισοτιμία τής δραχμής από την δευτέρα με το ευρώ ορίζεται χάριν αποφυγής προβλημάτων ως εξής: 1 νέα δραχμή=1 ευρώ. Όλοι οι τραπεζικοί λογαριασμοί, τα συμβόλαια, δάνεια, συμφωνίες, κ.λπ. μένουν ως έχουν, με την μόνη διαφορά, όπου αναγράφεται η λέξη ευρώ, αντικαθίσταται με την λέξη δραχμή.

• Όλες οι τράπεζες και οι πολίτες καλούνται να ανταλλάξουν υποχρεωτικά τα χαρτονομίσματά τους των ευρώ με νέα τής δραχμής. Εξ’ αιτίας τού γεγονότος ότι θα αργήσει η εκτύπωση τού νέου νομίσματος, όλα τα υπάρχοντα σε κυκλοφορία χαρτονομίσματα των ευρώ, θα σφραγίζονται με μία μεγάλη σφραγίδα με την ένδειξη ΔΡΑΧΜΗ (σχετική εγκύκλιος έχει ήδη σταλεί στους αρμόδιους οργανισμούς), η ονομαστική αξία τους παραμένει η ίδια σε δραχμές, τα δε υπάρχοντα κέρματα θα κυκλοφορούν ως δραχμές και ως υποδιαιρέσεις αυτής (1 νέα δραχμή=100 λεπτά).

• Η εξαγωγή χαρτονομισμάτων και κερμάτων ευρώ, όπως και η χρήση ασφράγιστων χαρτονομισμάτων ευρώ για εμπορικές συναλλαγές απαγορεύεται αυστηρά, θεωρείται κακούργημα και επιφέρει ποινή μέχρι δεκαετή φυλάκιση, το δε προϊόν συναλλαγής ή παράνομης εξαγωγής κατάσχεται.

Η τράπεζα τής Ελλάδος θα ορίσει την δευτέρα το βράδυ την νέα ισοτιμία τής δραχμής έναντι τού ευρώ και θα ισχύει για τις διεθνείς συναλλαγές τής χώρες από τρίτη 6.3.2012.

Δευτέρα πρωί ξεκινώ για την δουλειά μου.

Προτού φύγω αγοράζω ψωμί και γάλα. Στο φούρνο δεν ξέρουν αν θα αλλάξει κάτι με τις τιμές, πληρώνω σε ευρώ και ξεκινώ με το αυτοκίνητο για την δουλειά.

Σκέφτομαι να βάλω και βενζίνη (ποτέ δεν ξέρεις τί συμβαίνει).

Στο πρώτο βενζινάδικο η ουρά είναι ήδη μεγάλη (όλοι το ίδιο σκέφθηκαν;), αλλά παρ’ όλα αυτά στήνομαι στην ουρά.

Στο πεντάλεπτο ο βενζινάς, εν μέσω αποδοκιμασιών, βγάζει την ταμπέλα με την ένδειξη καύσιμα τέλος. Εκνευρίζομαι, βγαίνω από την ουρά (όπως και άλλοι) και βάζω πλώρη για το επόμενο βενζινάδικο. Είναι κλειστό, όπως και το επόμενο.

Φθάνω στην δουλειά μου, αρχίζω εκνευρισμένα να δουλεύω, οι συνάδερφοι κάνουν πηγαδάκια, ακούω σημεία και τέρατα τί θα συμβεί, μερικοί έχουν βγάλει από τις τράπεζες τις οικονομίες τους και είναι χαμογελαστοί, άλλοι δεν μιλάνε και άλλοι γουστάρουν ότι επιτέλους έχουμε δικό μας τώρα νόμισμα και από αύριο η οικονομία θα πάρει μπροστά.

• Τελειώνοντας την δουλειά, θέλω να παρκάρω στο Supermarket να ψωνίσω τα απαραίτητα, αλλά δεν έχει πουθενά θέση. Γίνεται τής κακομοίρας. Καροτσάκια γεμάτα νερό, αλεύρι, σαμπουάν, άλλα τελείως γεμάτα, άλλα μισοάδεια, άλλα τελείως άδεια.

Περιμένω τρία τέταρτα και κλέβω μια θέση στο πεζοδρόμιο. Μπαίνω μέσα και νομίζω ότι ζω σε άλλο πλανήτη. Έχουν εξαφανισθεί σχεδόν τα πάντα.

Δεν βρίσκω τίποτα από τα πράγματα πού θέλω να αγοράσω. Αμήχανος απλώνω το χέρι και παίρνω το προτελευταίο πακέτο ξυραφάκια και όπως πάω να φύγω αγοράζω και ένα ζευγάρι πλαστικές παντόφλες. Καλοκαίρι έρχεται, σκέφτομαι, πού ξέρεις;

• Στο σπίτι μαγειρεύουμε από τα αποθέματα τής κατάψυξης, τα κανάλια έχουν τρελαθεί να μεταδίδουν τα πιο απίθανα, υπουργοί μιλάνε για μαυραγορίτες και για την ανάγκη κουπονιών τροφίμων και βενζίνης, τα διυλιστήρια ότι έχουν στρατηγικά αποθέματα καυσίμων δύο εβδομάδων και έχουν ήδη δεσμευθεί από το υπουργείο άμυνας και διάφορα άλλα παλαβά.

