Μια κυβέρνηση Σύριζα, θα ήταν επικίνδυνη…

Η κλιμάκωση της πολιτικής αντιπαραθέσεως, η υψηλή ανεργία, η εξοντωτική φορολογική πολιτική, το ασαφές και διαρκώς μεταβαλλόμενο φορολογικό και θεσμικό πλαίσιο και η αποδυνάμωση του ιδιωτικού τομέα εις όφελος του δημοσίου, είναι μερικές από τις αιτίες που ωθούν πολύ κόσμο να εκδηλώνει δικαιολογημένη δυσπιστία και δυσαρέσκεια απέναντι στην τρέχουσα κυβέρνηση και να θεωρεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα προσφέρει λύσεις.

Πράγματι, είναι μεγάλο το ποσοστό των ανθρώπων που έχουν στραφεί στην αντιπολίτευση, όχι επειδή πρόσκεινται στην Αριστερά, αλλά επειδή θέλουν να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό.

Ίσως και ως διάθεση τιμωρίας προς το σηψαιμικό κατεστημένο.Ωστόσο, υπάρχουν περιθώρια για πειραματισμούς;

Θα μπορούσε ο ΣΥΡΖΑ να βελτιώσει τα πράγματα;

    

Μέχρι στιγμής, ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ένα άναρχο κόμμα, ιδεολογικώς ανερμάτιστο, επηρεαζόμενο από τις ευρωπαϊκές απαιτήσεις και τα κυβερνητικά αβλεπτήματα και επιχειρεί να αποκτήσει προεκλογικό έδαφος με μηχανορραφίες λαϊκισμού.

Εκμεταλλεύεται την κοινωνική δυσαρέσκεια, την διάχυτη έλλειψη γνώσεως σχετικά με θέματα οικονομίας και πολιτικής, εμπορεύεται φρούδες ελπίδες και αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη.

Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν έχει εκθέσει ούτε μία ρεαλιστική εναλλακτική πρόταση για τη εθνική ανασυγκρότηση.

Αντιθέτως,οι θέσεις του περιλαμβάνουν ένα σύνολο μέτρων υπέρ του δημοσίου,κατά της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και επιχειρηματικότητας, κατά της εμπορικής εξωστρέφειας ,δηλαδή όλες εκείνες τις θνησιγενείς αιτίες της ελληνικής παρακμής.   

Ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε έδαφος πουλώντας ''αντιμνημόνιο''.

Ο Τσίπρας δήλωνε με περίσσιο ζήλο πως θα σκίσει το μνημόνιο και θα επαναφέρει τη χώρα στη δραχμή.

Όταν επισκέφθηκε τις ΗΠΑ και υποκλίθηκε στο ''μεγαλείο'' του καπιταλισμού, δήλωνε πως το ευρώ είναι το εθνικό μας νόμισμα.

Επίσης, άλλα έλεγε στην Ελλάδα και άλλα στο εξωτερικό.

Δεν αναφέρω την αγένειά του και τον κακοήθη σαρκασμό του απέναντι σε κορυφαίους πολιτικούς ηγέτες, μιάς και κάθε πολιτικός ''νεανίας'' δικαιούται να κερδίζει, έστω και άκομψα, τις αρχικές εντυπώσεις.

Εν συνεχεία, όταν συνειδητοποίησε πως τον χλευάζει όλη η Ευρωπαϊκή Ένωση, αποφάσισε να τηρήσει μία πιο μετριοπαθή και φιλοευρωπαϊκή στάση.

Λησμόνησε τα σκισίματα και μίλησε περί επαναδιαπραγματεύσεως της δανειακής συμβάσεως.

Όταν παρήλθε και αυτή η έξαρση, μίλησε περί μονομερούς διαγραφής του χρέους και στάσεως πληρωμών,ενώ συγχρόνως έταζε νέες προσλήψεις στο δημόσιο, δωρεάν ρεύμα σε χιλιάδες νοικοκυριά, εγκλεισμό στη φυλακή κάθε ξένου επενδυτή και γενικά εκδήλωσε ένα πρωτοφανές παραλήρημα που αποτελεί όνειδος για την πολιτική σκηνή της χώρας μας.   

