Η σκηνή με ελληνικές σημαίες που πραγματοποιούν πορεία
στο κέντρο και με απειλητικές διαθέσεις προσεγγίζουν τη Βουλή διαμαρτυρόμενοι
για μια προβοκάτσια που στη φαντασία τους διέπραξε σε βάρος τους το «σύστημα».
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ -είπαμε, το παράδειγμα έρχεται από
το άδηλο μέλλον- ύστερα από επίπονη συνεδρίαση του υπουργικού της συμβουλίου
αποφασίζει να αντιπαρατάξει αστυνομικές δυνάμεις.
Αλλά, φευ!
Δεν θα είναι τα ΜΑΤ, αλλά τα ΑΜΠΡΟΠΡΟΠΟ.
Διότι θα έχει προηγηθεί η μετεξέλιξη των «Μονάδων
Αποκατάστασης της Τάξης» σε «Άοπλες Μονάδες Προληπτικής Προστασίας του Πολίτη».
Σκαρφίστηκα εσκεμμένα το γελοίο αυτό παράδειγμα, γιατί
φαιδρή τείνει να γίνει όλη η συζήτηση μετά τη δολοφονία στο Κερατσίνι και
εξηγούμαι: Χύνονται και πάλι τόνοι μελάνης για τη θεωρία των δύο άκρων -την
οποία εμφανώς υποδαυλίζει η κυβέρνηση- και ουδείς αντιτάσσει το εξής απλό: όσοι
-και ακόμη ευτυχώς είμαστε οι περισσότεροι- δεν ανήκουμε στα δύο άκρα, γιατί
δεν συμφωνούμε επιτέλους σε κάποια αυτονόητα;
Πριν πάμε σε αυτά, όμως, ας απαντηθούν με ειλικρίνεια από
την κυβέρνηση κάποιες επίσης αυτονόητες ερωτήσεις που έχει κάθε σκεπτόμενος
πολίτης: Πώς είναι δυνατόν να γνώριζε ο υπουργός Δημοσίας Τάξεως 32 (!)
«επιθέσεις» μελών της Χ.Α. και να τις θυμήθηκε αίφνης, αφού έγινε το φονικό;
Τι ήταν αυτό που κράταγε στο συρτάρι του τα δολοφονικά
πογκρόμ κατά μεταναστών, όταν αυτά περιγράφονταν σχεδόν καθημερινά στον Τύπο;
Γιατί άραγε δεν έχει διατάξει έρευνα ούτε η Αστυνομία
ούτε η Δικαιοσύνη για το βίντεο του Διαδικτύου που δείχνει εμφανώς τα ΜΑΤ να υποθάλπουν
-αν όχι να συνεργάζονται- με ανεγκέφαλους της Χ.Α. την ώρα που πετούν πέτρες σε
επίσης ανεγκέφαλους αριστεριστές (το βίντεο το ανέδειξε χθες ακόμη και το BBC,
διατυπώνοντας την ίδια ερώτηση).
Αλλά και γενικότερα: Είναι τόσο δύσκολο να αντιληφθεί η
κυβέρνηση ότι ειδικώς στις περιπτώσεις ισχυρού πολιτικού συμβολισμού -όπως αυτή
των θυμάτων της Marfin ή και του ξυλοδαρμού υπουργών- θα έπρεπε ήδη στους
ενόχους να έχει αποδοθεί τελεσίδικα δικαιοσύνη;
Και για να φύγουμε από τα αμιγώς ποινικά, τι διάολο
καθυστερεί τόσο πολύ π.χ. τον έλεγχο της λίστας Λαγκάρντ και γιατί μέχρι σήμερα
το κράτος δεν έχει εισπράξει ούτε ένα ευρώ απ’ όσους διαπιστωμένα προσπάθησαν
να ξεπλύνουν παρανόμως τα χρήματά τους στο εξωτερικό;
Ολα τούτα, τα φαινομενικώς άσχετα μεταξύ τους, δεν
αιτιολογούν μόνον τη δυσπιστία των πολιτών για την αποφασιστικότητα της
κυβέρνησης. Ερμηνεύουν πλήρως την άνοδο του νεοναζιστικού μορφώματος το οποίο
έχει μόνο στόχο την πλήρη κατεδάφιση ενός σαθρού πολιτικού συστήματος που
αδυνατεί να αντιληφθεί ακόμη και την ανάγκη της στοιχειώδους αυτοπροστασίας
του.
Και κάπως έτσι φτάνουμε στα πιο «καθημερινά» αυτονόητα.
Αυτά που αδυνατεί να αντιληφθεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
Nομιμοποιείται μια «παρέα» 30, 50 ή και 80 ανθρώπων να
κλείνουν -για οποιονδήποτε λόγο- την Πανεπιστημίου ή τη Βασ. Σοφίας, δηλαδή όλο
το κέντρο της Αθήνας, και να προκαλούν καθημερινά χάος που όμοιό του δεν απαντά
σε οποιαδήποτε πολιτισμένη χώρα;
Δικαιούνται αντίστοιχες παρέες νεαρών να προπηλακίζουν
τους καθηγητές τους επειδή διαφωνούν με μια απόφαση που υποψιάζονται ότι θα
λάβουν;
Σε ποια Δημοκρατία υπάρχει ως «πολιτικό δικαίωμα» να
χτίζονται καθηγητές στα γραφεία τους, να διατηρούν συμμορίες δικές τους
αίθουσες εντός πανεπιστημίων, να γίνονται καταλήψεις από μειοψηφίες σε δημόσια
κτίρια ή και να θεωρείται «φθινοπωρινή παράδοση» η κατάληψη των σχολείων από
τους μαθητές;
Όσοι
εκλαμβάνουν τα τελευταία παραδείγματα ως προσπάθεια συμψηφισμού για τις
κτηνωδίες της Χ.Α. αδυνατούν προφανώς να συνειδητοποιήσουν ότι το μόρφωμα του
κ. Μιχαλολιάκου δεν ήρθε εξ ουρανού και ότι απλούστατα θέριεψε σε μια χώρα
ανεκδιήγητης ανομίας με την ανοχή της Αριστεράς και τη γνωστή συμπλεγματική
ενοχή της Δεξιάς.
Και επειδή οι ανεγκέφαλοι της Χ.Α. είναι εκ των πραγμάτων
αδύνατον να σοβαρευτούν, ας αναλάβουν επιτέλους τις ευθύνες τους οι δύο
ουσιαστικοί πόλοι εξουσίας της χώρας.
Η μεν κυβέρνηση να «ταράξει τους πάντες στη νομιμότητα»,
όπως εύστοχα πρωτοείπε ο αείμνηστος Ηλίας Ηλιού, ο δε ΣΥΡΙΖΑ να καταλάβει
επιτέλους ότι τα... ΑΜΠΡΟΠΡΟΠΟ και άλλες σάχλες που υπόσχεται θα τα βρει
μπροστά του, όταν -αν- γίνει κυβέρνηση.
Κωνσταντίνος Ζούλας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου