Το λάθος, και το τέλος εποχής…

Ούτε τον Αντώνη Σαμαράκη και «Το Λάθος» του είχαν διαβάσει οι καρεκλοκένταυροι που θέλουν να διαφεντεύουν την Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Αν είχαν διαβάσει το βιβλίο θα ήξεραν ότι όταν «το καθεστώς*» εξυφαίνει κάποιο «Σχέδιο*» πάντα υπάρχει ένα παράθυρο για το μοιραίο και το κρίσιμο λάθος.

Στην περίπτωση των καθεστωτικών της Τ.Α –διότι πλέον για διακομματικό καθεστώς πρόκειται και για το οποίο, αφού δεν μοιράζονται κοινές πολιτικές αγωνίες, πρέπει να αναρωτηθούμε τι άλλο μοιράζονται και δρουν από κοινού…- το μοιραίο λάθος τους ήταν ότι εναντιώθηκαν και εν τέλει πέτυχαν να μην περάσουν οι αλλαγές Μιχελάκη στον εκλογικό νόμο, αλλά και στην κατάτμηση κάποιων περιφερειών.

Ο κάθε ψύχραιμος παρατηρητής καταλαβαίνει ότι στον πρώτο γύρο ελάχιστοι Δήμαρχοι θα καταφέρουν να συγκεντρώσουν το 50%.

Κι έτσι θα οδηγηθούν στο Β΄γυρο, όπου –είναι σαφές- θα πρυτανεύσουν στενά κομματικά διλήμματα και όχι αμιγώς αυτοδιοικητικά.

Αλλά το μεγαλύτερο «έγκλημα» που διέπραξαν οι «ινστρούχτορες» της Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι ότι απέτρεψαν την καθιέρωση των δυο ψηφοδελτίων: δηλαδή ενός για τους Δημάρχους κι ενός για τους Συμβούλους.  

Πολλές δικαιολογίες χρησιμοποίησαν για την άρνηση τους αυτή.

Η αλήθεια όμως είναι μια: φοβήθηκαν την ψήφο των πολιτών!

Με το κοινό ψηφοδέλτιο Συμβούλων, οι πολίτες θα είχαν τη δυνατότητα να επιλέξουν τους κατά τη  γνώμη τους άξιους, ανεξαρτήτως παραταξιακής ταμπέλας.

Όμως, ακριβώς αυτές οι ταμπέλες είναι που δίνουν στους «καρεκλοκένταυρους» την ψευδαίσθηση της ηγεμονίας στο χώρο της Τ.Α.

Με κοινό ψηφοδέλτιο δεν θα μπορούσαν να εμφανίζονται ούτε ως χρήσιμοι ούτε ως αναγκαίοι,

Διότι δεν είναι κάτι από τα δυο.

Είναι σαφές ότι στην τακτική τους πρυτάνευσε η προσωπική στρατηγική και η σκέψη της επόμενης μέρας –ακόμη και σε επίπεδο αναδιάταξης της κεντρικής πολιτικής σκηνής- και όχι οι ανάγκες και τα προβλήματα των τοπικών κοινωνιών

Άλλωστε, πότε το «καθεστώς της Τ.Α» ενδιαφέρθηκε αλήθεια για την ουσία της Αυτοδιοίκησης;

Ελάχιστες φορές.

Τις περισσότερες προτίμησε να εκχωρήσει την ισχύ του στην κεντρική εξουσία, με αντάλλαγμα μια θέση σε κάποια τραπέζια, την εύνοια κάποιων –δήθεν- μεγαλοπαραγόντων της πολιτικής.

Κι έτσι οι περισσότεροι κατέληξαν νεροκουβαλητές στο μύλο των προσωπικών συμφερόντων έξι-επτά πολύ συγκεκριμένων προσώπων που τσαλαβουτάνε ανάμεσα στην Αυτοδιοίκηση και την κεντρική πολιτική σκηνή.

Ο Αλέξης Τσίπρας, τελικά, δεν είχε άδικο, όταν μιλούσε για «βλαχοδημάρχους». Το λάθος του ήταν που το προσωποποίησε, ενώ όλοι συνομολογούν ότι τέτοιες πολιτικές συμπεριφορές –ακόμη και «ψευτοκουτσαβάκικες»- υπήρξαν σε μεγάλο βαθμό από τους επαΐοντες της Τ.Α.

Το λάθος που έκανε η συγκεκριμένη καθεστωτική ομάδα της Τ.Α θα φέρει και το Τέλος της Εποχής τους.

Και το τέλος Εποχής μιας ΚΕΔΕ η οποία στάθηκε κατώτερη των περιστάσεων.

Ως άλλος αρχοντοχωριάτης θέλησε να διεκδικήσει τα «ψίχουλα» επιρροής στην κεντρική σκηνή, αλλά γύρισε την πλάτη στα τεράστια προβλήματα και τις μεγάλες προκλήσεις των τοπικών κοινωνιών.

Και τώρα, στις 18 και 25 Μαΐου θα συνειδητοποιήσουν ότι την οργή των πολιτών δεν μπορεί να την τιθασεύσουν πολιτικάντικες πρακτικές κορυφής. Αλλά πραγματικές δράσεις στη βάση των κοινωνικών προβλημάτων.

Πλέον η οδός είναι μια: οι πολίτες να ολοκληρώσουν το τέλειο έγκλημα και να στείλουν τους εμπνευστές του στα σπίτια τους

Δημήτρης Μιχαλέλης

   

Υ.Γ: * Το «καθεστώς» και το «σχέδιο» είναι όροι μέσα από το βιβλίο του Αντώνη Σαμαράκη