Το σύστημα, το χέρι του, και η μόλυνση…

Μέχρι την προπερασμένη Τρίτη που έγινε η δολοφονία στο Κερατσίνι, η αντιμετώπιση του προβλήματος Χρυσή Αυγή από τις «κλασικές» πολιτικές δυνάμεις ήταν δυο ειδών.

Η κυβέρνηση -εν προκειμένω η πλειοψηφία της ΝΔ- ήταν δίβουλη.

Από τη μια περίσσευαν οι καταγγελίες εναντίον των «ναζί» και από την άλλη ορισμένοι δεν απέκλειαν το ενδεχόμενο κάποιας μελλοντικής συνεργασίας μαζί τους, αν είχαν ανάγκη τις ψήφους τους στη Βουλή. Πιθανότατα επρόκειτο για σκόπιμα επιλεγμένη διβουλία.

Πίστευαν -οι αφελείς- ότι έτσι χαϊδεύουν τους ψηφοφόρους που είχαν φύγει από τη ΝΔ και είχαν πάει στη Χρυσή Αυγή.

Γι’ αυτό και δεν είχαν αποδεχθεί τις σωστές προτάσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, κυβερνητικών εταίρων, για την αντιμετώπιση της ρατσιστικής βίας.

Η Αριστερά, απαντώντας στις επισημάνσεις ότι η Χρυσή Αυγή αυξάνει τα ποσοστά της (και) επειδή εμφανίζεται ως αντισυστημική δύναμη, τη χαρακτήριζε «μακρύ χέρι του συστήματος».

Είναι χαρακτηρισμός που επέλεγαν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ.

Αυτό στην απλοελληνική σημαίνει ότι η παρουσία και δράση της εξυπηρετεί τα «συστημικά» κόμματα και πρωτίστως τη ΝΔ, άλλες δομές του «συστήματος» κτλ.
Το σοκαριστικό γεγονός του Κερατσινίου μπερδεύει κάπως τα πράγματα.

Η κυβερνώσα ΝΔ φαίνεται ότι αλλάζει στάση.

Εμφανίζεται αποφασισμένη να αντιμετωπίσει αποφασιστικά τη Χρυσή Αυγή. Οι πρώτες κινήσεις του αρμόδιου υπουργού Νίκου Δένδια είναι στοχευμένες και αποφασιστικές.

Μένει να δούμε το αποτέλεσμα.

Όμως, αυτομάτως, ανακύπτει το ερώτημα: αν η Χρυσή Αυγή είναι το-κατά την Αριστερά- «μακρύ χέρι του συστήματος», γίνεται το «σύστημα» να θέλει να κόψει αυτό το «χέρι» του;

Εδώ σε θέλω, κάβουρα.
Πώς θα αντιμετωπιστεί η Χρυσή Αυγή;

Οι περισσότεροι συμφωνούν ότι δεν πρέπει να τεθεί εκτός νόμου, γιατί έτσι «θα ηρωοποιηθεί» και τα παρόμοια. Έτσι λένε. Άρα, πρέπει να αντιμετωπιστεί «με όλα τα νόμιμα μέσα».

Ποιος θα το κάνει αυτό; Η Αστυνομία και η δικαστική εξουσία. Ή, αντιστρόφως. Αυτούς θα χρησιμοποιήσει η πολιτική εξουσία, δεν γίνεται αλλιώς.

Δεν μπορεί ο Δένδιας να βγει περιπολία και να συλλαμβάνει Κασιδιάρηδες.

Τη δουλειά πρέπει να την κάνουν οι δύο αυτές κρατικές δομές.

Όμως, εδώ ανακύπτουν δυο ερωτήματα.

Αν η Χρυσή Αυγή είναι «μακρύ χέρι του συστήματος», γιατί δυο δομές αυτού του «συστήματος», η Αστυνομία και οι εισαγγελείς-δικαστές να θέλουν να κόψουν αυτό το «χέρι»;

Αν, μάλιστα, υπάρχουν εικασίες, υποψίες ή κάτι παραπάνω ότι σ’ αυτές τις δομές οι χρυσαυγίτες έχουν δικούς της ανθρώπους (μέχρι στιγμής αυτό ισχύει κυρίως για την Αστυνομία, αλλά από τον ΣΥΡΙΖΑ λένε ότι «σταγονίδια» μπορεί να υπάρχουν και στη δικαστική εξουσία), τότε το «κόψιμο» αυτού του «χεριού» μπορεί να αποδειχθεί δύσκολο, αν όχι αδύνατο, εγχείρημα.

Είναι, όμως, έτσι τα πράγματα;

Ε, λοιπόν, δεν είναι.

