Πρέπει να δουλευόμαστε μεταξύ μας;

"Σύμφωνα με μαρτυρίες πιστών το Άγιο Φως είναι ένα σύνθετο φαινόμενο το οποίο εμφανίζεται στο θόλο εντός του Ναού της Αναστάσεως αλλά και κατ΄ άλλους έξω από αυτόν. Εμφανίζεται σαν λευκογάλανες οριζόντιες ταινιώδεις αστραπές, περιστρεφόμενες ανταύγειες ή κινούμενες φλόγες που κανείς δεν γνωρίζει από που προέρχονται… "

Στην πραγματικότητα οι περισσότεροι πιστοί που γνωρίζω μόνο για λόγους σεβασμού (και συμβολισμού) υποκρίνονται ότι πιστεύουν πως το Άγιο Φως όντως βγαίνει από μόνο του κάθε χρόνο την προκαθορισμένη ώρα.

Μπορεί ένα υποτιθέμενο θαύμα να ήταν πιστευτό ή ανεξήγητο το 500 ή το 1700 μΧ, αλλά σήμερα, με την πρόοδο της τεχνολογίας, με τις κάμερες και το ίντερνετ, το να συντηρείς ένα θρησκευτικό μύθο είναι μια πιο δύσκολη δουλειά.

Οι κάμερες και οι φωτογραφικές δεν επιτρέπονται κατά τη τελετή της αφής.

Μόνο ο εκάστοτε Πατριάρχης επιτρέπεται να μπει στο σημείο που είναι τα κεριά. Μόνο αυτός ξέρει τι γίνεται.

Η Εκκλησία θα είχε την ευκαιρία να παρουσιάσει σε ζωντανή μετάδοση ένα θαύμα, βουλώνοντας πολλά στόματα (και το δικό μου) και προσηλυτίζοντας εκατομμύρια νέους πιστούς (και εμένα), αλλά μπα.

Προτιμά να μην το κάνει, να μην δημοσιοποιήσει το «θαύμα».

Τέλος πάντων, το θέμα δεν είναι το πώς εμφανίζεται το Άγιο Φως - αυτά έχουν γραφτεί κι εξάλλου στις θρησκείες το μεγαλύτερο ρόλο παίζουν οι συμβολισμοί, πράγμα απολύτως σεβαστό.

Για τους τρόπους που μπορεί να γίνεται η πιθανή απάτη έχουν γράψει και μιλήσει εκατοντάδες ειδικοί, ενώ ακόμα και το Πατριαρχείο ποτέ δεν έχει κάνει λόγο για θαυματουργή αφή του Φωτός (και ούτε πρόκειται να κάνει για ευνόητους λόγους) αφήνει όμως τους πιστούς να το υποψιάζονται, εδώ και αιώνες.

Ενώ το Πατριαρχείο δεν υποστηρίζει ότι είναι θαύμα, αν το υποστηρίξει ο Νίκος Δήμου, ή εγώ, ξαφνικά είμαστε ανθρωπόμορφα τέρατα που δε σεβόμαστε τίποτα. Σήμερα μάλιστα, με αφορμή μια αποστροφή σε άρθρο του Νίκου Δήμου, είδα στις ειδήσεις ατελείωτα ρεπορτάζ για το θέμα, τα οποία -ω, τι έκπληξη!- αποτελούνταν απο μπόλικους μαυροφορεμένους που έλεγαν ξανά και ξανά πόσο προσβλήθηκαν επειδή κάποιος δεν πιστεύει στα ψευτοθαύματά τους.

Είδα ακόμα και τον Σταύρο Θεοδωράκη (άρχισε ήδη κι αυτός τις εκπτώσεις;!) να κρεμάει τον Δήμου, λέγοντας ότι δεν πρέπει να παίζουμε με το θρησκευτικό συναίσθημα ούτε απ' τη μία ούτε απ' την άλλη πλευρά, και να διευκρινίζει ότι ο Δήμου δεν είναι στέλεχος του Ποταμιού.

Μεταξύ μας όμως θα κοροϊδευόμαστε;

Το Άγιο Φως είναι ένας συμβολισμός σπουδαίος (που απ' αυτούς που κάνουν ότι δεν τον αντιλαμβάνονται και τον παίρνουν κυριολεκτικά καταντά όντως ειδωλολατρικός!), όπως και όλοι οι συμβολισμοί της Εκκλησίας.

Οι συμβολισμοί παραπέμπουν σε πράγματα υψηλά, ωραία και γεμάτα αγάπη. Αυτά πρέπει να κρατήσουμε, κι όχι όσα υποτιμούν τη νοημοσύνη μας.

Θα το ρωτάω κάθε χρόνο. Ποιος πραγματικά πιστεύει ότι το Άγιο Φως χρειάζεται τιμές Αρχηγού Κράτους - και γιατί;

Νομίζαμε ότι είχαμε τρελά λεφτά - και χαρίζαμε λίμνες, οικόπεδα και παραλίες στα Βατοπέδια και στις εκκλησίες.

Νομίζαμε ότι θα είχαμε λεφτά για πάντα.

Και τώρα;

Έχει πλάκα το να βλέπεις τηλεπαρουσιαστές να λένε με κάθε σοβαρότητα ότι ξεκίνησε το ειδικό ναυλωμένο αεροπλάνο για να πάει στα Ιεροσόλυμα και να φέρει το φως με τιμές Αρχηγού Κράτους.

