Και τώρα τι;

Ή αλλιώς: Αντώνη Σαμαρά κάντο επιτέλους!

Εν αναμονή της περιβόητης «εξόδου στις αγορές», προσπαθώ με την μικρή εμπειρία που έχω, να συλλάβω στο μυαλό μου τι μοντέλο ανάπτυξης μπορεί να φτιάξει η Ελλάδα.

Κατανοώ πλήρως τον μόνιμο βραχνά της αποπληρωμής του χρέους που θα ταλαιπωρεί την Πατρίδα μου, επομένως κατανοώ και τη μόνιμη στόχευση σε μία ορθή οικονομική διαχείριση, σφιχτή, η οποία θα μας διασφαλίζει τα ετήσια πλεονάσματα και άλλα μακρο- και μικροοικονομικά μεγέθη, που ομολογώ γνωρίζω τις έννοιές τους σαν εμπειροτέχνης της πλάκας και όχι φυσικά ως σπουδαγμένος οικονομολόγος.

Παρ’όλα αυτά όμως, είμαι πεπεισμένος ότι όλα αυτά έχουν μία ουσιαστική παράμετρο: την ανθρώπινη ψυχολογία.

Όλοι μας έχουμε ακούσει τον όρο «ψυχολογία των αγορών» και όλο και κάποιος από εμάς θα έχει έναν φίλο που μανιωδώς «παίζει», προσέξτε «παίζει» και όχι επενδύει στο ΧΑΑ, και που θα τον έχει ακούσει να περιγράφει σκηνικά ξέφρενης ανόδου του δείκτη, επειδή το κλίμα ήταν πολύ καλό, ή «να κόβονται τα σκοινιά» επειδή έπεσε η τάδε είδηση.

Και φυσικά, όλοι μας θα έχουμε ακούσει από αυτούς τους παίκτες να δηλώνουν βροντόφωνα «το γυαλί άλλα δείχνει!!!» εννοώντας φυσικά το «γυαλί» από την οθόνη τοη Η/Υ τους όπου καθηλώνονται από το άνοιγμα έως το κλείσιμο του ΧΑΑ, στην αυτοϊκανοποίηση του “markets are open” και την ψευδαίσθηση του μεγαλοεπενδυτή που μαθαίνει πληροφορίες, ξετρυπώνει εταιρείες διαμάντια και διαδίδει τι έμαθε από εδώ και από εκεί...

Ωραία όλα αυτά, αλλά στις ΗΠΑ. Όπου οι νόμοι της κεφαλαιαγοράς είναι αδίστακτοι!

Ανθρώπινη ψυχολογία λοιπόν και άρα, μία κρυφή αναμονή, όχι για το τι θα γίνει από τη Δευτέρα της εξόδου στις αγορές αλλά για το πού θέλει να πάει την ίσια γραμμή της φυγής προς τα εμπρός ο Αντώνης Σαμαράς!

Προσωπικά, πέρα από αυτή τη Δευτέρα, θέλω να δω το «Σχέδιο».

Και για να είναι συμβατό με τη γραμμή του Αντώνη Σαμαρά, θέλω να δω τι κλίση έχει αυτή η γραμμή, πώς θα τμήσει άλλες γραμμές και θα συνεχίσει την ανοδική της μονότονα ευθεία πορεία, πώς θα είναι παράλληλη με τις γραμμές που χαράσουν τα άλλα Ευρωπαϊκά Έθνη και πού, κάπου στο άπειρο, παραβιάζοντας την Πυθαγόρειο Γεωμετρία, θα συναντηθεί με όλες αυτές τις παράλληλες, για να επιτευχθεί ο Στόχος.

Επιπλέον, στο μυαλό μου έχω έναν και μοναδικό Στόχο: να δω μία Ελλάδα υπερήφανη, αυτόνομη με ένα brand name που θα την κάνει σημείο αναφοράς. Για να γίνει όμως αυτό, πρέπει να θεμελιωθούν οι βασικοί πυλώνες, ανάμεσα από τους οποίους θα διαγράφεται η τροχιά της γραμμής της Ελλάδας, πάντα παράλληλη με αυτούς, και σε ένα τρισδιάστατο χώρο χωρίς ποτέ να ξεφεύγει από τον όγκο που θα δημιουργούν αυτές και θα την περιβάλλουν.

Θα αρκεστώ μόνο σε τρεις πυλώνες - παράλληλες γραμμές, ανάμεσα στις άπειρες άλλες (διότι το πλέγμα γύρω από την ευθεία γραμμή του Αντώνη Σαμαρά πρέπει να είναι πυκνό από γραμμές και στιβαρό): ΠΑΙΔΕΙΑ, ΑΝΑΠΤΥΞΗ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.

ΠΑΙΔΕΙΑ: Ριζικές αλλαγές σε όλα.

Αξιολόγηση αυτών που παρέχουν τη μόρφωση. Σε όλες τις βαθμίδες, σε όλες τις εκφάνσεις.

Με ουσιαστική συμμετοχή και των γονιών που σήμερα έχουν την αρκούσα μόρφωση για να καταλάβουν αν ο άλλος κάνει δουλειά ή όχι. Χωρίς εμπάθειες, χωρίς προσωπικά, με καθαρό κριτήριο «αδερφέ σε πληρώνω για να δώσεις στο παιδί μου Γνώση! Τέλος!».

Μοριοδότηση και αναγνώριση των ικανών, χαντάκωμα των τεμπέληδων και των άσχετων, των ανόρεκτων. Συστήματα αξιολόγησης ανά τον κόσμο υπάρχουν άπειρα, ας τα κοπιάρουμε! Ντροπή δεν είναι!

Ντροπή είναι να μην επενδύει το Κράτος στο νούμερο 1 κεφάλαιο: τη νέα γενιά. Ουσιαστικές ρήξεις στα Πανεπιστήμια.

Τα τσιτάτα της εποχής της γενιάς του Πολυτεχνείου να καταστούν όχι απλά ντεμοντέ, αλλά αναχρονιστικά και οπισθοδρομικά.

Δύο γενιές πέρασαν καλά με αυτά, ήρθε η ώρα να δοθεί η σκυτάλη στη νέα γενιά των ανθρώπων που λειτουργούν με ένα και μοναδικό μότο: να γίνουμε με ΚΟΠΟ οι Άριστοι για να μας σέβονται και να είναι υπερήφανοι οι φοιτητές για το ίδρυμα που φοιτούν.

Ούτε οικολογικές ανησυχίες της πλάκας, ούτε παπαρολογίες άλλων εποχών.

Έργα και πράξεις για ένα μοντέρνο, σύγχρονο, Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο, λογοδοτώντας σε γονείς και κοινωνία και κυρίως προσπαθώντας να ανακτήσει την αξιοπιστία του, όχι μέσα από θεοποιημένους καθηγητές αλλά από επιτεύγματα και διακρίσεις στη Γνώση, στην κύρια αποστολή του δηλαδή.

ΑΝΑΠΤΥΞΗ: Έμφαση στις νέες τεχνολογίες. Και στην καινοτομία.

Ειδικά για το δεύτερο, πρέπει η Παιδεία να αναθεωρηθεί έτσι ώστε να εξασφαλίζει ότι θα δώσει στους μαθητές τα πρώτα ψήγματα της καινοτόμας σκέψης.

Η καινοτομία δε διδάσκεται αλλά σίγουρα ένα νέο μυαλό μπορεί να τη νιώσει.

Οι λίγοι θα την υλοποιήσουν.

Μοχλός για την ανάπτυξη λοιπόν η καινοτομία, πρέπει να ξεζουμίστε την Ευρώπη. Δεκάδες πλαίσια ενίσχυσης υπάρχουν εκεί έξω. Και το ΕΣΠΑ μαζί.

Όλα αυτά δένουν μια χαρά και δημιουργούν το περιβάλλον που θα αφήσουν την καινοτομία να αναπνεύσει.

Η ανάπτυξη όμως μέσω και της τεχνολογικής καινοτομίας θέλει ΡΙΣΚΟ. Και αυτό πρέπει να το νιώσουμε όλοι μας.

Γιατί, δυστυχώς, οι άπειροι νόμοι από ένα κράτος μπαμπούλα, δεν αφήνουν να αναπνεύσει το νέο.

Εκατοντάδες προτάσεις συνεργασίας και ανάπτυξης βαλτώνουν γιατί υπάρχει μία πέρα ως πέρα λογιστική προσέγγιση στο οτιδήποτε.

Θέλουν να κάνουν μία τρέλλα ο καινοτόμος τυπάκος και ο ψαγμένος επιχειρηματίας; Έρχεται το κράτος και του κόβει τα πόδια με λογιστικούς κανόνες σοβιετίας ή ακόμη χειρότερα, με ελέγχους και τυπολατρίες που τους θεωρούν κατά τεκμήριον λαμόγια, φοροφυγάδες ή λαδιάρηδες.

ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΠΟΥ ΕΦΑΓΑΝ - ΕΦΑΓΑΝ ΚΑΙ ΞΑΝΑΕΦΑΓΑΝ!

Και έφαγαν παίρνοντας επιδοτήσεις για άυλες π@π@ριές και χιλιάδες σελίδες μελετών, ευχολογιών και ανούσιων πραγμάτων και τώρα το κράτος, έντρομο προσπαθεί να διαφυλάξει και το 1€, μην τυχόν και κάνει λαμογιά ο τρελλάρας επιστήμονας και ο καινοτόμος επιχειρηματίας.

Απίστευτες αγκυλώσεις και αμέτρητες δηλώσεις από υπουργούς Ανάπτυξης περί διευκόλυνσης των διαδικασιών, μόνο λόγια εδώ και χρόνια και το αποτέλεσμα μηδέν! Αναρωτιέμαι άπειρες φορές, γιατί στο καλό δεν έχει γίνει ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΜΕΛΕΤΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΠΟΥ ΔΟΘΗΚΑΝ για ενισχύσεις καινοτομίας και επιχειρηματικότητας!

Πού; Και αναρωτιέμαι γιατί ποτέ δεν καταφέραμε τόσα χρόνια να έχουμε μεγάλα και δυνατά και κυρίως αειφόρα παραδείγματα ανάπτυξης καινοτόμων προϊόντων, πέρα από πράσινα κουκούτσια καρπουζιών και τσιπούρες που παχαίνουν μέσα σε 1 εβδομάδα, χωρίς να απαξιώνω φυσικά 5-10 εταιρείες - διαμάντια κάποιες από τις οποίες με υπερηφάνεια διαπιστώνω ως Θεσσαλονικιός ότι εδρεύουν στην Β. Ελλάδα...

Η απλοποίηση των πάντων είναι εκ των ουκ άνευ!

Θέλει το κράτος καινοτομία;

Πρέπει πρώτο αυτό να καινοτομήσει!

Δίνοντας την πλήρη ελευθερία και όχι όντας ο κακός ελεγκτής!

Δίνοντας σημασία στα προϊόντα και όχι στη διαχείριση των κονδυλίων! Πάρε τόσα, κάντα ό,τι θες, παίρνω το ρίσκο, αλλά στο τέλος θα σε ελέγξω αν έκανες αυτό που είχες προτείνει, που ως Κράτος, είδα τι πρότεινες και αποφάσισα να σε βοηθήσω να το υλοποιήσεις!

Αν δεν το έκανες, τότε θα σε ξεπατώσω στον έλεγχο!

Και θα σου τα ζητήσω όλα πίσω!

Είναι τόσο απλά τα πράγματα, έτσι δεν είναι κύριοι που διατελέσατε Υπουργοί Ανάπτυξης; Βέβαια, η λογική «όλα από το κράτος» είναι ό,τι χειρότερο!

Αλλά τι να περιμένει κανείς από τις επιχειρήσεις που στη μοντέρνα Ελλάδα ελάχιστες έχουν όραμα, ελάχιστες «την ψάχνουν», ελάχιστες θέλουν να κοιτάξουν μπροστά για να εξασφαλίσουν το μέλλον τους, όπως κάνουν ΟΛΕΣ οι επιχειρήσεις στην Ευρώπη που πάντα διαμορφώνουν τις τεχνολογικές εξελίξεις και δεν τις κυνηγάνε από πίσω...

ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ: Το Κράτος για τον πολίτη και ο πολίτης για το Κράτος.

