Πανεπιστημιακοί, καλοί … Σαμαρείτες!

Την επόμενη ακαδημαϊκή χρονιά τα πανεπιστήμια θα πρέπει να καλύψουν το κενό στο εκπαιδευτικό και ερευνητικό τους έργο, που θα αφήσουν όσοι καθηγητές συνταξιοδοτηθούν στις 31 Αυγούστου.

Βέβαια, κάθε χρόνο την τελευταία τετραετία δημιουργείται η ίδια ανάγκη, όμως το 2013-14 το πρόβλημα αναμένεται οξύτερο, καθώς έχουν «παγώσει» και οι διορισμοί συμβασιούχων.

Έτσι, για την κάλυψη των αναγκών των ΑΕΙ διάφοροι καθηγητές, κοντά στο όριο ηλικίας συνταξιοδότησης, προτείνουν το όριο να παραταθεί στα 70 έτη αντί των 67 ετών που είναι σήμερα, και να παραμείνουν με πλήρη δικαιώματα και καθήκοντα (ακαδημαϊκά και διοικητικά).

Είναι δεκτή η προσφορά των υπό συνταξιοδότηση ενεργών πανεπιστημιακών, αλλά γιατί χρειάζεται νέα ρύθμιση;

Με βάση το σημερινό θεσμικό πλαίσιο ένας συνταξιούχος πανεπιστημιακός μπορεί να συνεχίσει να προσφέρει διδακτικό έργο στο ίδρυμα που υπηρετούσε (π.χ. κάνοντας μαθήματα ή σεμινάρια).

Γιατί πρέπει να τους δοθεί η δυνατότητα να ασκούν και διοικητικά καθήκοντα; Επίσης, γιατί οι πιέσεις ασκούνται από πανεπιστημιακούς που θέλουν, σύμφωνα με όσα φημολογούνται στα ΑΕΙ, να διεκδικήσουν αξιώματα, και όχι από άλλους που θέλουν απλώς να συνεχίσουν να κάνουν το μάθημά τους;

Μήπως, λοιπόν, παρότι το αίτημα παρουσιάζεται ως προσφορά, εξυπηρετεί μόνο τις φιλοδοξίες ορισμένων για θώκους εντός των ΑΕΙ;

Στην κατανόηση του ζητήματος βοηθά η περιγραφή του ισχύοντος καθεστώτος. Συγκεκριμένα, ένας (π.χ. 65 ετών) πανεπιστημιακός δεν μπορεί να θέσει υποψηφιότητα για κάποιο αξίωμα (π.χ. για πρύτανης, η θητεία του οποίου είναι τετραετής), εάν πρόκειται να συνταξιοδοτηθεί πριν από την ολοκλήρωση της θητείας. Έτσι, κάποιοι πανεπιστημιακοί που σήμερα βρίσκονται κοντά στο όριο συνταξιοδότησης, αλλά επιθυμούν να διεκδικήσουν τον πρυτανικό θώκο, ζητούν από το υπουργείο Παιδείας είτε να παρατείνει τη θητεία των πανεπιστημιακών (δίνοντας τη δυνατότητα να ασκούν πλήρως τα διοικητικά τους καθήκοντα) ή έστω να δώσει τη δυνατότητα σε έναν πανεπιστημιακό που έχει εκλεγεί σε αξίωμα να ολοκληρώσει τη θητεία του, έστω κι αν στο μεταξύ έχει πάρει σύνταξη.

Ενδεικτικό είναι το παρασκήνιο που αναπτύσσεται σε εμβληματικά ΑΕΙ για τη διεκδίκηση του πρυτανικού θώκου την άνοιξη του 2014.

Κάποιοι που θα συνταξιοδοτηθούν την προσεχή διετία κάνουν σχέδια τόσο για το πώς θα πείσουν τον υπουργό Παιδείας Κωνσταντίνο Αρβανιτόπουλο να ικανοποιήσει το αίτημά τους, όσο και για το πώς θα καταστούν ισχυρότεροι ώστε να ελέγξουν τους εκλογικούς μηχανισμούς εν όψει των πρυτανικών εκλογών του 2014.

Ανάλογες κινήσεις γίνονται σε ΑΕΙ από κάποιους που επιθυμούν να διεκδικήσουν άλλες διοικητικές θέσεις (π.χ. του κοσμήτορος σχολής).

Τι μέλι έχουν οι θέσεις και τα αξιώματα, όταν πολλοί είναι εκείνοι που (εκ των υστέρων) διαμαρτύρονται για τους μπελάδες που έβαλαν στο κεφάλι τους;

Εν πάση περιπτώσει πάντως, θεμιτές είναι οι φιλοδοξίες όλων.

Αυτό, όμως, που προκαλεί είναι ότι κάποιοι λένε πως είναι μόνο… καλοί Σαμαρείτες.

Απόστολος Λακασάς

Καθημερινή