Απρέπειες Ιερέων…

Στις Κροκεές Λακωνίας, στις 6/10/2013, τοπικός παπάς και μητροπολίτης Σπάρτης αρνήθηκαν την τελετή κηδείας του 49χρονου αδερφού μου, Άγη Καράντζαλη, με την αιτιολογία ότι είχε τελέσει πολιτικό γάμο.

Τους αναφέρθηκε ότι ήταν βαπτισμένος, ο πρώτος του γάμος ήταν θρησκευτικός, είχε βαπτίσει το παιδί που απέκτησε στον δεύτερο γάμο του και ότι ποτέ με κάποια δήλωση ή συμπεριφορά δεν διαχώρισε τη θέση του από την Εκκλησία.

Επέμειναν στην απόφασή τους, πληγώνοντας κυρίως τη θρησκευόμενη, 80χρονη μάνα και άμεσα ή έμμεσα όλο το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον.

Η σύζυγος, δεκαπέντε ημέρες πριν από τον θάνατό του, έχασε και την 63χρονη μητέρα της.

Στο μνημόσυνό της, λίγες ημέρες μετά την κηδεία του συζύγου της, παπάς και μητροπολίτης επέλεξαν να διαβάσουν κείμενό τους, που αφορούσε στην κηδεία του. Το ύφος του κειμένου ήταν επιθετικό, ανάρμοστο για τη στιγμή, απαξιωτικό για το περιβάλλον του αδερφού μου και προσβλητικό για τη μνήμη του.

Με φράσεις, όπως «ψεύτικο και υποκριτικό ενδιαφέρον του περιβάλλοντός του», «αμαρτωλός», καταρράκωσε ψυχολογικά συγγενείς και φίλους, διασύροντάς τους μπροστά στους παρευρισκόμενους.

Διαβάστηκε επίσης σε όλες τις εκκλησίες που ανήκουν στη μητρόπολη, οπότε ο διασυρμός αυτός έλαβε μεγαλύτερες διαστάσεις.

Το 2012, οι πολιτικοί γάμοι ξεπέρασαν αριθμητικά τους θρησκευτικούς.

Σχεδόν σε όλη την Ελλάδα η εκκλησία έχει αλλάξει τη στάση της, όσον αφορά στο συγκεκριμένο θέμα.

Αφού πρώτα εκβίασε την κοινωνία χωρίς αποτέλεσμα, ακολούθησε την εξέλιξή της.

Οι λόγοι, πρωτίστως ωφελιμιστικοί (μη περιθωριοποίηση, απώλεια εισπράξεων) και δευτερευόντως, ανθρωπιστικοί. Υπάρχουν όμως ακόμα θύλακες σκοταδισμού, που μπορούν να κηδέψουν, με όλες τις τιμές, βιαστές, παιδεραστές, δολοφόνους και δικτάτορες.

Το αρνούνται όμως σε ανθρώπους που, λόγω ανεπτυγμένης θρησκευτικής συνείδησης ή λόγω σεβασμού στην ίδια τη θρησκεία τους, κάποια στιγμή στη ζωή τους έπραξαν διαφορετικά.

Αυτοί, οι απογυμνωμένοι από κάθε πνευματικότητα δημόσιοι υπάλληλοι, για τον επιούσιο, κάνουν τρισάγιο στο καινούργιο σου αυτοκίνητο, ώστε να μακροημερεύσουν οι λαμαρίνες του και τη επόμενη στιγμή, χωρίς έλεος, κουρελιάζουν την ψυχή και την υπόληψη μιας 80χρονης, που τους φιλάει το χέρι κάθε Κυριακή. Δήθεν πιστοί στη συνείδησή τους;

Τι συνείδηση να έχουν οι ασύδοτοι υποκριτές;

Όμως θέλουν δεν θέλουν, θα προσαρμοστούν.

Σύντομα, όχι μόνο θα δέχονται, αλλά και θα παρακαλάνε να μας κηδέψουν ό,τι κι αν είμαστε, αφού, αλλιώς, θα παραμείνουν ασήμαντοι και χωρίς είσπραξη.
Η διαπραγμάτευση της κοινωνίας με τον χειρότερο της εαυτό κρατάει από παλιά και οι απαντήσεις της ποικίλουν.

Άλλοτε, αναλαμβάνει ο ποιητικός λόγος, όπως στον Άμλετ, όπου ο παπάς μιλάει με τον Λαέρτη, αδερφό της Οφηλίας που αυτοκτόνησε:
παπάς: θα ’ταν ασέβεια τα νεκρώσιμα να διαβάζαμε
Λαέρτης: από τη σάρκα της την όμορφη κι αμόλυντη γιούλια ας φυτρώσουν.
Μάθε, βάρβαρε παπά, πως άγγελος υψίστου θα είναι η αδερφή μου κι εσύ στο χώμα σου θα ουρλιάζεις.

Άλλοτε, ο λαϊκός λόγος, σκληρός, σκωπτικός, αλλά πιο κατανοητός στους μικρονοικούς της εκκλησίας.

Το παραδοσιακό τραγούδι απ’ την Αγία Άννα Εύβοιας (δεν είμαι δωδεκαθειστής ή αρχαιολάτρης), αφορά στη γιορτή της Αποκριάς:

αν θα τολμήσει ο σάτυρος ο τράγος της Χαλκίδας
ν’ αντισταθεί στο έθιμο και να το σταματήσει
θα τον γ......ν οι θεοί κι δώδεκα του Ολύμπου
κι ο Βάκχος τα κω.....ρα θα του πετάξει απ’ όξω.
( Τάγκας, Σαμιώτης CD Αποκριάτικα  τραγούδια της Αγιάννας–Γαμοτράγουδα )

Στην εκκλησία εισχωρεί ανέκαθεν και ένα συνοθύλευμα ανήθικων, θλιβερών υπάρξεων.

Εκτρέποντας το νόημα της θρησκείας, που δήθεν υπηρετούν, αναρριχώνται σε αξιώματα, αλληλο-εξουσιάζονται και εξουσιάζουν. Βρέθηκαν να χειρίζονται και ακραία ανθρώπινα συναισθήματα.

 Όλων μας, έμμεσα ή άμεσα.
Υπάρχει και μία μειοψηφία εκπροσώπων της Εκκλησίας που έχει ποιότητα, ψυχή, ευαισθησία και υψηλά εσωτερικά κίνητρα.

Αυτό μας αφορά όλους, είτε είμαστε μέσα, είτε έξω από αυτήν.

Γιώργος Καράντζαλης

Protagon