Και αφού το φέρει στην Αθήνα ξεκινάει άλλη (πανάκριβη κι αυτή) επιχείρηση: να διασκορπιστεί το φως σε κάθε Μητρόπολη με ειδικές πτήσεις αεροπλάνων κι από κει νέα επιχείρηση προς κάθε γωνιά, πόλη, χωριό και νησί της Ελλάδας.

Αν πραγματικά ο Πρωθυπουργός πιστεύει ότι αυτό το φως έχει κάποια μαγική ιδιότητα και ότι χάρη σ' αυτό θα γίνει κάτι χειροπιαστό και γι’ αυτό πρέπει κάθε χρόνο να επαναλαμβάνεται αυτή η ιεροτελεστία με τιμές Αρχηγού Κράτους εν ενεργεία και με έξοδα των πολιτών (και όχι της Εκκλησίας) πάω πάσο.

Αν όμως η ηγεσία της χώρας, που απ' τη μια λέει ότι σχεδόν χρεοκοπήσαμε και ότι όλοι [κυρίως οι φτωχοί] πρέπει να κάνουν αιματηρές θυσίες, θέλει να ξοδεύει τόσα λεφτά για έναν συμβολισμό, νομίζω πως κάτι κάνει λάθος.

Και οι συμβολικές κινήσεις έχουν τα όριά τους και τολμώ να πω πως βρήκα σουρεαλιστικές τις μεταδόσεις των καναλιών για την άφιξη μιας φλόγας (αμφιβόλου προελεύσεως) μ' ένα ψιλοάδειο αεροπλάνο.

Και βρήκα τελείως κιτς τις φολκλορικές σκηνές με τους τσολιάδες, τους παπάδες, τους στρατιώτες και τα εμβατήρια καθώς ιερείς και πολιτικοί μας κατέβαζαν τη φλόγα απ' το αεροπλάνο, ενώ οι Ελληνικές σημαίες ανέμιζαν και οι τηλεπαρουσιαστές δήλωναν (ψεύτικα) κατασυγκινημένοι απ' την συγκλονιστική, κατανυκτική ιστορικότητα της σκηνής.

Ίσως βέβαια οι σκηνές αυτές να έδωσαν ελπίδα στους πιστούς.

Πίστευα όμως ότι οι πιστοί δεν έχουν ανάγκη από τιμές αρχηγού κράτους και ειδικές πτήσεις ανά την επικράτεια για να νιώσουν Ανάσταση.

Όσοι έχουν το Θεό μέσα τους τον βιώνουν και χωρίς τις πανάκριβες συμβολικές κινήσεις, χωρίς τα χρυσοποίκιλτα άμφια του Χριστόδουλου, χωρίς την Εκκλησιαστική περιουσία που μαζεύει και κρατάει η Εκκλησία εδώ και αιώνες "για μια δύσκολη στιγμή του Έθνους" (και που όταν έρχεται η δύσκολη στιγμή όχι μόνο δε μας τη δίνει αλλά δε θέλει κιόλας να φορολογηθεί σωστά - με καμία Παναγία!)

Το ενδιαφέρον είναι πως μια γνωστή μου θρησκευόμενη ήταν αυτή που μου είπε σε σχετική κουβέντα: «Εγώ που πιστεύω, την ίδια αγαλλίαση θα ένιωθα είτε ναύλωναν ειδικό αεροπλάνο για να φέρουν μια φλόγα στο νησάκι μου, είτε άναβε ο παπάς της εκκλησιάς μας μια λαμπάδα και μας έδινε το φως εκείνη τη στιγμή. Αν έχεις πίστη δε χρειάζεσαι τίποτα άλλο. Δε χρειάζεσαι περιττούς εντυπωσιασμούς.» 

Υπήρχε μια περίοδος που (νομίζαμε ότι) είχαμε λεφτά ως κράτος. Τότε η Εκκλησία ίσως να ήταν η Ιερή μας Αγελάδα και θεωρούσαμε αυτονόητο ότι οι παπάδες πρέπει να πληρώνονται ως δημόσιοι υπάλληλοι.

Κάποτε δεχόμασταν πως υπάρχει τεράστια εκκλησιαστική περιουσία αλλά παρ' όλα αυτά εμείς έπρεπε να συνεισφέρουμε για την ανέγερση ναών (αυθαιρέτων και μη), και για τους φιλανθρωπικούς εράνους.

Νομίζαμε ότι είχαμε τρελά λεφτά - και χαρίζαμε λίμνες, οικόπεδα και παραλίες στα Βατοπέδια και στις εκκλησίες. Νομίζαμε ότι θα είχαμε λεφτά για πάντα. Κάναμε λάθος. Αν δεχτούμε ότι το Άγιο Φως αξίζει τα λεφτά του και τις Τιμές Αρχηγού Κράτους εν Ενεργεία τότε ήρθε η ώρα να αρχίσει να παράγει έργο.

Ή αν όχι αυτό το ίδιο, ας αρχίσουν να μας ξεχρεώνουν και αυτοί που κρατούν σφιχτά την περιουσία τους και δεν δέχονται να πληρώσουν ούτε καν (το δικό τους) λογαριασμό!

Είναι αλήθεια: υπήρχε μια εποχή που ο διαχωρισμός Εκκλησίας – Κράτους φάνταζε καταστροφικός.

Δε ζούμε πια σε εκείνη την εποχή.

Άρης Δημοκίδης

Lifo