Είναι οριστικό. Η πολιτική θέλει να πεθάνει.
Θέλει να πέσει να πνιγεί μέσα στο ποτάμι.
Μέρες τώρα στέκομαι αμήχανος απέναντι στο Ποτάμι.
Μέρες τώρα στέκομαι αμήχανος απέναντι στο Ποτάμι.
Οχι, δεν μου φαίνεται ελκυστικό.
Απ' την άλλη, δεν ξέρω και τόσα πολλά γι' αυτό,
ώστε να μπορώ να αποφασίσω αν θα το ψηφίσω ή όχι.
Αόριστο πλαίσιο αρχών και γενικολογίες επί
παντός επιστητού, πρόσωπα προβεβλημένα από την τηλεόραση ή το διαδίκτυο.
Αυτή η μιντιακή ελίτ, η μιντιακή αριστοκρατία,
δεν μου είναι ούτε ελκυστική ούτε απωθητική. Ή για την ακρίβεια, δεν με απωθεί
περισσότερο απ' όσο με απωθούν οι ελίτ όλων των ειδών, απ' όπου κι αν
προέρχονται.
Δεν με ελκύουν τα πρόσωπα στην πολιτική, με
ελκύουν οι ιδέες, οι ιδεολογίες (ναι, αυτές που πολλοί προσπαθούν να μας
πείσουν ότι έχουν πεθάνει).
Μέρες τώρα στέκομαι αμήχανος απέναντι στο Ποτάμι και διστάζω να τοποθετηθώ απέναντί του, γιατί -επιπλέον- δεν θέλω να συμμετάσχω στον θόρυβο γύρω από αυτό το αόριστο και ασαφές εγχείρημα.
Μέρες τώρα στέκομαι αμήχανος απέναντι στο Ποτάμι και διστάζω να τοποθετηθώ απέναντί του, γιατί -επιπλέον- δεν θέλω να συμμετάσχω στον θόρυβο γύρω από αυτό το αόριστο και ασαφές εγχείρημα.
Δεν θέλω (δεν ήθελα) έστω και με πέντε ανούσιες
κουβέντες μου να συμβάλω σε αυτό που οι ίδιοι οι Ποταμιανοί χαρακτηρίζουν ως
λυσσαλέα επίθεση που δέχονται.
Μέρες τώρα στέκομαι αμήχανος απέναντι στο Ποτάμι γιατί καλώς ή κακώς την παρουσία του τη συνοδεύει κι ένα κύμα τρολο-ειδήσεων τόσο πετυχημένων που αν καμιά φορά πιαστείς απροετοίμαστος, γίνεσαι ρόμπα.
Μέρες τώρα στέκομαι απέναντι στο Ποτάμι, γιατί πολλές φορές νομίζω πως και η αρνητική κριτική λειτουργεί θετικά για το αρνητικά κρινόμενο.
Μέρες τώρα στέκομαι αμήχανος απέναντι στο Ποτάμι γιατί καλώς ή κακώς την παρουσία του τη συνοδεύει κι ένα κύμα τρολο-ειδήσεων τόσο πετυχημένων που αν καμιά φορά πιαστείς απροετοίμαστος, γίνεσαι ρόμπα.
Μέρες τώρα στέκομαι απέναντι στο Ποτάμι, γιατί πολλές φορές νομίζω πως και η αρνητική κριτική λειτουργεί θετικά για το αρνητικά κρινόμενο.
Μόνο κέρδος και δημοσιότητα, έλεγα, κερδίζει το
Ποτάμι από τις επικρίσεις.
Μέχρι που σήμερα συνειδητοποίησα ότι το Ποτάμι είναι ο θάνατος της πολιτικής. Ο θάνατος των ιδεών.
Μέχρι που σήμερα συνειδητοποίησα ότι το Ποτάμι είναι ο θάνατος της πολιτικής. Ο θάνατος των ιδεών.
Ο θάνατος της λογικής. Ναι, ακόμη και της
περιφρονημένης "κοινής λογικής".
Βγήκε ο κύριος Σταύρος Θεοδωράκης και είπε ορθά κοφτά πως “με ενδιαφέρει να κάνουμε μια κυβέρνηση με 51%” και πως, μετά τις ευρωεκλογές, αφού θα έχει γίνει η καταγραφή της δύναμης του Ποταμιού, θα παρουσιαστεί η πλατφόρμα των θέσεων του κόμματος, το εθνικό σχέδιο δράσης, «ώστε να δούμε με ποιους μπορούμε να κυβερνήσουμε».
Δηλαδή ο πολίτης καλείται να ψηφίσει Ποτάμι στο σακί.
Γουρούνι στο σακί πάντως δεν αγόρασα ποτέ…
Βγήκε ο κύριος Σταύρος Θεοδωράκης και είπε ορθά κοφτά πως “με ενδιαφέρει να κάνουμε μια κυβέρνηση με 51%” και πως, μετά τις ευρωεκλογές, αφού θα έχει γίνει η καταγραφή της δύναμης του Ποταμιού, θα παρουσιαστεί η πλατφόρμα των θέσεων του κόμματος, το εθνικό σχέδιο δράσης, «ώστε να δούμε με ποιους μπορούμε να κυβερνήσουμε».
Δηλαδή ο πολίτης καλείται να ψηφίσει Ποτάμι στο σακί.
Γουρούνι στο σακί πάντως δεν αγόρασα ποτέ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου