Η εκδίκηση των αστών…

Δεν ξέρω αν το έχουν αντιληφθεί οι δύο εταίροι του κυβερνητικού σχηματισμού, αλλά καλό είναι να προετοιμάζονται από τώρα για να μην τους έρθει ξαφνικό στις 25 Μαΐου γιατί το πιθανότερο είναι να πληρώσουν όλα τα σπασμένα των τελευταίων χρόνων.

Και δεν θα πληρώσουν τη νύφη μόνο από το 1,5 εκατομμύριο ανέργους, οι οποίοι είναι δεδομένο ότι τους έχουν γυρίσει την πλάτη από καιρό, ή τους εκατοντάδες χιλιάδες νεόπτωχους και ημιαπασχολούμενους.

 Οχι, αυτή τη φορά ο λογαριασμός θα σταλεί από τη λεγόμενη μεσαία τάξη που ήταν παραδοσιακά στυλοβάτης των δύο πρώην κομμάτων εξουσίας και η οποία πλέον δεν υπάρχει.

Εξατμίστηκε από τη φωτιά των παράλογων φόρων, η οποία καίει αδιάκοπα και κάθε στιγμή αποδεικνύει πως η φορολογική πολιτική βρίσκεται στα χέρια κάποιων παραφρόνων που αγνοούν ή αδιαφορούν για τα καταστροφικά αποτελέσματα των διαρκών «εμπνεύσεών» τους.

Αυτή λοιπόν η πρώην μεσαία τάξη των νοικοκυραίων, που στήριξε ακόμα και στα πιο δύσκολα το σύστημα, είναι αυτή που πλέον λέει «ως εδώ, δεν πάει άλλο».

Οσο καλή διάθεση και να ’χει κάποιος να στηρίξει για άλλη μία φορά την κεντρική επιλογή να μη χρεοκοπήσουμε και να παραμείνουμε στην ευρωπαϊκή οικογένεια, κάποιοι ανεγκέφαλοι φορομπήχτες φροντίζουν διαρκώς να τους την αλλάξουν.
Η πρόσφατη απόφαση του υπουργείου Οικονομικών, να μπορεί ο οφειλέτης φορολογούμενος που αδυνατεί να πληρώσει με ρευστό τις υποχρεώσεις του να τις συμψηφίζει με το σπίτι του αλλά σε τιμή του 1/3 της αντικειμενικής, τα λέει όλα. Δηλαδή έρχεται το κράτος και σου επιβάλλει φόρους διακράτησης του ακινήτου σου, επί αντικειμενικής τιμής που είναι δύο και τρεις φορές υψηλότερη από την εμπορική, δεν έχεις να τα πληρώσεις και το χρέος με τις προσαυξήσεις ανεβαίνει μήνα με τον μήνα μέχρι που το καλό κράτος σού βρίσκει τη λύση και σε απαλλάσσει από το άγχος.

Σου παίρνει το σπίτι στο 1/3 της αντικειμενικής (που μόνο αντικειμενική δεν είναι), συμψηφίζει τις οφειλές σου και όλα μέλι γάλα!
Αμ, το άλλο;

Εχεις καταφέρει με κάποιον τρόπο, είτε με τις αποταμιεύσεις σου, είτε με κληρονομιά, να αποκτήσεις τις καλές εποχές κάποια ακίνητα και τώρα που σφίξανε τα πράγματα αποφασίζεις να πουλήσεις κάποια από αυτά (αν φυσικά βρεις αγοραστή) για να πληρώσεις τις υποχρεώσεις σου και να ζήσεις.

Ερχεται και πάλι ο καλός εφοριακός και σου λέει: αφού πούλησες τρεις γκαρσονιέρες μέσα σε δύο χρόνια, δεν είσαι ιδιώτης αλλά έμπορος.

Επομένως πάμε να το πιάσουμε από την αρχή, να δούμε τι επιπλέον θα μας πληρώσεις ως έμπορος!
Και φυσικά η επιτομή του κρατικού σαδισμού, ο νεοεισαχθείς φόρος υπεραξίας, ο οποίος κάποια στιγμή στο παρελθόν και πολύ πριν από την κρίση είχε και πάλι επιβληθεί αλλά αποσύρθηκε στη συνέχεια ως κατάφωρα άδικος και αναποτελεσματικός.
Αφού η απύθμενη βλακεία αυτών που εισηγούνται φορολογικές επιδρομές νέκρωσε στην κυριολεξία την κτηματαγορά για 4 ολόκληρους μήνες, τελικά κατέληξαν πως θα εφαρμοσθεί κι είναι κι αυτός νόμος του κράτους.

Ετσι, αυτός που έχει ανάγκη ή τέλος πάντων για οιονδήποτε λόγο αναγκάζεται να πουλήσει το σπίτι του, θα πρέπει να πληρώσει φόρο υπεραξίας στη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στην αντικειμενική τιμή την εποχή της κτήσης και στην τωρινή αντικειμενική, η οποία όμως είναι πλασματική.

Τουτέστιν απέκτησες ένα ακίνητο πριν από 15 χρόνια στην τιμή των 100.000 ευρώ.

Το πουλάς σήμερα (αν βρεις) στην τιμή των 80.000 ευρώ, αλλά προπληρώνεις και φόρο υπεραξίας (δηλαδή κέρδους) στη διαφορά μεταξύ των 100.000 ευρώ και των 250.000 ευρώ, που μπορεί να είναι η σημερινή αντικειμενική!
Αν αυτό δεν είναι ο απόλυτος παραλογισμός και διαστροφή τότε τι είναι; Μετά ταύτα το βράδυ της 25ης Μαΐου δεν χρειάζεται να κάνουν πολιτικές αναλύσεις και μελέτες για το τι έφταιξε.

Θα είναι η αντεκδίκηση της αστικής τάξης στην εκδικητική μανία των φορολογικών μηχανισμών που αποφάσισαν την κατάργηση της ιδιοκτησίας με μεθόδους Πολ Ποτ!

Βασίλης Στεφανακίδης

Πρώτο Θέμα