Και όμως…

Ζούμε σε δύσκολους αλλά συνάμα και ενδιαφέροντες καιρούς.

Κάθε μέρα που περνάει, σκάει κι από μια ακόμη «μπόμπα».

Οι αποκαλύψεις των σκανδάλων διαδέχονται η μία την άλλη, και όλα αυτά την ώρα που ήδη αρκετοί πρώην μεγαλόσχημοι κατοικοεδρεύουν στα κελιά του Κορυδαλλού και των Διαβατών.

Αποδεικνύοντας τελεσίδικα ότι τα χρόνια της επίπλαστης ευμάρειας, φτιάχτηκαν περιουσίες στο σβέρκο του λαού, την ώρα που  αυτός ζούσε το όνειρο, χειροκροτώντας και ψηφίζοντας τους «σωτήρες» με την κουτάλα στο χέρι, αρκούμενος στην λίγη χρυσόσκονη που έπεφτε από τις ράβδους χρυσού που άλλαζαν χέρια στα κυβερνητικά και άλλα γραφεία.

Ζούμε δηλαδή εποχές που ποτέ δεν ξαναζήσαμε στην μπανανία μας, με το σύνθημα «ατιμωρησία τέλος» να γίνεται επιτέλους πράξη.

Με αποτέλεσμα διάφοροι πρώην υπηρέτες του λαού να κεηλαδάνε, να μπαινοβγαίνουν στα ανακριτικά γραφεία, και άλλοι να ετοιμάζουν τα διαβατήριά τους για την μεγάλη φυγή.

Παρ’ όλα αυτά, κάποιοι επαγγελματίες γκρινιάρηδες δεν χορταίνουν, και ζητάνε συνεχώς αίμα, βρίζοντας παράλληλα τον … Σαμαρά!

Ξεχνώντας ότι επί δικής του πρωθυπουργίας μπαίνουν τα λαμόγια φυλακή, ή τουλάχιστον παραπέμπονται αρμοδίως.

Και σαν να μη έφταναν τα μεγάλα σκάνδαλα, έχουμε και τα μικρά, ή αλλιώς τα φαιδρά, όπως π.χ. η φαρσοκωμωδία του στοχαστή Μισέλ, ο μπουλκουμές του ομορφάντρα Τομπούλογλου, και το ξεφάντωμα του βαψομαλλιά γόνου υπουργού στην Πάολα (μιλάμε για επίπεδο, όχι αστεία).

Και όμως!

Η γκρίνια συνεχίζεται, με τους γκρινιάρηδες να αγνοούν τεχνηέντως τους αργούς ρυθμούς με τους οποίους κινείται το σύστημα (δικαιοσύνη), και κάποιους εξ αυτών (πιο αγανακτισμένους) να ζητούν κρεμάλες και λαϊκά δικαστήρια με συνοπτικές διαδικασίες.

Αβαντάροντας πολιτικά μορφώματα που αν ποτέ γίνονταν το δικό τους, ή θα μας έδεναν όλους χεροπόδαρα, ή θα κατέστρεφαν τη χώρα για τις επόμενες δυο γενιές.

Και παράλληλα εναποθέτουν τις ελπίδες τους στους ανερμάτιστους ψεκασμένους των Αν Ελ, με τις καγκελάριους τους, τα κοσμοδρόμια στους Γαργαλιάνους, και τα σενάρια περί αεροψεκασμών.

Άλλοι πάλι περιμένουν πως και πώς να αναλάβει ο σώφρων Αλέξης, παρέα με τα golden boys του Σύριζα, που είναι «άφθαρτοι»!!!!!

Και όλα αυτά θα τα δεχόμουν με γέλιο, αφού εδώ που φτάσαμε η πολιτική μας εκπροσώπηση είναι πλέον πιο αστεία και από τις δήθεν κωμικές σειρές των μεγάλων καναλιών.

Μάλιστα κάποιοι εκ των κωμικών αυτών έχουν μετακομίσει ήδη στην βουλή, με την ψήφο του πάντα σοφού λαού, προσφέροντάς μας και εκεί αυτό που στην Ελλάδα παρουσιάζεται ως χιούμορ.

Δυσανασχετώ όμως και στενοχωριέμαι όταν η μπάλα παίρνει τον Σαμαρά.

Λες και έχει καμιά σχέση ως άνθρωπος, ή πολιτικός με τον Μισέλ, τον Μαντέλη, τον Άκη, τον Τομπούλογλου, ή τους Τσουκαλάδες και τους Σταθάκηδες του Σύριζα.

Και όμως, παρόλο που ποτέ μα ποτέ δεν ακούστηκε ο Σαμαράς να έχει βάλει το χέρι στο μέλι, και παρόλο που επί πρωθυπουργίας του βλέπουμε τις φυλακές να στενάζουν από τα λαμόγια της πολιτικής μας σκηνής, πολλοί είναι αυτοί που τον βρίζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ.

