Δεν είναι ανήθικο… είναι κακογραμμένο!

Συχνά οι δολοφόνοι γράφουν και βιβλία.

Διάφοροι εγκληματίες έχουν γράψει την αυτοβιογραφία τους, συνήθως μέσα από τη φυλακή.

Επίσης, εκτελεστές έχουν γράψει βιβλία.

Μου έρχεται πρόχειρα στο μυαλό ο Ρούντολφ Ες, ο διοικητής του στρατοπέδου του Αουσβιτς, ο οποίος, φυλακισμένος όταν ήταν και καθώς περνούσε από δίκη, συνέγραψε μια συγκλονιστική μαρτυρία για όλα όσα έζησε και έπραξε στο πιο εμβληματικό στρατόπεδο εξόντωσης του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο Ες κρίθηκε ένοχος φυσικά και απαγχονίστηκε.

Το βιβλίο του κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Νεφέλη.

 

Εχουμε και εμείς τους διάσημους δολοφόνους μας.

Η πρόσφατη έκδοση πονήματος ηγετικού στελέχους της πιο φημισμένης τρομοκρατικής οργάνωσης εν Ελλάδι, γραμμένο μέσα από τη φυλακή, είναι κάτι τέτοιο: πρόκειται για το χρονικό ενός εγκληματικού βίου και την ίδια στιγμή ένα μανιφέστο.

Φέρει και πρόλογο από μέλος της Αριστεράς (αλήθεια, ποιας απ’ όλες επιτέλους;) και, φυσικά, κυκλοφορεί όχι από κάποιον περιθωριακό, αντιεξουσιαστικό εξαρχειώτικο εκδοτικό οίκο, αλλά από mainstream, μεγάλη θα έλεγα, εκδοτική εταιρεία που, εμπορικά μιλώντας, ενδεχομένως να χτύπησε λαβράκι.

Θα δείξει…
Για να είμαι απολύτως ειλικρινής, η βαθιά μου επιθυμία είναι αυτό το αποκρουστικό πόνημα να πάει άπατο – γι’ αυτό και δεν αναφέρω ονόματα, τίτλους κ.λπ.

Είναι το ελάχιστο, συμβολικό έστω, που μπορώ να πράξω απέναντι σε αυτό το κατασκεύασμα μέσω του οποίου εκφράζεται για ακόμη μία φορά η αυθαίρετη νομιμοποίηση της αφαίρεσης της ανθρώπινης ζωής στο όνομα κάποιας ιδεολογίας.
Ενδεχομένως να νομίσει κάποιος ότι στέκομαι αποκλειστικά και μόνον στο πολιτικο-ηθικό μέρος της υπόθεσης.

Ετσι είναι – αλλά, για να ελαφρύνουμε λίγο το κλίμα, ας περάσω λίγο στο αισθητικό.

Διαβάζοντας τα αποσπάσματα που δημοσιεύθηκαν σε εφημερίδες, θυμήθηκα την απάντηση που έδωσε ο ίδιος ο Οσκαρ Ουάιλντ στο δικαστήριο όταν ρωτήθηκε αν συμφωνεί πως το «Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι» είναι ένα ανήθικο βιβλίο.

«Είναι κάτι χειρότερο από ανήθικο αυτό το βιβλίο», αποκρίθηκε ο δανδής Ιρλανδός, προσθέτοντας: «Είναι κακογραμμένο».

Αυτό ακριβώς φαίνεται πως είναι και το εν λόγω βιβλίο: όχι μόνο είναι «τίγκα στα κλισέ», όπως έγραψε ο Ηλίας Κανέλλης, αλλά είναι ένα μνημείο άγνοιας και επίπεδης σκέψης.

Είναι δε και αφόρητα πληκτικό – με εξαίρεση φυσικά τις αναφορές στις δολοφονίες.

Είναι και το μόνο ουσιαστικό έργο των ανθρώπων αυτών.

Δεν πρόκειται να το διαβάσω ολόκληρο πάντως.

Και ερμηνεύστε τούτη την «κριτική» ως το αποτέλεσμα ενός προκατειλημμένου, αρνητικά προδιατεθειμένου ανθρώπου.

Δεν έχω κανένα πρόβλημα.

Ηλίας Μαγκλίνης

Καθημερινή