Τι έγινε ρε παιδιά; Εμείς Σαμαρά ψηφίσαμε….

Ανήκω σε αυτούς που στηρίζουν τον Σαμαρά στη δύσκολη αποστολή που έχει αναλάβει εδώ και ένα χρόνο.

Και προσωπικά τον στηρίζω σε τέτοιο βαθμό, που έχω αποξενωθεί και μαλώσει με φίλους και συγγενείς, οι οποίοι βλέπουν την όλη κατάσταση με διαφορετικό μάτι.
Είναι πολύ δύσκολο σε αυτές τις σκληρές συνθήκες, να δηλώνεις κυβερνητικός και άρα μνημονιακός...

Προσωπική μου πεποίθηση είναι ότι πρέπει πάση θυσία να παραμείνουμε στο ευρώ, διότι αλλιώς Τσίπρας και δραχμή, όχι μόνο θα μας αποτελειώσουν, όχι μόνο θα πάνε στράφι τόσες και τόσες θυσίες, αλλά η χώρα μας θα μεταφερθεί σούμπιτο στη δεκαετία του ’60, και ακόμη πιο πίσω.

Την ίδια ώρα που «φίλοι», «εταίροι»,  και γείτονες θα ζουν στον 21^ο αιώνα της ανάπτυξης…

Από κει και πέρα όμως έχω κι εγώ ουκ ολίγα παράπονα.

Καταλαβαίνω απόλυτα τα δεμένα χέρια του Σαμαρά, που επειδή μερικοί την είδαν «ανεξάρτητοι Έλληνες», και άλλοι «αγανακτισμένοι», του στέρησαν την αναγκαία κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, με αποτέλεσμα να δίνει λόγο στον Κυρ Φώτη, στον Μπένυ, ακόμη και στην Αγία Οικογένεια, που όλοι πιστεύαμε ότι εξηφανίσθη οριστικώς από τα πολιτικά πράγματα της χώρας.

Και όμως…

Το μητσοτακέικο ζει και βασιλεύει, και μάλιστα… υπουργεύει!

Ακάθεκτο.

Σαν να μη πέρασε ούτε μια μέρα…

Και επειδή εκτός από δικτυωμένο και πολυπλόκαμο, είναι και καρπερό, με μπόλικους γόνους και κληρονόμους, η χώρα μας είναι καταδικασμένη να το ανέχεται επί πολλά χρόνια ακόμη.

Και ας ψηφίσαμε Σαμαρά.

Και εκτός από το μητσοτακέικο, έχουμε και την παντοδυναμία του Μπένυ, που σε πολλούς τομείς παίζει μπάλα μόνος, ειδικά στη Θεσσαλονίκη.

Άλλωστε ποιος θα του αντιπαρατεθεί εκεί;

Ο Γκιουλέκας;

Ο Ιωαννίδης;

Ή μήπως η καλλίγραμμη Ράπτη;

Μη τρελαθούμε…

Κουκουλόπουλοι και Άγιος ο Θεός.

Σε λιμάνια, σταθμούς, οργανισμούς, και όπου αλλού.

Η χαρά του Πασόκου, και ας πρόκειται για κόμμα σκιά του άλλοτε εαυτού του.

Μάλιστα, επειδή γνωρίζω πάμπολλους πασόκους, η παρούσα κατάσταση, εκτός από τον Σαμαρά,  πλήττει κατά κάποιο τρόπο και τον Σύριζα, αφού όλοι αυτοί οι πράσινοι ποντικοί που την έκαναν κατά Αλέξη μεριά, βλέπουν τώρα ότι το Πασόκ του Μπένυ συνεχίζει να κάνει κουμάντο και να μοιράζει οφίτσια, οπότε και ετοιμάζονται να παρατήσουν σύξυλο τον Στρατούλη και τα άλλα παιδιά, και να επανέλθουν ως μετανοημένες Μαγδαληνές στις ζεστές αγκαλιές του «κυβερνώντος» Πασόκ!!!!!

Έτσι ακριβώς, όπως τα γράφω.

Δείτε την περίπτωση Παπουτσή.

Ή αυτήν του Καψή…

Και πάρα πολλές άλλες σε χαμηλότερα επίπεδα, που δεν τυγχάνουν ευρείας δημοσιότητας.

Κανένας Πασόκος δεν έμεινε παραπονεμένος, ασχέτως παρελθόντος, και ασχέτως πολιτικής συντριβής (προσωπικής και κομματικής).

Να δείτε που στο τέλος θα βρεθεί υπουργείο ακόμη και για τον Χάρη (δια τούτο λέγω) Καστανίδη.

Και αν εισακούονταν ο Κεδίκογλου, όπως ακούγεται, μπορεί να απολαμβάναμε υπουργό μέχρι και την στοχάστρια Εύα Καϊλή!

Έτσι, με αυτά και με αυτά, ο χρόνος περνάει, η κρίση κορυφώνεται, όλοι μιλάνε για ένα καυτό φθινόπωρο που μας περιμένει, και στην ουσία αυτά που βγαίνουν προς τα έξω δεν είναι οι φιλότιμες προσπάθειες του Άδωνι, ούτε αυτές του Δένδια, ούτε οι μάχες του Στουρνάρα, αλλά ούτε και οι παρασκηνιακοί αγώνες του Χρύσανθου Λαζαρίδη και άλλων δουλευταράδων, προκειμένου να ορθοποδήσουμε.

Όχι!

Αυτό που βγαίνει στη κοινή γνώμη, πριμοδοτώντας την αντιπολίτευση, είναι η τοποθέτηση του Παπουτσή στη Ουάσιγκτον, ο ετήσιος μισθός του Καψή στη νέα δημόσια τηλεόραση, οι δηλώσεις του Κυριάκου περί εξαίρεσης από τη διαθεσιμότητα των υπαλλήλων της Βουλής(!), η ενδεχόμενη παραγραφή των εγκλημάτων του Παπακωνσταντίνου, τα αεροπορικά παιχνίδια του Σταυρίδη με αεροσυνοδούς,  και οι πομφόλυγες επί παντός επιστητού από πλευράς Μπένυ.
Και άλλα πολλά παρόμοια... 
Και στην ουσία ασήμαντα, πλην όμως βλαβερά.

Ναι, αλλά εμείς Σαμαρά ψηφίσαμε!

Και επειδή όπως γράψαμε και άλλοτε, δεν μπορούμε να τον κλωνοποιήσουμε, ούτε να τον  κβαντοποιήσουμε για είναι συγχρόνως παντού, απλά τον παρακαλούμε να συνεχίσει να επιβλέπει την κάθε κυβερνητική κίνηση ο ίδιος προσωπικά, όσο δύσκολο και κουραστικό κι αν είναι, διότι αλλιώς αν αφήσει ανεξέλεγκτους τους υπουργούς του… ζήτω που καήκαμε.
Είδαμε για παράδειγμα όλη αυτή τη προβοκατόρικη παραφιλολογία για τους πλειστηριασμούς, και που οδήγησε.
Μέχρι που επενέβη και πάλι ο ίδιος ο Σαμαράς για να μπουν τα πράγματα στη θέση τους.

Strange Attractor

ΥΓ- Προσωπική παράκληση στον πρωθυπουργό, φέτος  να δώσει ειδικό βάρος στη Θεσσαλονίκη, και αν γίνεται να μη μείνει μόνο μια δυο ώρες στα εγκαίνια της ΔΕΘ, αλλά λίγο παραπάνω, και να μιλήσει, όπως μόνο αυτός ξέρει, στον λαό της.