Στη θέση του … Σαμαρά.

Ένας καλός αλλά πολιτικά εντελώς ασήμαντος δικηγόρος έγινε γραμματέας της κυβέρνησης στην πιο κρίσιμη και πιο δύσκολη συγκυβέρνηση που γνώρισε ο τόπος, διότι ο στενός του φίλος αναδείχθηκε πρόεδρος της ΝΔ και μετά πρωθυπουργός της χώρας.

Και του εμπιστεύτηκε μια καίρια θέση, διότι έτσι γίνεται με τους παλιούς φίλους που έχουν και ικανότητες: τους τοποθετείς σε νευραλγικές θέσεις για να κοιμάσαι ήσυχος...

Το να ξυπνήσεις ένα πρωί ή ένα μεσημέρι και να ανακαλύψεις ότι έχει πέσει ο ουρανός στο κεφάλι σου, όχι για τις ασυναρτησίες-δώρο στον Χρυσαύγουλο για τον Αθανασίου και τον Δένδια που συνωμότησαν(!) με τη συγχωριανή δικαστίνα, αλλά για το ύφος, την έπαρση και τη χυδαιότητα με την οποία έλεγε όσα έλεγε, είναι κάτι που δεν ξεπερνάς εύκολα.

“Του τα λέω και δεν με ακούει”.

Τη φράση αυτή την έχω ακούσει σαν δημοσιογράφος όλα αυτά τα χρόνια από διάφορους καλαμοκαβαλάρηδες που ποτίζονται μαζί με τους βασιλικούς σαν γλάστρες.

Κοίτα ποιος μιλάει, για ποιον μιλάει και σε ποιον λέει ό,τι λέει!

Το παιδί του λαού αποκαλεί ψιλοπεριφρονητικά “μεγαλοαστό” αυτόν που τον έκανε παράγοντα της πολιτικής ζωής και βαριαναστενάζει από σεβντά παρέα με τον Ηλία τον ζόρικο επειδή προφυλακίστηκε η συμμορία.

“Για το καλό της παράταξης και του τόπου”, όπως διέρρεε ο ίδιος χθες βράδυ, παίζοντας “επικίνδυνο παιχνίδι”.

Και παραιτήθηκε από ευθιξία...

Αφού έβρισε τον πρωθυπουργό του σαν καραγωγέας και δεν είχε το ηθικό ανάστημα να πει μια δημόσια συγγνώμη, έτσι για τα μάτια, όχι του κόσμου, αλλά για τα μάτια του φίλου του, μιλά για ευθιξία...

Γι’ αυτό λέω: Ούτε για αστείο στη θέση του Σαμαρά...

Μαριάνα Πυργιώτη

Μακεδονία