Το απόλυτο επάγγελμα!

Διαβάζοντας προχθές αυτό εδώ το άρθρο  για το πώς και πόσο αμείβονται οι ευρωβουλευτές, έπαθα ένα ταράκουλο.

Είχα γενικά υπ όψη μου ότι πρόκειται για μια ιδιαίτερα «ανεβασμένη» ιδιότητα και θέση, αλλά όχι και τόσο ρε παιδιά…

No wonder δηλαδή που πλακώνονται διάφοροι χάιδες μεταξύ τους για το ποιος θα μπει στο ψηφοδέλτιο, ασχέτως αν ανήκουν ή πιστεύουν στο κόμμα που τους τοποθετεί, ή ακόμη και αν ξέρουν στοιχειώδη γραφή και ανάγνωση.

Μέρι τώρα πίστευα πως κάτι Ζαγοράκηδες και κάτι Μάκηδες  που συμμετέχουν, το κάνουν από άγνοια κινδύνου.

Τώρα όμως κατάλαβα ότι το κάνουν για το μπαγιόκο.

Εξ ου και η αποκάλυψη που έκανε πριν από μερικές ημέρες στον ΣΚΑΙ ο Γιάννης Ιωαννίδης, όταν ερωτώμενος να πει την γνώμη του για την υποψηφιότητα Ζαγοράκη, του ξέφυγε(;) ότι ο δημοφιλής ποδοσφαιριστής είχε απορρίψει την πρόταση για συμμετοχή στον συνδυασμό του για την περιφέρεια, λέγοντας «που ξέρω εγώ απ’ αυτά ρε Γιάννη… άσε και δεν τα κατέχω», ή κάπως έτσι τέλος πάντων.

Λίγες μέρες όμως μετά, αποφάσισε να ριχτεί κι αυτός στη μάχη των ευρωεκλογών, αφού τα ζητήματα της Ευρώπης μάλλον τα γνωρίζει καλύτερα από αυτά της περιφέρειας…

Και όπως είπε: «όταν μας καλεί  η πατρίδα εμείς πρέπει να … ανταπεπεξελθόμαστε (sic)»!

Εν πάση περιπτώσει, να επιστρέψουμε στο δια ταύτα, που είναι οι αμοιβές των ευρωβουλευτών.

Που αν τις συνδυάσουμε με το κύρος της θέσης, τα πολλά προνόμια, τα ταξίδια, τη χλιδή, και την παντελή απουσία ευθυνών, ή λογοδοσίας,  τότε σίγουρα ο τελευταίος ευρωβουλευτής περνάει πολύ καλύτερα, και βγάζει πολύ περισσότερα χρήματα, όχι μόνο από τους εθνικούς βουλευτές και τους υπουργούς, αλλά και από τον ίδιο  τον πρωθυπουργό της χώρας (που τον έστειλε εκεί).

Και όχι μόνο αυτό, αλλά δεν κινδυνεύει ούτε από κριτική, ούτε από  δυσαρεστημένους ψηφοφόρους, ούτε από πολιτικούς αντιπάλους, ούτε από τα ΜΜΕ, ούτε καν από τους αγαναΧτιστές.

Δεν χρειάζεται ούτε καν ρουσφέτια να κάνει!

Αφού οι περισσότεροι από εμάς δεν γνωρίζουμε ποιοι είναι οι ευρωβουλευτές μας.

Και η θητεία του ευρωβουλευτή είναι εξασφαλισμένη για πέντε χρονάκια, άσχετα αν πίσω στη πατρίδα έχει επέλθει χαλασμός Κυρίου!

Σαν εκείνον τον Ρώσο κοσμοναύτη, που πήγε στο διάστημα επί ΕΣΣΔ, ξεχάστηκε, έμεινε εκεί κάμποσους μήνες ελλείψει κονδυλίων, και όταν κατέβηκε στο Κρεμλίνο κυβερνούσε όχι το κόμμα, αλλά η μαφία!

Μιλάμε δηλαδή για το απόλυτο επάγγελμα… κάτι σαν ροκ σταρ, αλλά στο πιο κυριλέ.

Και κάτι άλλο που κάνει εντύπωση είναι και το εξής: Οι κυβερνήσεις και οι πρωθυπουργοί πέφτουν, αλλά οι ευρωβουλευτές μένουν… στη χλίδα.

Πάρτε για παράδειγμα τον πολύ Κρίτωνα Αρσένη, που διορίστηκε ευρωβουλευτής από τον ΓΑΠ, και είναι ακόμη στη θέση του.

Την ώρα που ο ΓΑΠ όχι μόνο εξέπεσε του πρωθυπουργικού αξιώματος, αλλά κινδυνεύει και με λιντσάρισμα αν κυκλοφορήσει ελεύθερος και χωρίς αστυνομική συνοδεία στους δρόμους.

Ο Κρίτων όμως εκεί.

Σαν να μη πέρασε ούτε μια μέρα.

Με τον μισθό να πέφτει κάθε πρώτη, βρέξει χιονίσει.

Με τα πάμπολλα προνόμιά του άθικτα.

Και με τους τραπεζικούς του λογαριασμούς να αυγατίζουν.

Άσχετα αν το κόμμα που τον διόρισε εκεί πριν από πέντε  χρόνια  κοντεύει σήμερα να εξαφανιστεί, και δεν έχει χρήματα ούτε το ρεύμα να πληρώσει για τα γραφεία του.

Βέβαια, ο πονηρός (ιδεολόγος) Κρίτων φρόντισε ήδη για τη μεταγραφή του, και έτσι μάλλον θα συνεχίσει να μας εκπροσωπεί επάξια στην ευρωβουλή, μέσα από το νέο μεταμοντέρνο Πασόκ, δηλαδή τον Σύριζα (ολέ).

Όπως κάποιοι(ες) του ΛΑΟΣ, μεταπήδησαν στην ΝΔ.

Μιλάμε για κανονική μπίζνα…

Με πολλούς από εμάς όχι μόνο να μη δυσανασχετούν, όχι μόνο να μη ζηλεύουν που κάποιοι συμπολίτες μας ζουν το απόλυτο όνειρο εις βάρος των Ευρωπαίων φορολογουμένων, αλλά και να θεωρούν φυσιολογικό πως κάποιες τηλεπερσόνες ή γενικώς μαϊντανοί, καλώς επιβραβεύονται με την ιδιότητα του ευρωβουλευτή!

Ναι. Την θεωρούν επιβράβευση.

Όχι μετερίζι για μάχες και αγώνες στον ευρωπαϊκό στίβο για το συμφέρον της πατρίδας, αλλά επιβράβευση για υπηρεσίες που παρασχέθηκαν σε κάποιον άλλο τομέα.

Ρε παιδιά, αν είναι έτσι, και αν θέλετε να τους ανταμείψετε,  κάντε τους σελέμπριτι μαϊντανούς λοχαγούς, πλωτάρχες, σμηναγούς, κλπ στις ένοπλες δυνάμεις, να παίρνουν έναν μισθό έναντι αργομισθίας, αλλά όχι και να τους στέλνετε στην ευρωβουλή.

Να κάνει τι εκεί ο τάδε σελέμπριτι ποδοσφαιριστής, ή η δείνα τραγουδιάρα; 

Να εξηγεί στον Μπαρόζο πως χορεύεται ο καρσιλαμάς, ή να αναλύει την παγκόσμια κρίση με επιχειρήματα του τύπου «δεν πέφτει ούτε κοτσάνι στις πίστες να’ ουμ…»;

Τέλος, ανάμεσα στα πολλά κουφά που έμαθα ότι δικαιούνται οι εκπρόσωποί μας στα Ευρώπας, μου έκανε μεγάλη εντύπωση και το δικαίωμα που έχουν να φιλοξενούν, με έξοδα της ΕΕ, μέχρι και 100 φίλους και γνωστούς το χρόνο.

Κάτι σαν άτυπο γραφείο ταξιδίων, ενός και μοναδικού προορισμού.

Έτσι, αν όλα πάνε καλά, και αν ο σοφός λαός στείλει τελικά τον Βουσμάνο και άλλους παρόμοιους του στο Στρασβούργο, φαντάζομαι τι έχει να γίνει με τις στρατιές των μπουζουκόβιων χουλιγκάνων, και των παρτσακλών συνοδών τους, που θα τριγυρνάνε σαν τις άδικες κατάρες στο εξωτερικό, ψάχνοντας για κανένα καλό σχήμα σε κανένα ελληνάδικο της Εσπερίας….

Τράτζικ….

Strange Attractor

ΥΓ- Αν όπως λέει το άρθρο του Protagon, μια θητεία σου αποφέρει ως και μισό εκατομμύριο ευρώ στην άκρη, φανταστείτε τι κομπόδεμα έχουν φτιάξει κάποιοι που είναι εκεί τα τελευταία 15-20 χρόνια!!!!

Με αυτούς που μείνανε πίσω να σφάζονται μεταξύ τους για μισθούς 400 ευρώ, και να ακούγεται μέχρι και το «καλά εσύ δεν ντρέπεσαι που έχεις δουλειά»; (δείτε εδώ).