Μετά τα μεσάνυχτα έρχεται και η ανακοίνωση τής τράπεζας τής Ελλάδος, η οποία υποτιμά το νέο νόμισμα έναντι τού ευρώ κατά 50%.

• Τρίτη πρωί στο πρώτο βενζινάδικο. Τιμή σοκ. Βενζίνη 2,49. Παρ’ όλα αυτά ουρά ατελείωτη. Στήνομαι ξανά.

Σε λίγο έρχεται ένας νέος Αλβανός και θέλει να ξέρει αν έχω ασφράγιστα ευρώ. Τού λέω ναι και λέει εντάξει, τότε περίμενε στην ουρά. Τού αντιτείνω ότι η τιμή είναι σε δραχμές και μού απαντά ότι αν γουστάρω περιμένω και ότι όλοι σκοτώνονται για να γεμίσουν βενζίνη με ασφράγιστα ευρώ και φεύγει. Άκου θράσος ο Αλβανός!

• Παίρνω τηλέφωνο στην δουλειά ότι είμαι άρρωστος και μού λένε ότι από τούς δεκαπέντε πήγαν μόνο οι τρείς. Επιδημία πλάκωσε.

Βάζω πλώρη για τράπεζα. Η ουρά φθάνει στο τρίτο τετράγωνο και πληροφορούμαι ότι η τράπεζα δίνει μέχρι 3οο δραχμές ρευστά σε σφραγισμένα ευρώ, αλλιώς μόνο επιταγές και κάρτες. Μετά από ένα τετράωρο, καταφέρνω παίρνω 300 σφραγισμένα ευρώ και πληροφορούμαι ότι είναι όλα τα ρευστά για αυτό τον μήνα γιατί μπήκε πλαφόν στις αναλήψεις!

• Στο Supermarket γίνεται χάος. Οι τιμές στα βασικά αγαθά έχουν τριπλασιαστεί, δεν έχει σχεδόν τίποτα και με παράκρουση πάω στο ταμείο να βγω στον καθαρό αέρα, ελεύθερος χωρίς ψώνια.

Στην έξοδο μού την πέφτουν δύο λεβέντες και μού εξηγούν ότι υπάρχει εμπόρευμα σε ιδιωτική αποθήκη, κατιτίς παραπάνω στοιχίζει, με «καπέλο» όπως λέγει χαμογελαστά ο γηραιότερος, αλλά αγορά μόνο με ασφράγιστα ευρώ, τούς λέγω ότι απαγορεύεται, μού απαντούν ότι αυτά είναι μαλακίες, τούς αντιτείνω ότι έχω σφραγισμένα ευρώ και η απάντηση είναι «λυπάμαι φίλε δέν γίνεται».

• Οδηγώ για το σπίτι. Και τα τρία βενζινάδικα είναι κλειστά με ταμπέλα μπροστά «βενζίνη τέλος». Πνίγω τον πανικό μου σκεπτόμενος ότι υπάρχει και λεωφορείο.

Τα διαθέσιμα τού ψυγείου αρκούν για δύο, άντε τρείς μέρες. Τα παιδιά, σκέφτομαι χαιρέκακα, ας μάθουν πώς ήταν στην κατοχή. Σκέφτομαι ότι υπάρχει και η γριά μάνα μου στο χωριό.

Αυγά, κότες, γαμώτο δεν έσπειρε φέτος και δεν έχει σιτάρι, αλλά τέλος πάντων. Από ολότελα καλή και η παναγιότατα. Δεν μπορεί σκέφτομαι. Θα στρώσουν όλα. Τί στην ευχή, δεν έχουμε κράτος;

• Στην σκέψη αυτή είναι πού με κυρίευσε πανικός. Κράτος!

• Φτάνω σπίτι. Παρκάρω. Ο μικρός κλαίει. Τί στο διάβολο θέλει πάλι;

Ανοίγω την πόρτα και ακούω από τον διάδρομο ότι το υπουργείο άμυνας ενεργοποιεί τις ένοπλες δυνάμεις για την αποφυγή ταραχών.

Ακούγεται ότι η χώρα θα μπει σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Η Μέρκελ θεωρεί απαράδεκτη την κατάσταση στην Ελλάδα και θεωρεί ότι η Ελλάδα πρέπει να αποπεμφθεί τελείως από την ΕΕ ή να μπει σε ενδιάμεσο καθεστώς προσωρινής αποπομπής. Θα μάς τρελάνουν σκέφτομαι.

Και το καπάκι: Η τουρκική ημισέληνος ειδοποίησε ότι θα βοηθήσει με τόνους τρόφιμα την γείτονα χώρα.

Δεν θέλω να ακούσω τίποτα άλλο. Κλείνω εκνευρισμένος την τηλεόραση και βγαίνω στο μπαλκόνι.

Θέλω να ανάψω τσιγάρο και το πακέτο είναι άδειο.

Ποιός πάει στο περίπτερο σκέφτομαι και η ματιά μου διαπιστώνει ταυτόχρονα ότι και αυτό είναι κλειστό.

Δραχμή, καλώς ήρθες…

Strange Attractor