Η χαμένη (για την Ν.Δ.) υπόθεση του Δήμου Θεσσαλονίκης …

Το τραπέζι των Χριστουγέννων τα είχε όλα: εξαιρετικό φαγητό, κρασί, γλυκίσματα, καλαμπούρι και φυσικά πολιτική συζήτηση.

Σαμαρικός γαρ, δέχθηκα τα πυρά όλων.

Ομοβροντίες από τους συνδαιτημόνες μου για την κατάσταση στη χώρα μας, το πετρέλαιο, τους φόρους, την αιθαλομίχλη, τον Λιάπη, τον Τομπούλογλου, τον Στουρνάρα και πάει λέγοντας.

Σε κάθε επιχείρημά μου, η αντεπίθεση ήταν άμεση.

Και μάλιστα όχι από ΣΥΡΙΖΑίους, αλλά από αστούς Δεξιούς, χρόνια ψηφοφόρους της ΝΔ, απογοητευμένους από τον Αντώνη Σαμαρά που «δε στέλνει τα λαμόγια στη φυλακή», που «δεν κυνηγάει τους λιστοσυμμετέχοντες», που «ανέχεται τον Βενιζέλο», που, που, που...

Ομολογώ ότι κουράστηκα να προσπαθώ να πείσω, να επιχειρηματολογήσω υπέρ του Αντώνη Σαμαρά.

Και κάπου αισθάνθηκα ότι η κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει απλοί άνθρωποι, αυτοί που κάποτε έτρεχαν να στηρίξουν τον  Σαμαρά στις εσωκομματικές εκλογές, δεν έχει επιστροφή.

Πολύ φοβάμαι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει περίπατο στις επόμενες εκλογές, όποιες είναι αυτές...

Και βέβαια είναι άδικο να πολεμά ΕΝΑΣ (επίτηδες με κεφαλαία), για να σηκώσει λίγο κεφάλι η Πατρίδα μου και αυτός ο ΕΝΑΣ, που βγαίνει μπροστά, να δέχεται όλη την κριτική για όλους.

Για τον αφελή Λιάπη, τον κυνικό λογιστή Στουρνάρα και τον Υπουργό Ανάπτυξης των μελετών της McKinsey και της άκρατης παπαρολογίας, έως για εκείνον τον άνθρωπο που είχε την ευκαιρία να αλλάξει την Ελλάδα αλλά δεν έκανε τίποτε απολύτως...

Εκεί όμως που παρέδωσα τα όπλα και απλά άκουγα, ήταν όταν η συζήτηση ήρθε στις δημοτικές εκλογές και ειδικά στο θέμα επιλογής υποψηφίου δημάρχου από τη ΝΔ στη Θεσσαλονίκη...

Εδώ κατάλαβα ότι δεν υπάρχει καμμία σωτηρία.

Και προς επίρρωση αυτού, μου ήρθε στο μυαλό το άρθρο στο antinews http://www.antinews.gr/2013/12/24/239897/ όπου έρχεται και δένει το πράμα. Όποιο όνομα και να ακουστεί για τη Θεσσαλονίκη, από αυτά που είτε αφορούν βουλευτές, είτε υπουργούς, είτε γραμματείς από γενικές γραμματείες υπουργείων, πραγματικά δεν έχει κανένα μέλλον στην πόλη μου.

Όπως το έχει γράψει άπειρες φορές και ο φίλος μου ο Strange, με αντιπάλους αυτούς, ο Μπουτάρης θα κάνει περίπατο.

Στην κυριολεξία!

Διαχρονικά αυτή η πόλη είχε δύο πόλους.

Τους θυμάμαι από τότε που ήμουνα έφηβος και είχα ξεκινήσει να ξεμυτίζω στα στέκια της πόλης.

Παιδί του Κέντρου, λόγω σχολείου, βίωσα από κοντά και την εκκλησιαστική Δεξιά τάξη των αστών της πόλης μου αλλά και την αριστεροκουλτουροψαγμένη τάξη, πάλι των αστών της πόλης μου.

Δύο πόλοι με εξαιρετικά κοινές πορείες σε όλα, εδώ στη Θεσσαλονίκη.

Και οι δύο πόλοι είχαν έντονη άποψη για την πόλη, με διαφορετικούς τρόπους εκφρασμένη, αλλά την είχαν.

Και οι δυο πόλοι ήταν βαθειά αστικοί πόλοι.

Ναι, ακόμη και ο αριστερός πόλος.

Και οι δύο πόλοι είχαν τα στέκια τους, είτε σε εκφάνσεις καφέ, είτε σε εκφάνσεις bar, εδώ στην πόλη μου.