Δεν υπάρχει αμφίπλευρος σεβασμός. Και δεν υπάρχει αξιοπρέπεια σε κανέναν.

Ο καθένας για την πάρτη του.

Και η αντίδραση να ξεκινάει από τον πολίτη στην άθλια αντιμετώπιση από το Κράτος. Βλακώδεις νόμοι, τροπολογίες, βελτιώσεις νόμων, δομή νόμων που ψάχνεις με συνεπαγωγές και αναφορές από τον έναν στον άλλον, να δεις ποιος είναι τελικά ο ισχυρότερος, και όπου οι ικανότητες των νομικών φαίνονται μόνον όταν γνωρίζουν τον τάδε νόμο ή τροπολογία ή ΚΥΑ, που αναιρεί τον δείνα νόμο... Το απόλυτο χάος!

Ερμηνευτικές εγκύκλιοι οι οποίες βάλλονται νομικά, τροποποιήσεις οι οποίες διορθώνουν τα κακώς κείμενα και «χτυπάνε» μετά σε άλλους νόμους, πολλές φορές εποχής 1930...

Σημεία και τέρατα που ο απλός πολίτης σηκώνει τα χέρια ψηλά.

Χαλάει η ψυχολογία του, λιώνει από το θυμό, απλά σκοτώνεται καθημερινά... Αλλά και αυτός ο πολίτης, κάνει τα πάντα πιέζοντας τους εθνοπατέρες να περάσουν τροπολογίες, βελτιώσεις και όλα αυτά που ανέφερα πριν, για να γίνει η δουλειά του και πάμε πάλι από την αρχή...

Ένας φαύλος κύκλος που τελικά όλα γυρίζουν γύρω από την παντελή έλλειψη αξιοπρέπειας...

Και μετά, τα αποτελέσματα: δίκαιες ή άδικες διαμαρτυρίες, ομάδες ατόμων με κοινά συμφέροντα, κλειστά κυκλώματα, καθαρίστριες και νερουλάδες που αμείβονται πιο πολύ από έναν λέκτορα στο πανεπιστήμιο, επιδόματα πλυσίματος χεριών και οργανισμοί 2-3 ατόμων είτε για αποξηράνση λιμνών, που δεν υπάρχουν στον χάρτη, είτε για καινοτομία σε χωράφια και οικόπεδα που δεν παραχωρούνται, αλλά έχουν όνομα σε λεωφορειακές γραμμές...

Δε μας φταίει κανένας Μπαλτάκος, καμμία ΧΑ...

Μας φταίει η μιζέρια μας που αντί να καθήσουμε να δούμε πώς θα δείξουμε την τροχιά της ευθείας γραμμής του Αντώνη Σαμαρά, καθόμαστε και κοιτάμε πώς θα τσιμπήσουμε κανά 1% από την τάδε ομάδα, κανά 0.5% από τη δείνα ομάδα, με βυζαντισμούς και διαδρομισμούς ανθρώπων με μυαλά προηγούμενων δεκαετιών και ιδεολογικές αντιπαραθέσεις χωρίς κανένα νόημα!

Και είμαστε τόσο εγωιστές που δεν καθόμαστε απλά να μιμηθούμε τους άλλους. Έχουμε έτοιμη τροφή! Μπροστά μας!

Και εμείς εκεί! Πεισματικά να θέλουμε να κάνουμε το δικό μας που φαίνεται ότι δεν περπατάει.

Πεισματικά δε βλέπουμε ότι η γραμμή του Αντώνη Σαμαρά τα έχει όλα συμπυκνωμένα σε μία λέξη: Ευρώπη!

Και το σημείο, εκείνο εκεί που πρέπει να πάει είναι η Νέα Ελλάδα!

Και γ@μώ το, αυτή ζητάω!

Τη Νέα Ελλάδα!

Νέα σε όλα!

Από φάτσες, μέχρι ιδέες.

Και κυρίως με αξιοπρέπεια!

Πρόεδρε, κάντο επιτέλους!

Στο χέρι σου είναι…

Νεύτων

ΥΓ. Με αυτά και μ’αυτά, ορίστε!

Δεν πήγα στην εκδήλωση της ΝΔ για τις Ευρωεκλογές... Ήμαρτον!