Αλέξης ο ρεαλιστής!

Ένα φάντασμα πλανάται πάνω από την Ελλάδα του Μνημονίου, το φάντασμα του παλιού μας (και παντοτινού;) εαυτού.

Ας με συγχωρέσει ο Πέτρος που παραφράζω τον λάθος Μαρξ (διότι ο σωστός Μαρξ, ο σπουδαίος Μαρξ, είναι πάντα ο Γκράουτσο), αλλά δεν είχα καλύτερο τρόπο για να ξεκινήσω το σημερινό σημείωμα και να ελπίζω ότι θα κρατήσω την προσοχή του αναγνώστη.

Το έχω πια σιχαθεί, αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτε για να αλλάξω την πραγματικότητα.

Εδώ και τρία χρόνια, είμαστε συνεχώς στην ίδια αβεβαιότητα.

Καταβάλλουμε μεγάλες προσπάθειες, πετυχαίνουμε φαινομενικώς μικρά, αλλά στην πραγματικότητα ικανοποιητικά, αποτελέσματα και, παρ’ όλα αυτά, πάντα επικρέμαται η απειλή ότι όλο αυτό μπορεί να πάει στα Τάρταρα, επειδή υπάρχει η Ελλάδα που αντιστέκεται, η Ελλαδάρα που επιμένει (και ζητώ συγγνώμη από τον Σαββόπουλο για την παράφραση).

Ο πρόεδρος Αλέξης συντηρεί το όνειρο της άκοπης ευμάρειας.

Υπάρχει ένας τρόπος να επανέλθει ως διά μαγείας η αστακομακαρονάδα, λέει στον Νίκο μας· και δεν μένει σ’ αυτό, αλλά μας εξηγεί το όνειρο.

Θα διαχωρίσει, κατ’ αρχάς, τη δανειακή σύμβαση από το Μνημόνιο.

Με άλλα λόγια, θα επιβάλει στους δανειστές να μας δώσουν τα λεφτά τους με τους όρους μας και όχι με τους όρους τους. (Γιατί όχι; Στα όνειρα συμβαίνουν τα πιο παλαβά...)

Επιπλέον, θα δώσει ανάσα στην οικονομία με τη «σεισάχθειά» του.

Θα διαγράψει τα δάνεια: των επιχειρήσεων, τα στεγαστικά, ως και τα καταναλωτικά! (Τα τελευταία μάλιστα τα ανέφερε στη συνέντευξη πριν από τα δάνεια των επιχειρήσεων ―το σημειώνω αυτό, για τους σχολαστικούς και τους σημειολογούντες...)

Τι κι αν θα έχει ανοίξει μια τρύπα ενενήντα δισεκατομμυρίων στις τράπεζες από τη γαλαντομία του Αλέξη; Χου κέαρς, ρε μεγάλε; (Οπως θα έλεγε με τα θαυμάσια αγγλικά του...)

Θα ακολουθήσει η επιδρομή των καταθετών στις τράπεζες για να σώσουν ό,τι προλάβουν.

Επειτα οι τράπεζες θα κλείσουν και η Ελλάδα θα έχει βρεθεί χωρίς τραπεζικό σύστημα.

Οπότε αυτός με τους φίλους του (που δεν τους ελέγχει) θα αρχίσει να σχεδιάζει την ηρωική μετάβαση προς τον σοσιαλισμό.

Αν τα πράγματα έμεναν εδώ, θα ήμουν ευτυχής και δεν θα ένιωθα το «φάντασμα» να πλανάται από πάνω μας.

Θα ήταν, τουλάχιστον, ευδιάκριτη η διαχωριστική γραμμή: η «thin red streak tipped with a line of steel», από την ανταπόκριση του Γ. Ράσελ για τη μάχη της Μπαλακλάβα στους «Τάιμς», που κατάντησε «κόκκινη γραμμή» στην τρέχουσα ορολογία.

Θα μπορούσαμε να ξέρουμε ότι από εδώ είναι οι ρεαλιστές και από εκεί «οι εραστές του ονείρου» και οι διάφοροι επιτήδειοι που παραμυθιάζουν τον κόσμο αποβλέποντας σε προσωπικά οφέλη.

Μακάρι να ήταν τόσο καθαρά τα πράγματα, αλλά δεν είναι.

Αν ο πρόεδρος Αλέξης υπόσχεται ότι θα χαρίσει στους άφρονες τα διακοποδάνεια, υπάρχουν κάποιοι άλλοι, από την πλευρά που υποτίθεται ότι μάχεται για την επικράτηση του ρεαλισμού, οι οποίοι με τη στάση τους υπόσχονται ακόμη μεγαλύτερα επιτεύγματα.

Αν κάποτε ο λεγόμενος «κάγκουρας» κατακτούσε «δόξα και τιμή» (δηλαδή, έκανε τη φιγούρα του...) στη Μύκονο με δανεικά και τώρα δεν μπορεί να ξεπληρώσει το δάνειο και ελπίζει στον Αλέξη, έρχονται σήμερα οι «πεφωτισμένοι» της κυβέρνησης και, με τον τρόπο τους, μας υπόσχονται ένα ακόμη ανώτερο στάδιο «δόξας και τιμής»: την τράκα!

Διότι περί αυτού πρόκειται, όταν ο υπουργός Εθνικής Αμύνης βγάζει άρματα μάχης και F-16 στην παρέλαση (επικαλούμενος μάλιστα τη δόξα και την τιμή...) χάρη στη χορηγία γνωστού επιχειρηματία.

Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σε εκείνον που αγοράζει Rolex με καταναλωτικό δάνειο και στον άλλον που στήνει παράτες με τράκες;

Μόνον μία: ο πρώτος έχει τυπικά την υποχρέωση να επιστρέψει τα χρήματα, ο άλλος έχει απλώς κάποια, απροσδιόριστη ηθική υποχρέωση...

Στέφανος Κασιμάτης

Καθημερινή

Σημ. Ορθογράφου: Στην φωτό ο φρέσκος Αλέξης, ατενίζοντας την Ελλάδα που οραματίζεται…