Και οι δύο πόλοι είχαν γνωστές φάτσες-παράγοντες που ακόμη και το ντύσιμό τους αποτελούσε στοιχείο χαρακτηρισμού αυτών.

Αλλά θα επιμείνω και πάλι ότι και οι δύο οι πόλοι ήταν βαθειά αστικοί πόλοι.

Και οι υπόλοιποι, απλά τους ακολουθούσαμε, είτε θέλοντας να το παίξουμε δεξιοί αστοί, είτε αριστεροί αστοί, πίνοντας το ποτό μας είτε σε bars που μαζεύονταν οι απόφοιτοι από καλά δημόσια και ιδιωτικά σχολεία, υπό τους ήχους της ροκ μουσικής, είτε σε bars που γινόταν εκθέσεις ζωγραφικής ή events ποιητικών συλλογών υπό τους ήχους του σαξοφώνου της τζαζ ή της εναλλακτικής ροκ μουσικής, όπου και πάλι μαζεύονταν απόφοιτοι από τα καλά δημόσια και ιδιωτικά σχολεία της Θεσσαλονίκης. Οι αστοί παρέμεναν αστοί και οι πιστοί παρέμεναν πιστοί σε αυτούς τους αστούς... 

Και μετά από τόσα χρόνια τι καταλάβαμε;

Φλομωμένοι από την ατελείωτη αερολογία και τα σχέδια επί χάρτου, φτάσαμε να έχουμε εναλλαγές Δημάρχων αστών και μία πόλη που το μόνο που έχει να δείξει είναι καφέ, bars, εστιατόρια και κάποιες εκδηλώσεις και events κουλτούρας και προβληματισμού.

ΔΕ ΘΕΛΩ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ!

ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΝ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ!

Το τι θέλω είναι πολύ απλό. Και σε πρόσωπα αλλά και σε πράξεις:

1. Θέλω να εμφανιστεί ένα πρόσωπο που δε θα το ξέρει ούτε η μάνα του. Ένα πρόσωπο που φυσικά θα προέρχεται από την κεντροδεξιά παράταξη, αλλά δε θα είναι ούτε κομματικός, ούτε τεμάχιο της γαλάζιας γλίτσας, ούτε βουλευτής, ούτε πολιτευτής, ούτε γραμματέας, ούτε παράγοντας, ούτε παραγοντίσκος.

2. Το πρόσωπο αυτό θέλω να έχει να δείξει κάτι από την καριέρα του.

Να είναι επιτυχημένος σε αυτό που επέλεξε να κάνει στη ζωή του για να ζει!

Χωρίς εξαρτήσεις, ελεύθερος, μα κυρίως χωρίς κομματικές περγαμηνές.

3. Το βιογραφικό του να είναι κρυστάλλινο. Και το μοναδικό του όπλο.

Στην κρίση των συμπολιτών του, για να δούνε ότι υπάρχουν άνθρωποι άξιοι, οι οποίοι αξιοκρατικά επιλέχθηκαν από την παράταξη για την διεκδίκηση του Δήμου.

Με βάση τα βιογραφικά και όχι τους τσαμπουκάδες, τις πολιτικές δράσεις ή τις κομματικές περγαμηνές.

Η εποχή της μαγκιάς, του ξύλινου πολιτικού λόγου και της παπαρολογίας έχει περάσει!

Και αυτό είναι που έχει καταλάβει ο κυρ-Γιάννης και μάλλον θα κάνει περίπατο απέναντι στα ονόματα που ακούγονται από την ΝΔ.

4. Το πρόσωπο αυτό να έχει τη σπίθα στο μάτι του!

Να φαίνεται ότι έχει Όραμα για την πόλη του. Ότι την πονά!

Ότι είναι σε θέση να κάτσει κάτω με 10 ταλιμπάν και μπορεί να σχεδιάσει την επόμενη μέρα της Θεσσαλονίκης.

Μιας Θεσσαλονίκης που θα είναι απαλλαγμένη από αυτό το βλαχομπαρόκ βαλκάνιο πνεύμα της υποκουλτούρας ή της δήθεν κουλτούρας που προσπαθεί να δείξει ότι και καλά έχει για να την κάνει να ξεχωρίζει.

5. Το πρόσωπο αυτό θέλω να μπορεί να δώσει ένα Όραμα ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ για την Θεσσαλονίκη.

Και όχι μόνο τουριστικής ή εμπορικής.