Πέραν των συμπεριφορικών επαμφοτερισμών του Τσίπρα,ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κομματικό μόρφωμα που υποδαυλίζει επικίνδυνες κοινωνικές συνιστώσες.

Η επιεικής στάση του απέναντι στους τρομοκράτες και τους ''μπαχαλάκηδες'',τους οποίους αναγνωρίζει ως ''αγωνιστές'', η υπόθαλψη καταλήψεων, οι δηλώσεις περί κοινωνικής επαναστάσεως, η διαρκής ρατσιστική του στάση απέναντι στα δικαιώματα των Ελλήνων,ο αφηρημένος ανθρωπισμός που εμπορεύεται, η πρόσφατη σπέκουλα με το τραγικό συμβάν στο Φαρμακονήσι, η αβάσταχτη ελαφρότητα με την οποία επιδιώκει να διαχειριστεί τα εθνικά θέματα και την εξωτερική πολιτική της χώρας και οι θέσεις του σχετικά με το μεταναστευτικό, είναι μερικοί από τους λόγους που τον καθιστούν ακατάλληλο για να κυβερνήσει.

Ο  ΣΥΡΙΖΑ είναι κοινωνός αντιλήψεων που αντιτίθενται σθεναρά στην κοινωνική ευταξία,την ευνομία και το συλλογικό δίκαιο.

Ενώ δείχνει να μεριμνά για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τελικά το πράττει επιλεκτικά και με απώτερο στόχο την προώθηση πολιτικών σκοπιμοτήτων. 

 Όμως, υπάρχει και ο αντίλογος.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κυβέρνησε την Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια. Επομένως,είναι θεμιτό να του αποδοθούν όλες αυτές οι μομφές;

Η Ελλάδα αιμορραγεί οικονομικά και ηθικά εδώ και δεκαετίες, δεν έχει επιτύχει την παραμικρή σύγκλιση με τα περισσότερα Ευρωπαϊκά Κράτη, παραμένει πρωτόγονη σε θέματα παιδείας, κοινωνικής πολιτικής και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, παρουσιάζει τρομακτικά επίπεδα διαφθοράς και εσωτερικής υπαναπτύξεως και βάσισε την ευημερία της στην δανειακή υπερκατανάλωση. Βάσει αυτών των συνθηκών, πόσο χειρότερα θα μπορούσε να κάνει τα πράγματα ο ΣΥΡΙΖΑ;  

 Η αλήθεια είναι ότι όταν μία χώρα ακροβατεί μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και συγχρόνως καταβάλλονται αξιότιμες προσπάθειες προκειμένου να ισορροπήσει, οποιαδήποτε ανάληψη επιπρόσθετου κινδύνου μπορεί να αποβεί ολέθρια. Η Ελλάδα δεν έχει το περιθώριο να πειραματιστεί χαράζοντας τις επιπόλαιες πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ. Η εθνική οικονομία δεν μπορεί να ανακάμψει ούτε με τις σειρήνες του λαϊκισμού ούτε με την πεισματική συμπεριφορά απέναντι στους εταίρους μας.

Απαιτείται ψυχραιμία, ορθολογισμός και εύρεση των πιο αποδοτικών λύσεων.

Αναμφισβήτητα, κάποιοι θα δυσαρεστηθούν.

Είναι το αναπόδραστο επακόλουθο ενός λαού που άρχεται από συσπειρωμένες μειοψηφίες ενώ ο ίδιος παραμένει διχασμένος. 

Αυτό στο οποίο θα πρέπει να στοχεύσουμε είναι η μακροχρόνια αποδοτικότητα,η συνειδητοποίηση του ότι πρέπει να καταναλώνουμε όχι περισσότερα από όσα παράγουμε και κυρίως ότι το κράτος δεν είναι ο εχθρός μας.

Το κράτος είμαστε όλοι εμείς.  Όλοι οι πολίτες και ο καθένας χωριστά.

Το μέλλον της Ελλάδος διέρχεται  μέσα από την Ευρώπη και πολιτικοί σχηματισμοί που αμφισβητούν αυτό το μέλλον, είναι σχηματισμοί ανεπιθύμητοι.

Μάριος Μπρούσκος Στυλιανόπουλος.

Άρρητον