Τελικά, η πολιτική μας σκηνή είναι κάτι σαν τρενάκι του
τρόμου, μόνο που αντί για τέρατα στις γωνίες, εδώ μας απειλούν τσιρκολάνοι, παλιάτσοι,
και καραγκιόζηδες.
Ένα τρενάκι, παρ’ όλα αυτά, με τα απαραίτητα σκαμπανεβάσματα, την αγωνία,
και τον ίλιγγο του κινδύνου…
Με πρωταγωνιστές στον ρόλο των «μπαμπούλων», κάτι περίεργους
τύπους (και τύπισσες) που σε άλλες πιο ανώδυνες εποχές, ουδείς θα τους έδινε
σημασία, ουδείς θα τους ψήφιζε, και στη καλύτερη περίπτωση θα κέρδιζαν την
δημοσιότητα που επιζητούν, μέσα από κανένα «Ερωτοδικείο», ή κανένα «Χρυσό Κουφέτο».
Για τέτοιου πολιτικού βεληνεκούς προσωπικότητες μιλάμε…
Σήμερα όμως μας κυβερνάνε, και καθορίζουν το μέλλον μας!
Σαν εκείνον τον αλλοπαρμένο μεγαλοδικηγόρο (τρομάρα του),
πρώην τρόφιμο των μεταμεσονύκτιων πάνελ, που αφότου έγινε βουλευτής έδειξε τον
πραγματικό ψεκασμένο του εαυτό, καταθέτοντας μέσα σε ένα μόλις δίμηνο δυο
σημαντικές για τον τόπο επερωτήσεις:
Η πρώτη είχε να κάνει με το γιατί δεν του κουβαλάνε οι
σεκιουριτάδες τις βαλίτσες στα αεροδρόμια, και η δεύτερη με το γιατί η «ξεπουλημένη»,
«μνημονιακή» κυβέρνηση δεν κατασκευάζει στη Καλαμάτα σταθμό εκτόξευσης επανδρωμένων
πυραύλων στο διάστημα, για … τουριστικούς σκοπούς!
Μιλάμε πως μπροστά του, μέχρι και ο Τράγκας μοιάζει σεμνός
και σώφρων!
Το γεγονός ότι η χώρα βρίσκεται σε βαθιά ύφεση, ικετεύει τους
ξένους για δανεικά, με άπειρους συμπολίτες μας να μην έχουν ούτε τα απαραίτητα,
μάλλον δεν προβληματίζει τον συγκεκριμένο εθνοπατέρα, που προφανώς έχει ανοιχτούς
διαύλους με τον Αρτέμη τον Σόρρα (γνωστό δισεκατομμυριούχο φιλέλληνα) ή απευθείας
με τους ΕΛ, που περιμένουν στον Σείριο ένα διαστημόπλοιό μας για να μας το γεμίσουν
με ευρώ….
Από την άλλη έχουμε τη πασιονάρια με τα Γκούτσι, την κα
Τζάκρη, που όψιμα ανακάλυψε τον αντιμνημονιακό της εαυτό, οσμιζόμενη την βύθιση
του σκάφους του Πασόκ, και θέλοντας (λένε οι κακές οι γλώσσες) την στήριξη του
Σύριζα (ολέ) στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, όπου σκοπεύει να συμμετάσχει,
θέλοντας να σώσει και την ιδιαίτερη πατρίδα της όπως έσωζε μέχρι χθες ολάκερη τη χώρα.
Για να μην αναφερθώ στην Ραχήλ, την επονομαζόμενη και
καγκελάριο, ή την Ζωζώκα Κλάρα Μπελ, ή τον Τατσό τον εραστή, ή τον ποιητή Κουράκη,
ή την Κουντουρά το μοντέλο, ή τον Σκουρλέτη
τον αρβιλομούρη, τον Μωραίτη (ποιος είναι πάλι αυτός;), τον Πάντζα, τον Χαϊκάλη,
τον Στρατούλη, τον Βαρεμένο, και όλα τα άλλα
παιδιά, που αν μη τι άλλο μας προσφέρουν γέλιο και χαρά μέσα στις σκοτεινές αυτές
ατραπούς που διανύουμε…
Και σαν να μην έφταναν όλες αυτές οι «βαρβάτες» προσωπικότητες,
έχουμε και μια υπόγεια επανάκαμψη του ΓΑΠ!
