Η πολιτική ηγεσία του τόπου
δείχνει να βρίσκεται μακράν νυχτωμένη.
Μεταχειρίζεται διλήμματα και
κολπάκια της εποχής της ευημερίας προκειμένου εκβιάσει την κοινή γνώμη και να
συλλέξει τις απαραίτητες ψήφους για την πολιτική της επιβίωση και τη νομή της
εξουσίας.
«Μέρκελ ή ΣΥΡΙΖΑ»; Είναι το
δίλημμα που θέτει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μη διαθέτοντας την
στοιχειώδη πολιτική επάρκεια να αντιληφθεί πως το δίλημμα τούτο μπορεί να
αντηχεί στα αυτιά της πλειοψηφίας ως: «Επιλέξτε μεταξύ του τρόπου ζωής της
Γερμανίας ή της Βουλγαρίας του Ζίβκωφ», με τα νάματα της ιδεολογίας της οποίας διαπαιδαγωγήθηκε κι ο
ίδιος.
Η ΝΔ αντίστοιχα, θέτει το δίλημμα:
«Σταθερότητα και ανάπτυξη ή ΣΥΡΙΖΑ», μη έχοντας κανένα σχέδιο ούτε για
σταθερότητα, ούτε για ανάπτυξη, αφού το μόνο που έχει εξασφαλίσει είναι να
κερδίσει χρόνο, εμφανίζοντας πρωτογενές πλεόνασμα με το μη
βιώσιμο τρόπο της «καύσης» καταθέσεων τις οποίες στερεί από τον ιδιωτικό τομέα
για να συντηρεί μεγάλα αντιπαραγωγικά τμήματα του δημοσίου.
Η ΕΛΙΑ θέτει το δίλημμα πως η αποδυνάμωσή της θα κλονίσει τη κυβερνητική σταθερότητα.
Κοινός παρονομαστής των διλημμάτων που θέτουν τα κόμματα εξουσίας είναι πως ο αντίπαλος είναι καταστροφικά χειρότερος και όχι μεταξύ θετικών σχεδίων εξόδου από την κατάσταση χρεοκοπίας.
Με διλήμματα δηλ.: Υψηλότερη ή χαμηλότερη φορολογία για ενδυνάμωση της οικονομίας;
Αξιολόγηση με το α’ τρόπο αντί του β’ τρόπου που προτείνει ο αντίπαλος για παραγωγικότερο δημόσιο τομέα;
Καταπολέμηση της διαφθοράς και της γραφειοκρατίας με τις τάδε προτάσεις αντί των δείνα που προτείνει το αντίπαλο κόμμα;
Η χώρα έστω και αν έχει απομακρυνθεί από το ενδεχόμενο κατάρρευσης και τα σενάρια εξόδου από το Ευρώ, χάρη στις επιλογές των εταίρων και συμμάχων πρωτίστως, συνεχίζει να συμπεριφέρεται με «αυτιστικό» τρόπο σε σχέση με τα αίτια της χρεοκοπίας της και τους γεγονότος πως αν και ήταν η φτωχότερη της Δυτικής Ευρώπης συνεχίζει να έχει απώλειες στο μέσο βιοτικό επίπεδο.
Τα κόμματα δεν έχουν σχέδιο εξόδου από την κατάσταση χρεοκοπίας γιατί οποιοδήποτε σχέδιο έρχεται σε σύγκρουση με τα κεκτημένα των πελατών που αποτελούν την ραχοκοκαλιά τους.
Μοιραία αναλώνουν την αντιπαράθεσή τους όχι στο τι θα κάνουν, αλλά στο πόσο καταστροφικός θα είναι ο αντίπαλος.
Αυτός είναι ο λόγος που ο Κανένας συνεχίζει να είναι ο δημοφιλέστερος πολιτικός.
Οι προσεχείς εκλογές όμως ενδέχεται να αποδειχτούν ο καταλύτης εξελίξεων που θα αλλάξουν την μεταπολιτευτική πολιτική γεωγραφία της χώρας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ που αποτελούσε το άλλοθι της συσπείρωσης του αστικού δημοκρατικού τόξου περί τη ΝΔ όχι μόνο δεν αυξάνει τα ποσοστά του, αλλά υπάρχουν βάσιμες εκτιμήσεις πως στις ευρωεκλογές θα συγκεντρώσει ποσοστά αρκετά χαμηλότερα από τις τελευταίες βουλευτικές.
Αυτό επιβεβαιώνει την εκτίμηση πως τίθεται εκτός τροχιάς εξουσίας με συνέπειες στην μετεκλογική του πορεία.
Ανάλογες εξελίξεις φαίνεται πως θα δρομολογηθούν άμεσα μετά τη εξάλειψη της απειλής και στην ΝΔ εκτροχιάζοντας επίσης την προσπάθεια πολιτικής επιβίωσης των προσώπων και πελατειακών δομών που φέρουν ευθύνη για την χρεοκοπία της χώρας.
Στις δυο εκλογικές αναμετρήσεις του 2012 παρατηρήθηκαν μερικές ουσιαστικές διαφορές μεταξύ των δυο αναμετρήσεων.
Ο ελληνικός λαός στις εκλογές του 2012 ψήφισε με αγανάκτηση το Μάρτιο και φόβο τον Ιούνιο.
Η Νέα Δημοκρατία κέρδισε το 2012 γιατί μια συντριπτική μερίδα της κοινωνίας φοβάται το ΣΥΡΙΖΑ. Όχι αδίκως.
Η ΕΛΙΑ θέτει το δίλημμα πως η αποδυνάμωσή της θα κλονίσει τη κυβερνητική σταθερότητα.
Κοινός παρονομαστής των διλημμάτων που θέτουν τα κόμματα εξουσίας είναι πως ο αντίπαλος είναι καταστροφικά χειρότερος και όχι μεταξύ θετικών σχεδίων εξόδου από την κατάσταση χρεοκοπίας.
Με διλήμματα δηλ.: Υψηλότερη ή χαμηλότερη φορολογία για ενδυνάμωση της οικονομίας;
Αξιολόγηση με το α’ τρόπο αντί του β’ τρόπου που προτείνει ο αντίπαλος για παραγωγικότερο δημόσιο τομέα;
Καταπολέμηση της διαφθοράς και της γραφειοκρατίας με τις τάδε προτάσεις αντί των δείνα που προτείνει το αντίπαλο κόμμα;
Η χώρα έστω και αν έχει απομακρυνθεί από το ενδεχόμενο κατάρρευσης και τα σενάρια εξόδου από το Ευρώ, χάρη στις επιλογές των εταίρων και συμμάχων πρωτίστως, συνεχίζει να συμπεριφέρεται με «αυτιστικό» τρόπο σε σχέση με τα αίτια της χρεοκοπίας της και τους γεγονότος πως αν και ήταν η φτωχότερη της Δυτικής Ευρώπης συνεχίζει να έχει απώλειες στο μέσο βιοτικό επίπεδο.
Τα κόμματα δεν έχουν σχέδιο εξόδου από την κατάσταση χρεοκοπίας γιατί οποιοδήποτε σχέδιο έρχεται σε σύγκρουση με τα κεκτημένα των πελατών που αποτελούν την ραχοκοκαλιά τους.
Μοιραία αναλώνουν την αντιπαράθεσή τους όχι στο τι θα κάνουν, αλλά στο πόσο καταστροφικός θα είναι ο αντίπαλος.
Αυτός είναι ο λόγος που ο Κανένας συνεχίζει να είναι ο δημοφιλέστερος πολιτικός.
Οι προσεχείς εκλογές όμως ενδέχεται να αποδειχτούν ο καταλύτης εξελίξεων που θα αλλάξουν την μεταπολιτευτική πολιτική γεωγραφία της χώρας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ που αποτελούσε το άλλοθι της συσπείρωσης του αστικού δημοκρατικού τόξου περί τη ΝΔ όχι μόνο δεν αυξάνει τα ποσοστά του, αλλά υπάρχουν βάσιμες εκτιμήσεις πως στις ευρωεκλογές θα συγκεντρώσει ποσοστά αρκετά χαμηλότερα από τις τελευταίες βουλευτικές.
Αυτό επιβεβαιώνει την εκτίμηση πως τίθεται εκτός τροχιάς εξουσίας με συνέπειες στην μετεκλογική του πορεία.
Ανάλογες εξελίξεις φαίνεται πως θα δρομολογηθούν άμεσα μετά τη εξάλειψη της απειλής και στην ΝΔ εκτροχιάζοντας επίσης την προσπάθεια πολιτικής επιβίωσης των προσώπων και πελατειακών δομών που φέρουν ευθύνη για την χρεοκοπία της χώρας.
Στις δυο εκλογικές αναμετρήσεις του 2012 παρατηρήθηκαν μερικές ουσιαστικές διαφορές μεταξύ των δυο αναμετρήσεων.
Ο ελληνικός λαός στις εκλογές του 2012 ψήφισε με αγανάκτηση το Μάρτιο και φόβο τον Ιούνιο.
Η Νέα Δημοκρατία κέρδισε το 2012 γιατί μια συντριπτική μερίδα της κοινωνίας φοβάται το ΣΥΡΙΖΑ. Όχι αδίκως.
Αν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ φέρουν την
μερίδα του λέοντος για τη χρεοκοπία της χώρας, το παρελθόν και το παρόν του
ΣΥΡΙΖΑ της εγγυάται καταστροφή ανάλογης "πυρηνικού" ολέθρου.
Καθώς όμως τα δυο τελευταία χρόνια έχουν καταστραφεί ολοσχερώς η μεσαία και οι χαμηλότερες τάξεις, έχουν αποσυντονιστεί τα αντίβαρα της κοινωνικής και πολιτικής ισορροπίας που με την εναλλαγή μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ πορεύτηκε ο τόπος τις τελευταίες δεκαετίες.
Καθώς όμως τα δυο τελευταία χρόνια έχουν καταστραφεί ολοσχερώς η μεσαία και οι χαμηλότερες τάξεις, έχουν αποσυντονιστεί τα αντίβαρα της κοινωνικής και πολιτικής ισορροπίας που με την εναλλαγή μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ πορεύτηκε ο τόπος τις τελευταίες δεκαετίες.
Οι άνθρωποι στη μεγάλη τους
πλειοψηφία ψηφίζουν με γνώμονα είτε να βελτιώσουν τη θέση τους στην κοινωνία
και την οικονομία, είτε να διαφυλάξουν αυτά που έχουν.
Αυτά όμως που είχαν, έχουν χαθεί και κανένα κόμμα δεν παρουσιάζει κάποιο στοιχειωδώς ρεαλιστικό πρόγραμμα βελτίωσης της θέσης τους.
Αυτά όμως που είχαν, έχουν χαθεί και κανένα κόμμα δεν παρουσιάζει κάποιο στοιχειωδώς ρεαλιστικό πρόγραμμα βελτίωσης της θέσης τους.
Τα περί επιστροφής με ένα νόμο και
ένα άρθρο στα προ κρίσης επίπεδα μισθών και συντάξεων ηχούν αστεία και μαρτυρούν
την άγνοια ή το μέγεθος της απάτης του ανδρός που τα εκστομίζει.
Αυτός είναι ένας λόγος που το αποτέλεσμα των προσεχών ευρωεκλογών μπορεί να κρύβει εκπλήξεις και τεκτονικές ανατροπές.
Αυτός είναι ένας λόγος που το αποτέλεσμα των προσεχών ευρωεκλογών μπορεί να κρύβει εκπλήξεις και τεκτονικές ανατροπές.
Οι οποίες ίσως και δρομολογηθούν
μέσα στο καλοκαίρι.
Κώστας Στούπας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου