Όσοι κατάλαβαν… κατάλαβαν.

Κανένα πολιτικό σχέδιο δεν μπορεί σήμερα να είναι υλοποιήσιμο και αποτελεσματικό αν δεν έχει ως κύριο στόχο του την υπέρβαση της σημερινής θλιβερής πραγματικότητας που βιώνει η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού και την επιτακτική πλέον άνευ αναβολής αναγκαιότητα, για το πέρασμα σε μια μεταμνημονιακή εποχή.

Για τον τερματισμό της «πολεμικής περιόδου» της άγριας λιτότητας, των αδιάκριτων περικοπών σε μισθούς και συντάξεις, της δολοφονικής φορολογίας επί δικαίων και αδίκων, της πρωτοφανούς σε ένταση αλλά κυρίως σε διάρκεια ύφεσης και της χωρίς προηγούμενο αύξησης της ανεργίας.

Όποιος δεν αντιλαμβάνεται αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα έτσι στεγνά, ορθά – κοφτά, τότε προφανώς δεν μπορεί αντιληφθεί τίποτα.

Όποιος δεν βλέπει την περιθωριοποίηση και την εξαθλίωση ενός τεράστιου μεγέθους του ελληνικού πληθυσμού, όπως και την προϊούσα καταστροφή της μικρομεσαίας αστικής τάξης της χώρας, είναι για τα σημερινά δεδομένα επικίνδυνος να ασχολείται με την πολιτική και την κρατική διαχείριση.

Όποιος δεν καταλαβαίνει την πραγματική κοινωνική κατάσταση σήμερα στην Ελλάδα και δεν κατανοεί τις συνέπειες που αυτή προοιωνίζεται, δεν μπορεί σήμερα να λέγεται πολιτικός, δεν κάνει για πολιτικός ούτε στην Ελλάδα, ούτε στην Ευρώπη ούτε πουθενά !...

Είναι άλλο πράγμα αγαπητοί «υπέρ- ρεαλιστές» πολιτικοί ο λαϊκισμός ο οποίος υπάρχει και ενδημεί δυστυχώς κατά κόρον στις μέρες μας από πολιτικούς αρχηγούς και κόμματα και είναι ένα άλλο πράγμα η αίσθηση της πραγματικότητας, των ορίων της κοινωνίας, η λαϊκότητα και η μετατροπή της κατανόησης αυτής σε πολιτικό σχέδιο και συγκεκριμένη πολιτική δράση.

Αντιθέτως η έλλειψη αυτής της αίσθησης είναι που τροφοδότησε σε μεγάλο βαθμό και έδωσε χώρο στον λαϊκισμό, στον ακραίο και ανερμάτιστο πολιτικό λόγο.
Κανένας νέος πολιτικός οργανισμός, ενιαίος ή συμμαχικός, της κεντροαριστεράς ή της κεντροδεξιάς, δεν μπορεί να γεννηθεί και να στεριώσει αν δεν κατανοήσει και δεν αποδεχθεί κατ’ αρχή το μέγεθος της συντελεσθήσας καταστροφής, στην κοινωνία στους θεσμούς στο πολιτικό σύστημα και στα πολιτικά πρόσωπα που υπήρξαν κατά καιρούς εκφραστές του.

Και μπορεί η δημοσιονομική κρίση σε τεχνικό οικονομικό επίπεδο κάποια στιγμή, αν δεν υπάρξει στο μεταξύ κάποιο ατύχημα να τερματιστεί, η κρίση όμως στην πραγματική οικονομία δεν θα τελειώσει τόσο εύκολα και στην κοινωνία ίσως να βρίσκεται μόνο στην αρχή μιας μεγάλης διάρκειας σκληρής «μεταπολεμικής» περιόδου.

 Έχουμε μπροστά μας, σύμφωνα με όλους τους σοβαρούς οικονομικούς αναλυτές, μια μεγάλη έρημο τουλάχιστον μιας δεκαετίας να διανύσουμε, μέσα στην οποία οι ταξικές αλλαγές που θα συντελεσθούν και που ήδη έχουν ξεκινήσει θα αλλάξουν ριζικά το κοινωνικό τοπίο.
Στη διάρκεια αυτής της πορείας μια νέα πολιτική πραγματικότητα είναι βέβαιο πως θα διαμορφωθεί, όχι απαραίτητα καλύτερη από την σημερινή και την προηγούμενη, έτσι κατά πώς εξελίσσονται τα πολιτικά πράγματα σήμερα.

Είναι εξαιρετικά δύσκολο όμως να αντέξουν μέσα σε αυτή την μεγάλη και εξουθενωτική πορεία, κόμματα και πρόσωπα όπως τα ξέραμε τόσα χρόνια, που έχουν συνδεθεί, δικαίως ή αδίκως με όλη αυτή την θλιβερή περίοδο που διανύουμε.
Ότι συμβεί καλό ή κακό σωστό ή λάθος θα έχει μέσα του το στοιχείο της ριζικής ανανέωσης.

Όποιοι πολιτικοί σχηματισμοί και πολιτικές παρατάξεις το αντιληφθούν αυτό γρήγορα, ανανεωθούν ριζικά και καταφέρουν να διαμορφώσουν ένα σοβαρό σχέδιο και πρόγραμμα με μακροπρόθεσμο ορίζοντα, αποσαφηνισμένα φυσιογνωμικά και πολιτικά χαρακτηριστικά, διακριτό και ουσιαστικό πολιτικό λόγο, έχουν κάποια ελπίδα να πρωταγωνιστήσουν με θετικό τρόπο τα επόμενα χρόνια στην πολιτική ζωή του τόπου.

Οι υπόλοιποι απλώς θα αναγκασθούν να βολευτούν στο «χρονοντούλαπο της ιστορίας»…

Βασίλης Δεληγκάρης

Μεταρρύθμιση