Αντίο Πασόκ, και να μας γράφεις…

Νομίζω (αν θυμάμαι καλά) πως στον διάλογο του Πλάτωνα «Τίμαιος», που είναι μια συνέχεια της Πολιτείας, όταν κάποιος νεαρός ρωτάει τον Σωκράτη αν αισθάνεται δυστυχισμένος που γέρασε και άρα δεν μπορεί πια να πηδήξει, ο τιτανοτεράστιος αυτός Αθηναίος απαντά ότι ίσα ίσα, τώρα μόνο αισθάνεται πραγματικά ευτυχής, που επιτέλους το πάνω κεφάλι κάνει κουμάντο στο κάτω, και όχι το ανάποδο…

Εν ολίγοις, η απάντηση του Σωκράτη μας διδάσκει για το πώς θα πρέπει να δεχόμαστε το πέρασμα του χρόνου με χάρη, και πώς να δεχόμαστε την αναπόφευκτη πτώση από όπου και αν είχαμε κάποτε σκαρφαλώσει.

Άσχετα αν οι περισσότεροι εξ ημών, και δη οι «μαϊντανοί» σελέμπριτι, γαντζώνονται με νύχια και με δόντια στην χαμένη τους νιότη, μέσω πλαστικής χειρουργικής, κλπ, αρνούμενοι να αποδεχτούν το μοιραίο, και το νομοτελειακό.

Και αυτή η άρνηση δεν συνντάται μόνο στους δήθεν αιώνιους (στο σώμα) εφήβους καλλιτέχνες κλπ, αλλά και σε πιο «σοβαρά» άτομα (λέμε τώρα), όπως είναι οι πολιτικοί μας, ακόμη και κάποιοι οι οποίοι έχουν κάνει τη σοβαροφάνεια δεύτερη φύση τους.

Τρανό παράδειγμα ο Ευάγγελος Βενιζέλος.

Που αρνείται επιμόνως να δεχτεί το ότι όπως όλα τα πράγματα, έτσι και το Πασόκ ετελεύτησε τον βίον του.

Εξέλιπε η χρησιμότητά του.

Και μαζί με το Πασόκ, στο χρονοντούλαπο της ιστορίας θα πρέπει να περάσει και ο ίδιος.

Άσχετα αν για τα ελληνικά πολιτικά δεδομένα είναι ακόμη νέος ηλικιακά.

Και αρνούμενος ο Μπένυ να αποδεχτεί την πραγματικότητα, πέφτει σε αντιφάσεις, και σε λούμπες, κάνοντας σπασμωδικές κινήσεις, που όμως έχουν αντίκτυπο και στον Σαμαρά.

Προσωπικά είμαι ο τελευταίος που δεν θα αναγνωρίσει την ιστορική χρησιμότητα του Πασόκ, που σε πάρα πολλά άλλαξε συθέμελα τη χώρα.

Προς το καλό ή προς το κακό θα το βρουν οι ιστορικοί του μέλλοντος, αλλά για μένα το Πασόκ έπρεπε να υπάρξει (τότε που υπήρξε), αλλιώς θα έπρεπε να το εφεύρουμε.

Εκτός και αν όντως το εφηύραν κάποιοι σκοτεινοί κύκλοι, όπως κάποτε εφηύραν και την Ένωση Κέντρου, προκειμένου να χτυπηθεί η ΕΔΑ (ο αντίστοιχος ΣΥΡΙΖΑ της εποχής, και όχι επικίνδυνος όπως ο νυν).

Ποιος ξέρει;

Επίσης, οφείλω να παραδεχτώ ότι το Πασόκ του Μπένυ, τώρα στα τελευταία του έπαιξε έναν όντως χρήσιμο ρόλο, συγκυβερνώντας, και στηρίζοντας την ΝΔ στην  κρίσιμη αυτή εποχή, όπου το διακύβευμα είναι τεράστιο για τη χώρα, και όπου δίνεται η μάχη μεταξύ της τάξης και της ηρεμίας και του απόλυτου μπάχαλου που ονειρεύονται και πρεσβεύουν οι Συριζαίοι γκόλντεν μπόις, οι «πσαικασμένοι», οι πάσης φύσεως αγαναΧτιστές, και οι μαυροφορεμένοι «άριοι» του Καιάδα.

Ναι αλλά σε πολιτικό επίπεδο, η στήριξη αυτή, που δυστυχώς είναι αμφίδρομη (και βάλε), με βόλεμα πρασινοφρουρών σε όλα τα επίπεδα (βλ. Καϊλή, Μπιρμπίλη, κ.ά.) προκαλεί μεγαλύτερη ζημιά στον Σαμαρά, ακόμη και από την φορομπηχτική πολιτική που μας επιβάλλει η τρόικα.

Διότι ο μέσος πολίτης (νεοδημοκράτης ή μη) που στηρίζει την προσπάθεια του Σαμαρά, δεν μπορεί να καταπιεί το ότι συνεχίζουν να κάνουν κουμάντο οι πράσινοι«μακρυχέρηδες».

Σαν να μη πέρασε ούτε μια μέρα…

Και άρα ήρθε μάλλον η ώρα για την ΝΔ να απεμπλακεί από τον «θανατηφόρο» εναγκαλισμό του Πασόκ, και ότι γίνει έγινε.

Ούτως ή άλλως, το μεγαλύτερο μέρος του Πασόκ το έχει ήδη εγκαταλείψει, και πυκνώνει τις τάξεις του νέου πολύ πιο επικίνδυνου μαϊμού Πασόκ, δηλαδή του Σύριζα.

Και όπως βλέπω, αν ο Μπένυ κατέβει αυτόνομος στις εκλογές, κινδυνεύει να πάρει λιγότερες ψήφους και από τον Κατσανέβα!

Και εν πάση περιπτώσει, όσο μνημονιακός και αν είμαι, θα προτιμούσα ως χώρα να τα παίξουμε όλα για όλα με τον Σαμαρά στο πηδάλιο, παρά να καταρρεύσει η κυβέρνηση και να έρθουν οι απατεώνες, οι υποκριτές, και οι δραχμολάγνοι επαγγελματίες διαμαρτυρόμενοι  του Σύριζα για να μας στείλουν μια και καλή στην «λίθινη» εποχή.

Διότι τον Σαμαρά τον εκτιμώ ιδιαίτερα, και τον εμπιστεύομαι απεριόριστα, έτσι ώστε αν συμβεί το μοιραίο π.χ. να χρεοκοπήσουμε, να σταματήσουν οι δόσεις, να πάμε στη δραχμή, κλπ, τότε χίλιες φορές καλύτερα να διαπραγματευτεί την πτώση μας αυτός, παρά ο Αλέξης με το στραβό το στόμα, και ο Στρατούλης με τα άπειρα ακίνητα.

Για να μην αναφερθώ στην Γαϊτάνη!

Συνεπώς, μήπως ήγγικεν η ώρα πρόεδρε;

Λέω εγώ….

Strange Attractor