Δεν κατάλαβα ρε παλικάρια…

Έκλεψε ο Σαμαράς;

Οδήγησε χωρίς πινακίδες;

Εθεάθη σε σκυλάδικα;

Πήρε μίζες;

Τίποτα απ όλα αυτά.

Και επίσης να μη ξεχνάμε πως ούτε έβγαλε τα λεφτά του έξω, ούτε τα τοποθέτησε σε ομόλογα και μετοχές της Black Rock… όπως κάποιοι «άφθαρτοι».

Αντίθετα, απεδείχθη πασιφανώς ότι είναι ίσως ο μόνος από τους «σωτήρες» μας που ΕΦΕΡΕ πίσω στη χώρα τα χρήματά του, και μάλιστα πολύ πριν γίνει πρωθυπουργός.

Και όμως…

Δεν μπορούν να χτυπήσουν τον Σαμαρά, και άρα χτυπάνε το … σαμάρι!

Αναγάγοντας σε ελπίδα του έθνους και σε σύμβολο της αντίστασης κατά της «χούντας» που ζούμε  την Ραχήλ, την Ζωζώ, τον Στρατούλη, τον Χαϊκάλη, τονΗλία, και τον … Πάντζα.

Τόσο καλά.

Και βρίζοντας νυχθημερόν τον Στουρνάρα, λες κι αυτός φταίει που καλείται να εφαρμόσει όλα αυτά που έπρεπε να εφαρμόσουμε μόνοι μας εδώ και χρόνια, αλλά που τόλμη, και που τώρα μας επιβάλλονται προκειμένου να συνεχίσει να υπάρχει στοιχειώδες κράτος.

Λες και αν ξαναμπεί στη θέση του κανένας Αλογοσκούφης, ή κανένας Παπαντωνίου, η τρόικα θα χαλαρώσει  τη θηλιά, και θα μας πει να επιστρέψουμε στα παλιά καλά νεοελληνικά τερτίπια.

Προσωπικά θεωρώ πως αν δεν υπήρχε ο Στουρνάρας, θα έπρεπε να τον εφεύρουμε, και όλοι όσοι τον καταριούνται απλά δεν έχουν συνειδητοποιήσει (ακόμη) την κρισιμότητα της οικονομικής κατάστασης.

Ξεχνώντας ότι όταν είσαι μπαταξής, είσαι και έρμαιο των δανειστών σου.

Και πρέπει να βάλεις τάξη…

Κάποιοι δηλαδή συνεχίζουν να ζουν σε εικονική πραγματικότητα, πειθόμενοι από τις παπαρολογίες του Αλέξη, τις αοριστολογίες του Πάνου, και τις σαχλαμάρες του Χωνιού.

Πιστεύοντας πως όλα είναι σικέ, και πως με μια απλή εκλογική αλλαγή, όλα θα επανέλθουν στην προτεραία τους κατάσταση, και θα ξαναβγούμε στους αγρούς και στα κωλάδικα, χορεύοντας, καπνίζοντας Κοχίμπας, και πίνοντας μαύρο Τζόνι…

Και όμως!

Strange Attractor

ΥΓ-Ώρες ώρες αισθάνομαι πολύ μακάκας.

Κάθομαι και  γράφω εδώ και χρόνια υπέρ του Σαμαρά, και άρα υπέρ της ΝΔ, κοροϊδεύοντας τον Σύριζα, τους ψεκασμένους,  κλπ, και έχοντας μαλώσει με πολλούς φίλους, συναδέλφους και γνωστούς μου μου για την «μνημονιακή» μου στάση, χωρίς να είμαι καν ΝΔ.
Κάθε μέρα δίνω μάχες στη δουλειά, στο διαδίκτυο,  στο φέισμπουκ κλπ για την κυβέρνηση, επειδή πιστεύω στην ανάγκη στήριξης της προσπάθειας που κάνει να μας κρατήσει στην πολιτισμένη Δύση.
Και δεν είναι καθόλου εύκολο...

Την ίδια ώρα που βέροι νεοδημοκράτες π.χ. πρώην και νυν υπουργοί, διοικητές νοσοκομείων κλπ ξεφτιλίζουν το κόμμα τους και τρώνε τον αγλέουρα, κυκλοφορώντας με πλαστές πινακίδες, ζητώντας μίζες, και πετώντας λουλούδια σε σκυλούδες….

Αυτοί ζωή και κότα, κι εγώ ο μη νεοδημοκράτης στον «αγώνα» για την πάρτη τους…

Είμαι μακάκας, το ξέρω.

Έχε χάρη που γουστάρω τον Αντώνη, αλλιώς….

ΥΓ 2-Δείτε την παρέλαση των φυλακών εδώ