Η Θεσσαλονίκη μπορεί να αδράξει την ευκαιρία και να γίνει μπροστάρισσα στην τεχνολογική ανάπτυξη και την άμεση σύνδεσή της με τη βιομηχανία στην περιοχή της. Η πόλη αυτή έχει ένα θηριώδες Πανεπιστήμιο, καταπληκτικά ερευνητικά Ινστιτούτα στην ευρύτερη περιοχή της, δημότες που είναι άξιοι επιστήμονες και επιχειρηματίες και ποτέ δε μπόρεσε κανένας να τους φέρει κοντά και τους πει «άντε γαμηθείτε και κάντε κάτι για αυτή την πόλη, αφήνοντας πίσω την απαράδεκτη γκρίνια για το Αθηναϊκό κράτος!»

6. Το πρόσωπο αυτό, θέλω να έχει τη Γνώση για όλα τα εργαλεία του ΕΣΠΑ 2014-2020 που θα του δώσουν τη δυνατότητα να αναστήσει αυτή την πόλη και από Πρωτεύουσα των καφέ και των bars να γίνει τεχνολογική αλλά και επιχειρηματική Πρωτεύουσα της Ελλάδας!.

Αυτό να είναι το Όραμά του!

Και όχι μόνον οι ωραίες αναπλάσεις και τα φωτάκια της παραλίας.

7. Το πρόσωπο αυτό, θέλω να μπορεί να εμπνεύσει τον κόσμο.

Να πορώνει τον κόσμο.

Γιατί δε θα είναι ένας ξύλινος Μπλέιζερ Καγκελόπουλος ή ένας και καλά τσαμπουκάς των γηπέδων αλλά ένας απλός σαν κι εμάς πολίτης, με τα ίδια προβλήματα με εμάς, με τις ίδιες ανησυχίες και κυρίως με τα ίδια ονειρα για την πόλη μας.

Και με την ίδια διαπίστωση ότι αυτή η πόλη πεθαίνει μέσα σε φεστιβάλ κουλτούρας και αποχαύνωσης.

8. Το πρόσωπο αυτό, θέλω να μην έχει έπαρση. Να σηκώνει το τηλέφωνο και να μην είναι ακριβοθώρητος.

Και να είναι νέος! Χωρίς καμιά ηλικιακή προϊστορία!

9. Το πρόσωπο αυτό, θέλω να μπορεί να έχει την άνεση να χτυπήσει την πόρτα του γραφείου του Αντώνη Σαμαρά και κάθε Αντώνη Σαμαρά και να απαιτήσει με επιχειρήματα και σχέδιο.

Και να έχει αυτή την άνεση γιατί απλά δε θα έχει καμία εξάρτηση από κανέναν.

Και δε θα έχει βλέψεις για καμιά πολιτική καριέρα.

Γιατί θα είναι ένας Θεσσαλονικιός πάνω από όλα.

10. Το πρόσωπο αυτό, εφόσον επιλεγεί, θέλω να βάλει το κεφάλι κάτω και να κάτσει να γράψει ένα πρόγραμμα με ορίζοντα τετραετίας.

Για ένα μήνα να είναι εξαφανισμένο από παντού.

Με 10 τσακαλάκια, να σχεδιάσει σε μία κόλλα Α3 (ναι Α3 και όχι Α4), με μικρά βήματα, το roadmap για τη Θεσσαλονίκη της επόμενης τετραετίας.

Με έμπνευση και πείσμα. Και να βγει με αυτό μπροστά.

Και θέλω, να μη μπει σε καμμιά ανούσια παπαροαντιπαράθεση με εξυπναδίστικες ατάκες ή με σαχλαμάρες της πλάκας για τους αντιπάλους του.

Ούτε με τσαμπουκάδες ηλιθιότητας και μαγκιάς.

Δεν περνούν πλέον αυτά σε κανέναν. Κουράζουν...

Είναι πολλά τα θέλω.

Και κάπου χάνω τον ειρμό μου να τα γράψω όλα.

Το απόλυτο θέλω μου όμως είναι να δω έναν Αστό, όχι με την οικονομική έκφανση του όρου, αλλά με εκείνη τη χροιά που αναφέρεται σε εκείνον τον άνθρωπο που μόχθησε, έμαθε, δούλεψε, πέτυχε.

Όλα τα άλλα είναι μπαρούφες...

Σαν κι αυτές που θα βλέπουμε και θα ακούμε από αυτόν πάνω από τον οποίο θα κάνει περίπατο ο κυρ-Γιάννης, αν είναι από αυτούς (ή από αυτές...) που ακούγονται ως «αντίπαλοί» του.

Της πλάκας...

Νεύτων