Οδηγίες προς …. Σαμαρά.

Παρακολουθώντας αποσπάσματα της ομιλίας του Σαμαρά στο Στρασβούργο, πήρα τα πάνω μου…

Αναθάρρησα.

Διότι αισθάνομαι δικαιωμένος που όχι μόνο τον στηρίζω μετά μανίας, αλλά και επειδή τον θεωρώ ως την μοναδική ελπίδα της χώρας σε αυτή τη δύσκολη περίοδό της.

Ο πρωθυπουργός  απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι το έχει, και ότι αν τυχόν κυβερνούσε σε κάποια νορμάλ φάση, θα αποδεικνύονταν Ο Ηγέτης, σε επίπεδα Καποδίστρια και βάλε.

Σε καμιά λοιπόν περίπτωση δεν νομιμοποιούμαι εγώ, «η τελευταία τρύπα του ζουρνά», να δώσω συμβουλές στον πρωθυπουργό της χώρας, και μάλιστα στον Σαμαρά, ο οποίος «αμελητέες ποσότητες» σαν και εμένα τις τρώει για πρωινό…

Επειδή όμως δεν ζω σε γυάλα, δεν ανήκω σε κανένα κόμμα, και δεν είμαι πολιτικός ή πολιτευτής ώστε να ζω σε συνθήκες εικονικής πραγματικότητας, και επιπλέον επειδή ζω και συναγελάζομαι με καθημερινούς απλούς ανθρώπους, θέλω να πιστεύω πως έχω ένα αισθητήριο του τι ακριβώς γίνεται στον κανονικό κόσμο, και άρα θα τολμήσω να γράψω μερικές «συμβουλές» προς τον Σαμαρά, που κατά την γνώμη μου θα τον βοηθούσαν αν τις εφάρμοζε.

Πρώτον, η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, κυρίως εξαιτίας των πολλαπλών φόρων, χαρατσιών, κλπ.

Οπότε, εκτός από τους άνεργους, τους φτωχούς, κλπ αρχίζουν πλέον να αισθάνονται την βαριά ανάσα της κρίσης και του μνημονίου ακόμη και οι «βολεμένοι».

Για αυτό και  ήγγικεν η ώρα να αποφασίσει ο Σαμαράς με ποιους θα πάει και ποιους θα παρατήσει.

Αν δηλαδή θα συνεχίσει αυτή την αδιέξοδη φιλομνημονιακή στάση, ή θα τη βγει από τα αριστερά στον Τσίπρα και στη τρόικα, παίρνοντας αυτός την πρωτοβουλία να πει «ως εδώ και μη παρέκει».

Προσωπικά ελπίζω να συνεχίσει την προσπάθεια που κάνει με σκοπό την διατήρηση μας στο κλαμπ των πολιτισμένων χωρών, αλλά αν αυτό είναι να μας οδηγήσει νομοτελειακά στο έλεος του ανερμάτιστου Αλέξη, και στην απαξιωμένη δραχμή, τότε καλά θα κάνει να τον προλάβει ο Σαμαράς, που έχει και μια κατάρτιση (για να μη πως όλα τα άλλα) παρά να μας θάψουν οι συνιστώσες.

Ας αποφασίσει λοιπόν την «εξέγερση» όσο είναι ακόμη καιρός.

Και αν την αποφασίσει, ξέρω πως αυτός μπορεί να τη κάνει με μέθοδο, και με σχέδιο.

Αν δεν την κάνει, και αποφασίσει να συνεχίσει την κατάσταση ως έχει, τότε θα πρέπει να αγριέψει.

Και εξηγούμαι…

Όποιο μέτρο, όποια μεταρρύθμιση, και όποια αλλαγή πει να φέρει, είναι βέβαιο ότι θα βρει αντιδράσεις από παντού. Ακόμη και μέσα από το δικό του κόμμα.

Οπότε ή ταν ή επί τας.

Τον συμβουλεύω λοιπόν να βάλει ακόμη πιο βαθιά το μαχαίρι στο κόκκαλο, και να προχωρήσει σε ακόμη πιο βαθιές τομές, σπάζοντας για τα καλά το σάπιο απόστημα των συμφερόντων, των συντεχνιών, και των πάσης φύσεως κεκτημένων δικαιωμάτων, και των διαπλεκομένων λαμογιών χωρίς κανένα έλεος και χωρίς καμιά υπαναχώρηση.

Και εννοώ το πολύ απλό ότι δεν γίνεται φερ’ ειπείν να απολύεις 2.000 στην ΕΡΤ και να τους επαναπροσλαμβάνεις από την πίσω πόρτα, διότι αυτό είναι που πέρασε στον μέσο Έλληνα που δεν το πολυψειρίζει.

Δεν γίνεται να αφήνεις τα διάφορα κλειστά επαγγέλματα να συνεχίζουν το βιολί τους σαν να μη συμβαίνει τίποτα.

Δεν γίνεται να συνεχίζουν να παίζουν μπάλα οι μιντιάρχες εργολάβοι…

Δεν γίνεται να συνεχίσουν να υπάρχουν δεκάδες (και βάλε)  άχρηστες δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμοί.

Και άλλα πολλά παρόμοια, που από τη μία γίνονται, αλλά από την άλλη ξεγίνονται, με αποτέλεσμα ο καθημερινός άνθρωπος να μην αντιλαμβάνεται τις ουσιαστικές αλλαγές αφού κατ αυτόν όλα αλλάζουν, αλλά στη πράξη όλα τα ίδια μένουν…

Χρειάζεται λοιπόν περισσότερος τσαμπουκάς, και στο διάολο οι αντιδράσεις, αφού και ο ίδιος ο Ιησούς να μας κυβερνούσε οι «επαγγελματίες» αγαναΧτιστές πάλι θα ωρύονταν.

Στο φορολογικό μέτωπο, δεν ξέρω αν γίνεται, αλλά ήρθε η ώρα, με αφορμή την κρίση, να σβήσουν όλη τη περίπλοκη αυτή νομοθεσία που ούτε καν οι φοροτεχνικοί (και οι εφοριακοί) δεν καταλαβαίνουν, και επιτέλους να φτιάξουν μια άλλη πολύ πιο απλή, πιο κατανοητή, πιο αναλογική, και άρα πιο αποτελεσματική.

Πράγμα δηλαδή που θα καταλάβει και ο κάθε πολίτης, που σήμερα δεν ξέρει τι του γίνεται, και τι και που πληρώνει.

Στο πολιτικό μέτωπο ας κηρυχτεί επιτέλους παράνομη η Χ.Α. Δεν γίνεται να συνεχίσει αυτό το ερμαφρόδιτο καθεστώς, με τη μισή της κοινοβουλευτική ομάδα στη φυλακή, και την άλλη μισή στα έδρανα.

Και εν πάση περιπτώσει, κάποτε απαγορεύονταν διά ροπάλου ο εγκωμιασμός ποινικών αδικημάτων, κλπ. Σήμερα που έχουμε ολόκληρο κόμμα να εγκωμιάζει τον ναζισμό(!), και την χούντα, αυτό γιατί δεν απαγορεύεται;

Ακόμη και οι προτροπές περί του να καεί το μπ….ο η βουλή κλπ, κατά τη γνώμη μου συνιστούν αδίκημα προσβολής του πολιτεύματος, πόσο δε μάλλον από κόμμα που έχει «άδεια» από τον Άρειο Πάγο, και συμμετέχει στη βουλή….

Όσον αφορά στον Σύριζα, εκεί ο Σαμαράς ο ίδιος θα πρέπει να βγει στον κόσμο, και να εξηγήσει με απλά λόγια τι ακριβώς εκπροσωπεί αυτό το συνονθύλευμα συνιστωσών, που φιλοδοξεί να μας κυβερνήσει, και μάλιστα με τη στήριξη πάρα πολλών συμπατριωτών μας, που όμως δεν έχουν ούτε τη διάθεση, ούτε τον χρόνο να ψάξουν να μάθουν τι τους περιμένει.

Ένα κόμμα που θέλει να αφοπλίσει την αστυνομία, να δώσει επιδόματα στους λαθρομετανάστες, να προσλάβει 200.000 δημοσίους υπαλλήλους, να βάλει στο δημόσιο όλους τους απολυμένους του ιδιωτικού τομέα, να επανιδρύσει την ΟΑ, και τελικά να σκίσει το μνημόνιο, να φέρει την δραχμή, και να μας κάνει Βενεζουέλα.

Δυστυχώς καθημερινά διαπιστώνω ότι πολλοί εν δυνάμει ψηφοφόροι του Αλέξη αγνοούν όλα τα παραπάνω, και άλλα πολλά, που όμως πρεσβεύει επίσημα το κόμμα της Ζωζώς.

Αναφορικά με τις δημοτικές εκλογές, η ΝΔ δεν θα πρέπει να δώσει επίσημο χρίσμα σε κανέναν.

Περισσότερα έχει να χάσει παρά να κερδίσει αν τυχόν μοιράσει χρίσματα.

Στη δε Θεσσαλονίκη, όπου γνωρίζω πρόσωπα και πράγματα, όλοι ανεξαιρέτως οι υποψήφιοι νεοδημοκράτες είναι πάρε τον έναν και βάρα τον άλλον.

Κάτι ανάλογο φαντάζομαι πως συμβαίνει και σε όλες τις υπόλοιπες πόλεις.

Στις δε ευρωεκλογές, ας πει όχι ο Σαμαράς στους μεγαλόσχημους και στους γόνους ή στους κομματάρχες, και ας τολμήσει να καταρτίσει ένα ψηφοδέλτιο από άγνωστους, που όμως έχουν δουλέψει στη ζωή τους, και που πάνω απ’ όλα θα είναι εργατικοί, καταρτισμένοι, και πιστοί στο όραμά του, και όχι επαγγελματίες πολιτικάντηδες στυλ Ντόρας, που όπως ακούω  παίζει για τη πρώτη θέση του ευρωψηφοδελτίου (μπρρρρ….).

Τέλος, για να ολοκληρώσω τις λίγες αυτές γενικές συμβουλές, προτείνω στον Σαμαρά ακόμη περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις τομέων που σήμερα ανήκουν στο δημόσιο (π.χ, λιμάνια, αεροδρόμια, έλεγχος στάθμευσης, κλπ) και ακόμη μεγαλύτερη έμφαση στην καταπολέμηση της εγκληματικότητας, με αύξηση της στελέχωσης και των περιπολιών της ομάδας ΔΙΑΣ (για παράδειγμα), αλλά και της τροχαίας, η οποία σήμερα ουσιαστικά δεν υφίσταται, τουλάχιστον όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ.

Και επίσης αναθεώρηση του θεσμού των αδειών στους φυλακισμένους.

Σε γενικές γραμμές η προτροπή μου είναι απλή: Πρόεδρε, ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται.

Πέσαμε στο ποτάμι και γίναμε μουσκίδι… ας το περάσουμε λοιπόν, και ας μη κοιτάμε πίσω.

Και μιας και είπαμε να φτιάξουμε ομελέτα, ας σπάσουμε μπόλικα αυγά.

Τώρα που έχουμε την ευκαιρία.

Πάρε λοιπόν κεφάλια, διότι ούτως ή άλλως, ευχαριστώ δεν θα ακούσεις.

Τουλάχιστον να ολοκληρώσεις την προσπάθεια που ξεκίνησες, και ας σε δικαιώσει  η ιστορία.

Χαΐρι από τους σύγχρονούς σου δεν θα δεις, ότι και αν κάνεις…

Strange Attractor