Να γίνουμε ολίγον… Αγγλοσάξονες.

Η επικοινωνιακή μέθοδος είναι παλιά και δοκιμασμένη.

Όταν είναι να λάβεις μέτρα, αφήνεις να διαρρέουν πολύ χειρότερα από αυτά που τελικά θα πάρεις, αρχίζουν διάφοροι ως «χρήσιμοι ηλίθιοι» να συζητούν τερατολογίες, ώστε τα τελικά μέτρα, πολύ ηπιότερα, να φαίνονται μια χαρά.

Ενίοτε φαίνεται ότι η ελάφρυνση οφείλεται στον ηγέτη, που έρχεται σαν το Ιππικό στα γουέστερν και παίρνει το πράγμα πάνω του.

Η διαδικασία αυτή, μια επικοινωνιακή κουτοπονηριά, είναι ανθρωποδιωκτική, κι ας την έχουν ακολουθήσει κατά καιρούς όλες οι κυβερνήσεις από καταβολής ελληνικού κράτους.

Στις ατελείωτες εβδομάδες που η αντιπολίτευση σπεκουλάρει και καταστροφολογεί ή οι ημέτεροι υπερασπίζονται τα ιδιαίτερα συμφέροντα της πολιτικής τους πελατείας, τσακίζεται το ηθικό των ανθρώπων, εξοργίζονται κι αποξενώνονται ψυχικά από την παράταξη κι οι δικοί μας οπαδοί.

Οι πολίτες έχουν καεί στον χυλό κατ’ επανάληψη.

Πολλοί στην οικογένειά τους ή στο άμεσο φιλικό περιβάλλον τους έχουν βιώσει την ανεργία, κάποια επιχείρηση κατεστραμμένη, ξενοίκιαστα μαγαζιά, παιδιά που παίρνουν των ομματιών τους για την Εσπερία.

Κι όλοι έχουν φάει απανωτές πολιτικές απογοητεύσεις με διαψεύσεις προσδοκιών.

Οι περισσότεροι δεν μπορούν να διακρίνουν τα ενσυνείδητα πολιτικά ψεύδη από αυτά που αντικειμενικά δεν μπορούν να γίνουν, γιατί οι δοσμένες συνθήκες έχουν αλλάξει δραματικά.

Το «η πολιτική είναι δυναμικό κι όχι στατικό πράγμα» δεν τους λέει τίποτα.

«Άλλα είπατε κι άλλα κάνετε» σου λέει ο απλός άνθρωπος.
Κλασικό παράδειγμα είναι η ατελείωτη και ψυχοβγαλτική συζήτηση για τον φόρο των ακινήτων.

Παρότι στο τέλος σίγουρα θα επικρατήσουν η λογική κι η μετριοπάθεια, θα κουραστούμε πολύ να πεισθούν οι Ελληνες ότι ούτε δήμευση θα γίνει ούτε θα έχουν ισόβιο συνέταιρο το κράτος στο πατρικό τους, στο σπίτι που έφτιαξαν για τα παιδιά τους και στα δύο χωράφια που σχεδόν όλοι κάπου έχουν.
Τους έχουμε κρεμάσει την ψυχή στο τσιγκέλι κι άιντε να την ξεκρεμάσεις.

Ακόμη κι αν στο τέλος ξεφυσήξουν με ανακούφιση, με την κατάληξη σε έναν λογικό κι αναλογικό φόρο μόνο σε ακίνητα που αποδίδουν κάτι, η πολιτική ζημιά στο ηθικό των πολιτών έχει γίνει.

Με μια φράση, θα τους έχουμε ξεσκίσει, για να μην το πω αλλιώς, και πειραιώτικα, την ψυχολογία, που ως γνωστόν είναι το 70% της αγοράς και καθορίζει και την ψήφο!
Όσο δύσκολο κι αν ακούγεται, εγώ το θεωρώ απλό, πρέπει να γίνουμε λίγο…Αγγλοσάξονες.

Δεν είναι, νομίζω τόσο τρομερά δυσχερές οι σε κάθε θέμα αρμόδιοι να επεξεργάζονται μια τελική και λογική λύση, με βάση έναν συγκεκριμένο στόχο που καθορίζει η κορυφή της ηγεσίας, να βγάζουν τον σκασμό χωρίς διαρροές και παραφιλολογία, χωρίς τρομοκρατικές υπερβολές.

Κι ύστερα να ανακοινώνεται μια τελική πρόταση χωρίς ουρές, μπλόφες κι αμφισημίες, που μόνο επιμέρους διορθώσεις να επιδέχεται, και στο τέλος να είναι αυτό και τίποτε άλλο. Μια σοβαρή, ανθρώπινη, μετριοπαθής λύση-δέσμη μέτρων.

Αυτό που λες, αυτό να γίνεται.

Χωρίς να βγάζουμε την ψυχή των ανθρώπων, χωρίς να τους κουρελιάζουμε το ηθικό επί εβδομάδες ατέρμονης κι άμετρης κινδυνολογίας.

Εμείς, αδέρφια, στα μέρη μου το λέμε μπέσα.

Πολιτική με μπέσα λοιπόν, χωρίς επικοινωνιακά τερτίπια.

Με κοφτερή ευθύτητα. Θα γίνει μια, δυο, τρεις απανωτές φορές κι ο κόσμος θα ξανανιώσει ασφάλεια κι εμπιστοσύνη.

Όχι «άλλη μας δείξανε κι άλλη μας δείξανε», ούτε να χρειάζονται μήνες ψυχολογικού πολέμου για να καταλήξουμε στα αυτονόητα, αφού θα έχουν δυναμιτιστεί η κοινωνική γαλήνη αλλά και η εσωτερική ηρεμία των πολιτών, που κάθε τόσο, όχι άδικα, περιμένουν να τους έρθει ο ουρανός σφοντύλι.
Παρά την γκρίνια πολλών και τους ονειδισμούς, θεωρώ ότι ο μέσος Ελληνας κι η μέση Ελληνίδα δεν είναι χαλασμένοι. Θα εκτιμήσουν την ειλικρίνεια, τη συνέπεια κι επιτέλους την ελάχιστη έστω ανταποδοτικότητα στις θυσίες τους. Θα μετρήσει πολύ να βλέπουν μια συνέπεια λόγων και έργων χωρίς «ψυχολογικές επιχειρήσεις» χειραγώγησης ή εξωραϊσμού πραγμάτων, που δεν επιδέχονται ψιμύθια. Να ξέρει πού πατάει θέλει ο μέσος άνθρωπος και πώς δεν θα του κάνει το κράτος το ένα χουνέρι μετά το άλλο.
Κυρίως, όμως, θα υπογραμμίσω το εξής: η καθοδική πορεία του ΠΑΣΟΚ πότε ξεκίνησε; Με το λεγόμενο χαράτσι.
Το σπίτι του Ελληνα και το χωράφι του είναι το άδυτο των αδύτων. Θυσιάζει όλη του τη ζωή για να φτιάξει ένα ασφαλές καταφύγιο για τα παιδιά του, κι ας είναι 80 τετραγωνικά.

Νιώθει περήφανος όταν το καταφέρνει, γι’ αυτό το φροντίζει, το στολίζει. Γι’ αυτό κιόλας, σε ακραίες καταστάσεις, σκοτώνει ή σκοτώνεται για μισό μέτρο γης. Το πονάει. Πόντο πόντο.

Γι’ αυτό έχουμε το μεγαλύτερο ποσοστό ιδιοκατοίκησης σε όλη την Ευρώπη.
Αυτό πρέπει να το σεβαστούμε και να μην παίζει κανείς, ούτε φορολογικά ούτε ψυχολογικά, με τον σύνδεσμο του Ελληνα με τη γη του, με το σπίτι του.

Θα 'ναι καλό για την ψυχολογία της αγοράς, θα 'ναι καλό για την πατρίδα και τους ανθρώπους της, κι άρα και για την παράταξη, που ακόμη κρατάει τα πρωτεία στην πρόθεση ψήφου των ανθρώπων και μπορεί και να την αυξήσει…

Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης

Δημοκρατία