Ναι, του ίδιου ΓΑΠ που έφυγε νύκτα… και που κάποιοι
ονειρεύονται την επιστροφή του.
Μόνο που επειδή αυτό που χαρακτηρίζει τους αντισαμαρικούς
κύκλους είναι η λειψανδρία, και η πολιτική ένδεια, κάποια φαντάσματα αποφάσισαν
να ξαναφέρουν στο προσκήνιο τον πλέον αποτυχημένο πρωθυπουργό που γνώρισε η χώρα
από την εποχή του Μητσοτάκη.
Έτσι, και επειδή τα λιγοστά τσακάλια του Πασόκ που έμειναν
πίσω, με τα περισσότερα να έχουν ενταχθεί (εισοδισμός λέγεται) στον Σύριζα (ολέ),
αντιλαμβάνονται ότι το τέλος τους είναι προ των πυλών, έβγαλαν από την ναφθαλίνη
την μούμια, και την περιφέρουν δοκιμαστικά, εξετάζοντας τα αντανακλαστικά της «προοδευτικής»
μερίδας της πολιτικής τάξης.
Και ως ένα βαθμό, αυτό είναι λογικό.
Ο Αλέξης, παρά τις υποσχέσεις επί παντός επιστητού που
μοιράζει καθημερινά, δεν τραβάει…
Ο κυρ Φώτης πάλι, αυτοκτόνησε πολιτικά για χάρη των μοντέρ
και μακιγιέρ βάρδιας της πανάχρηστης ΕΡΤ…
Ο Κουτσούμπας είναι αυτός που είναι…
Ο Κατσανέβας δεν λέει…
Ούτε οι Λοβέρδοι και σια… ούτε καν ο Ζουράρις ο λόγιος.
Και ο Μπένυ δυστυχώς δεν τους κάνει…
Οπότε;
Τι κάνουμε;
Παραδινόμαστε στην νομοτέλεια και δεν ξαναμπαίνουμε βουλή,
ή παίζουμε ένα τελευταίο χαρτί και ξανακοροϊδεύουμε τον κυρίαρχο λαό, πλασάροντας
τον «ηγέτη» ΓΑΠ, που συνεργαζόμενος με τον Αλέξη θα διώξει τους τροϊκανούς, θα φέρει επιτέλους τον
σοσιαλιστικό μετασχηματισμό για τον οποίο παλεύουμε δεκαετίες τώρα, και την πλέρια
δημοκρατία που υπόσχονταν ο Αντρέας, αλλά που απλά κατέληξε σε πλέρια ισοπέδωση
και οικονομική χρεοκοπία;
Τι κάνουμε;
Εδώ σας θέλω.
Οι Πασόκοι είναι γάτες.
Χρόνια στο κουρμπέτι.
Σιγά μην αφήσουν τους 58 (ή 59) να κάνουν παιχνίδι.
Σιγά μη παραδώσουν αμαχητί την κουτάλα.
Και για να ξαναβρεθούν στη πούδρα, όχι μόνο τον ΓΑΠ, αλλά
μέχρι και τον Κουλούρη είναι ικανοί να σοβατίσουν, και να μας τον παρουσιάσουν
ως … νέο Καρλομάγνο.
Για τέτοια μπουμπούκια μιλάμε…
Η Ντόρα μπροστά τους είναι προσκοπίνα…
Α ρε Σαμαρά, πόσο σε λυπάμαι!
Να είσαι λιοντάρι, και να σε τρώνε καθημερινά οι ψείρες….
Strange Attractor
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου