Όσοι νοιάζονται το λαό δεν χαϊδεύουν αυτιά...

Στην Ελλάδα υπάρχουν οι υλικές προϋποθέσεις, κανένας άνθρωπος να μην κοιμάται το βράδυ νηστικός, στο κρύο, χωρίς ηλεκτρικό ή να μην έχει πρόσβαση σε φαρμακευτική περίθαλψη.
Το ζήτημα είναι πως η κοινωνία πρέπει να λειτουργήσει έτσι ώστε να εξασφαλίσει αυτά που μας κατατάσσουν στις ανεπτυγμένες και όχι τις υπανάπτυκτες χώρες.

Η οικονομία έχει τους δικούς της κανόνες οι οποίοι εξαρτώνται από την σπανιότητα των πόρων και τις συμπεριφορές που αναπτύσσουν οι άνθρωποι,  με βάση τις επιλογές που διαθέτουν και  σε σχέση με το συμφέρον τους ή έστω αυτό που νομίζουν συμφέρον τους.

Είναι πολύ εύκολο π.χ. το κράτος να εξασφαλίσει σε 100.000 οικογένειες δωρεάν ρεύμα. Αν δεν το πράξει με το σωστό τρόπο, σε τρεις μήνες οι οικογένειες που θα πληρούν τις προϋποθέσεις θα είναι 300.000, σε ένα χρόνο 2 εκατ. και σε τρία χρόνια όλοι θα υποτίθεται πως έχουν δωρεάν ρεύμα αλλά κανείς στην πραγματικότητα δεν θα έχει ρεύμα.
Όποιος έχει επισκεφτεί σοσιαλιστικούς «παραδείσους» όπως η Κούβα, θα έχει διαπιστώσει πως ενώ υποτίθεται πως έχουν δωρεάν ρεύμα, το δίκτυο ακόμη και στην πρωτεύουσα, εκτός των ξενοδοχείων, έχει ρεύμα 1-2 τρίωρα το 24ωρο...
Δωρεάν ηλεκτρικό έχουν και στη Βόρεια Κορέα, αλλά αν κοιτάξει κάποιος τη φωτογραφία της περιοχής από δορυφόρο τη νύχτα θα διαπιστώσει πως είναι η πιο σκοτεινή και από την κόλαση...
Μια ηλεκτρική εταιρεία είτε κρατική είναι είτε ιδιωτική πρέπει να κάνει σωστά τη δουλειά της.

Να παράγει ηλεκτρισμό με όσο δυνατόν χαμηλότερο κόστος μπορεί και να τον πουλάει με κέρδος.

Αν αναγκαστεί να δουλεύει με ζημιά, η έλλειψη ηλεκτρικού θα είναι θέμα χρόνου...
Η κοινωνική αλληλεγγύη σε όσους δεν έχουν να πληρώσουν για το ηλεκτρικό δεν είναι ζήτημα της ηλεκτρικής εταιρείας αλλά της κοινωνίας.

Αν η κοινωνία ενδιαφέρεται για τους ανθρώπους που δεν έχουν ηλεκτρικό, όπως ενδιαφέρεται για τους ανθρώπους που δεν έχουν τρόφιμα ή ρούχα, μπορεί να συγκεντρώνει σε εθελοντική βάση κουπόνια που αντιπροσωπεύουν κιλοβατώρες...
Οι πολιτικοί που χαρίζουν κιλοβατώρες ή «κουρεύουν» στεγαστικά δάνεια αρέσκονται στις «κηδείες με ξένα κόλλυβα».

Κάνουν δηλαδή φιλανθρωπίες ή κοινωνική πολιτική με τις τσέπες των άλλων. 
Αν θέλουν τα κόμματα να χαρίζουν κιλοβατώρες, ας προσφέρουν την κρατική χρηματοδότηση που λαμβάνουν γι’ αυτό το σκοπό  ή να  βάλουν τα μέλη τους να συνδράμουν.

Το ίδιο ισχύει και για τα στεγαστικά δάνεια που δεν μπορούν να πληρωθούν και κινδυνεύουν με πλειστηριασμούς.
Με τις καταθέσεις των άλλων όλοι μπορούν να παριστάνουν τους φίλους του λαού.
Ο λαϊκισμός ως πολιτική συμπεριφορά δεν συνιστά όφελος προς το λαό όσο και αν επιδερμικά μοιάζει με κάτι τέτοιο.

Ο λαϊκισμός αποτελεί απομίμηση της λαϊκότητας, εκδηλώνεται με υπερβολή και συνήθως έχει καταστροφικές συνέπειες.
Οι πολιτικοί που επικαλούνται συνεχώς το λαό, το όφελος του λαού και την εξουσία του λαού, το κάνουν για να υποδηλώσουν την συμμετοχή του λαού στην άσκηση της εξουσίας μέσω και προς όφελος  των ιδίων βεβαίως. 
Ο λαϊκισμός σε όλες του τις εκφάνσεις υποκρύπτει εσκεμμένη ανειλικρίνεια και προσπάθεια αυτού που το εκφράζει να αναδειχθεί σε προστάτη του λαού.
Χαρακτηριστικό του λαϊκισμού είναι η κολακεία των ελαττωμάτων αδυνάμων και των ηλιθίων με τρόπο που ευχαριστούν επιδερμικά και βραχυπρόθεσμα αλλά βλάπτουν μακροπρόθεσμα.

Σκοπός όλης αυτής της βλαβερής πολιτικής είναι η υποκλοπή τα εύνοιας για ίδιων όφελος.
Υπό αυτή την έννοια ο δρόμος που έχουμε πάρει δεν μας οδηγεί σε κάποια έξοδο αλλά βαθύτερα στην κρίση και τη ανέχεια.

Είναι ο ίδιος δρόμος που ακολουθούμε δεκαετίες και ας έχει φτάσει εδώ που είμαστε.

Κώστας Στούπας

Capital.Gr