Άντε γεια, και να μας γράφεις…

Σήμερα νωρίς τα απόγευμα  ήταν να γίνει η κατ ιδίαν συνάντηση Σαμαρά- Βενιζέλου, προφανώς με σκοπό να τα βρουν, ενόψει εκλογών.

Δεν γνωρίζω αν έγινε, ή τι συζητήθηκε, διότι γράφω αυτό το σημείωμα στις 1 το μεσημέρι.

Ότι και να έγινε, όπως και να κατέληξε η συνάντηση, θα είναι λάθος.

Διότι στη πραγματικότητα, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, ο Σαμαράς θα έπρεπε να του δείξει τη πόρτα, και να του κουνήσει και το μαντηλάκι, διότι ως εδώ και μη παρέκει…

Όλα τα άλλα θα είναι απλοί συμβιβασμοί.

Αρκετά πια με τις (σιτεμένες) πριμαντόνες της πολιτικής, που βρήκαν γήπεδο και παίζουν τη δική τους μπάλα.

Είχαμε τον κυρ Φώτη, τώρα έχουμε τον Μπένυ.

Με τον πρώτο να σαμποτάρει και να υπονομεύει τη συγκυβέρνηση, πατώντας σε δυο βάρκες ταυτόχρονα, και στο τέλος να δείχνει τα true colors του, εγκαταλείποντας το σκάφος για χάρη των χρυσοκάνθαρων υπαλλήλων της ΕΡΤ.

Με αποτέλεσμα να εξαφανιστεί πολιτικά, και τώρα να ψάχνει χείρα βοηθείας στον ΓΑΠ, αυτόν δηλαδή που περηφανεύεται ότι μας έσωσε φέρνοντας στη χώρα το ΔΝΤ.

Δηλαδή, αν το κατάλαβα καλά, ο «αντιμνημονιακός» κυρ Φώτης, «έφτυσε» τον ανάλγητο μνημονιακό Σαμαρά, για να καταλήξει στην αγκαλιά του … στοχαστή και κατά δήλωσή του σωτήρα και μνημονιακό Γιωργάκη;

Μάλιστα…

Το θέατρο του παραλόγου για μια ακόμη φορά.

Σήμερα λοιπόν έχουμε μια ανάλογη επανάσταση, αυτή τη φορά  από πλευράς Μπένυ.

Λες και δεν του έφταναν του Σαμαρά όλοι οι υπόλοιποι φανεροί και μη εχθροί.

Ενός Μπένυ, που ενώ τόσο καιρό στήριζε (με πάρα πολλά ανταλλάγματα και με το αζημίωτο) τη κυβέρνηση, αποφάσισε κι αυτός να την κάνει, οσμιζόμενος την καταπόντιση και άρα εξαφάνιση του κόμματός του, και θέτοντας ψευτοδιλήμματα, ή αλλιώς ωμούς εκβιασμούς.

Ότι αν δεν ψηφίσουμε ΕΛΙΑ στις ευρωεκλογές, θα ρίξει την κυβέρνηση, ή αυτή θα πέσει από μόνη της διότι δεν θα μπορεί να αντέξει την σημαντική αυτή απώλεια!!!!!!.

Λες και αν η ΕΛΙΑ χαντακωθεί στις ψήφους, θα αλλάξει κάτι στην κοινοβουλευτική της εκπροσώπηση.

Και μάλιστα έδειξε τα δόντια του στη περίπτωση του νομοσχεδίου για τις λαϊκές και τις εμποροπανηγύρεις, το οποίο αποσύρθηκε μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα διότι ο αρχηγός του Πασόκ είχε έμπνευση!

Ούτε η Ραχήλ να ήταν.

Δεν είμαι Σαμαράς, και ευτυχώς, διότι αν ήμουν το μόνο που θα του έλεγα, και μάλιστα προ πολλού,  είναι  «άντε στο καλό παλικάρι μας, από το πεζοδρόμιο,  και να μας γράφεις…».

Διότι όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, τι χρείαν έχομεν τοιούτων σωτήρων, και τοιαύτης στήριξης;

Με το μαχαίρι στο λαιμό;

Βέβαια, τότε η χώρα θα έμπαινε σε περιπέτειες εκλογικές (αν και δεν το πολυνομίζω), και ίσως να κέρδιζαν οι δυνάμεις του λαϊκισμού και της άρνησης, οπότε αυτά σκέφτεται ο Σαμαράς και κάνει πέτρα τη καρδιά, ανεχόμενος τους εκβιασμούς και τα καπρίτσια του κάθε τελειωμένου.

Και είναι κρίμα για τη χώρα, που σε αυτό το πραγματικά κρίσιμο ιστορικά σταυροδρόμι, η πλειονότητα των πολιτικών αρχηγών της είναι ανεπαρκής, και δεν μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.

Και  παίζουν παιχνίδια εις βάρος όλων μας, εις βάρος της σταθερότητας, για χάρη της μικροκομματικής και της ατομικής τους επιβίωσης.

Πάντως, όπως όλα δείχνουν, ο Μπένυ την πάτησε.

Και όχι τόσο από την νομοτελειακά αναπόφευκτη εξαφάνιση του Πασόκ, αλλά από την πατάτα που έκανε θέτοντας τον λαό προ εκβιαστικών διλημμάτων.

Και όπως χάθηκε δια παντός ο κυρ Φώτης για χάρη της ΕΡΤ, έτσι θα χαθεί κι αυτός για χάρη των … λαϊκατζίδων.

Θυμηθείτε το.

Strange Attractor