Αυτό που χρειάζεται είναι σαφής πολιτική βούληση (και όχι αμφιθυμία ή παιχνιδάκια για ψήφους) και αποτελεσματικότητα.

Για τους νεότερους, που δεν θυμούνται ή δεν γνωρίζουν, θυμίζω ότι ο Καραμανλής (ο παλιός) ξεδόντιασε τα ερείσματα της χούντας στον Στρατό, στην Αστυνομία και παντού και μάλιστα σε συνθήκες απείρως δυσκολότερες.

Κι ας είχε στο κόμμα του ένα μέρος που «έπαιζε» με τη χούντα κι ας είχε υπουργούς που φλέρταραν με τα τότε «σταγονίδια».

Ας το έχει υπόψη του ο Σαμαράς, αν έχει ακόμη δίλημμα.

Ή θα καθαρίσει τη συμμορία και θα το πιστωθεί ή θα τον τραβάνε από ΄δω κι από ΄κει οι Λαζαρίδηδες και οι Μπαλτάκοι.

Ναι, λοιπόν, η Χρυσή Αυγή θα ξεδοντιαστεί από την Αστυνομία και τους εισαγγελίες-δικαστές. Άλλωστε σ’ αυτούς προσβλέπουν και οι της Αριστεράς (με τον Αρχηγό της Αστυνομίας συναντήθηκε ο Τσίπρας, στον πρόεδρο του Αρείου Πάγου πάνε, όταν θέλουν κάτι παρόμοιο).

Και σωστά. Δεν μπορούν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ να βγάλουν δικές τους ομάδες στους δρόμους, για να αντιμετωπίσουν τους χρυσαυγίτες.

Και είναι σκέτη ανοησία το σύνθημα «φασίστες, κουφάλες, έρχονται κρεμάλες», που φωνάζουν κάποιοι ανεγκέφαλοι (στο πλαίσιο της «αντεκδίκησης», άραγε;) και καλά έκανε ο Αριστερός τραγουδοποιός Γιάννης Αγγελάκας και το αποδοκίμασε στη συναυλία του.

Εύλογο το ερώτημα: πώς θα γίνει αυτό που λες, όταν πολλά περιστατικά επιβεβαιώνουν ότι (τουλάχιστον…) η Αστυνομία έχει μολυνθεί, όταν ίδιος ο Δένδιας αναγνωρίζει ότι υπάρχουν (τουλάχιστον…) «σταγονίδια» στην Αστυνομία;

Πώς θα γίνει, όταν στις εκλογές του 2012 σε ορισμένα αστυνομικά τμήματα ψήφισαν μαζικά υπέρ της Χρυσής Αυγής;

Όλα αυτά είναι εύλογα, δεν πρέπει να υποβαθμίζονται, αλλά ούτε και να μεγαλοποιούνται.

Η ψήφος είναι ελεύθερη και όσοι αστυνομικοί θέλουν να ψηφίσουν τη Χρυσή Αυγή δεν γίνεται να εμποδιστούν.

Δεν υπάρχει τρόπος.

Όμως, αν αποδειχθεί ότι κάποιοι από αυτούς, στη δουλειά που κάνουν, επηρεάζονται (ας το πούμε κομψά) από την πολιτική τους επιλογή, η ανοχή πρέπει να είναι μηδενική. Όποιος καλύπτει ή βοηθάει χρυσαυγίτες στην παράνομη δράση τους, πρέπει να ξέρει ότι ρισκάρει να βρεθεί εκτός Σώματος.

Αν θέλει, ας προτιμήσει τη Χρυσή Αυγή από τη δουλειά του.

Πόσοι θα το κάνουν;

Επομένως, όλα είναι θέμα αποφασιστικότητας και αποτελεσματικότητας.

Αν η κυβέρνηση εννοεί αυτά που λέει και οι δικαστές κάνουν τη δουλειά τους, τότε η Χρυσή Αυγή θα ξεδοντιαστεί, ως παράνομη οργάνωση.

Κανένα «σταγονίδιο» δεν μπορεί να το εμποδίσει.

Εν κατακλείδι: αν σταματήσουν οι ανοησίες περί «άκρων» (η Χρυσή Αυγή δεν είναι το ένα άκρο, είναι κάτι διαφορετικό), αν οι εξαγγελίες για την ουσιαστική αντιμετώπισή της ως συμμορία γίνουν πράξη, η κατάσταση θα αλλάξει.

Ακόμη κι αν δεχτούμε ότι είναι ένα «χέρι» του «συστήματος», αυτό το «σύστημα» έχει κάθε λόγο να το κόψει.

Διότι είναι ένα «χέρι» άρρωστο.

Εχει κακοφορμίσει και μπορεί να μολύνει ολόκληρο το σώμα. Και τότε…

Γιώργος Καρελιάς

Protagon