Ο βασιλιάς της …. αλάνας.

Οι τελευταίες εξελίξεις μου φέρνουν στο μυαλό θύμησες από τις παλιές αλάνες στις γειτονιές.

Τότε που από το πρωί μέχρι το βράδυ οι καταϊδρωμένοι πιτσιρικάδες έπαιζαν μπάλα.

Τότε που διεξάγονταν ομηρικές ποδοσφαιρικές μάχες μεταξύ γειτονιών, με πάθος, δύναμη, και πολλές φορές και ξύλο.
Τις περισσότερες φορές, στις αυτοσχέδιες αυτές ομάδες και αγώνες, ο ρυθμιστικός παράγοντας, ο αρχηγός, αυτός δηλαδή που έβαζε τους όρους, δεν ήταν ούτε ο πιο εύσωμος, ούτε ο πιο μπαλαδόρος.
Του όρους πάντα έβαζε ο μάγκας που διέθετε την … «φουτμπόλ».

Την πολυπόθητη, πανάκριβη, και σπάνια δερμάτινη μπάλα δηλαδή.
Και συνήθως, ο ρυθμιστής αυτός ήταν ένα κακομαθημένο αγοράκι, ένας μπούλης, που του έκανε όλα τα χατίρια ο μπαμπάς, και που τον έκαναν παρέα οι συνομήλικοί του, απλά και μόνο επειδή αυτός έβαζε την μπάλα!
Τι σχέση έχουν όλα αυτά, με τις πολιτικές ανακατατάξεις που ζούμε σήμερα;
Δεν μπορώ παρά να παρομοιάσω τον Αλέξη Τσίπρα, αλλά και τον Ευάγγελο Βενιζέλο (δευτερευόντως),  με το τότε κακομαθημένο παιδάκι, με τον μπούλη δηλαδή, που αν και δευτεροκλασάτος ποδοσφαιρικά, ήταν ή το έπαιζε αρχηγός.

Αποφασίζοντας για τις συνθέσεις των ομάδων, τους όρους του παιχνιδιού, την διάρκεια του ματς, κλπ.
Με μόνο τους ατού την … μπάλα, δηλαδή το συγκυριακό εκλογικό ποσοστό τους!
Έτσι λοιπόν σήμερα, έχουμε τον κακομαθημένο και άκαπνο Τσίπρα, που την είδε ξαφνικά αρχηγός, και που αποφάσισε να παίξουμε με τους δικούς του όρους, ή να μην παίξουμε καθόλου.

Προειδοποιώντας, και απειλώντας τον Σαμαρά!

Κουνώντας το δάχτυλο, ακόμη και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Και όχι μόνο αυτό, αλλά αν δεν τον παίξουμε, μας εξωθεί να πάμε όλοι για φούντο, ένοχοι κι αθώοι, για ένα αντιπολιτευτικό του καπρίτσιο. Για μια σαχλαμάρα.

Ή ο άλλος, ο (στο μυαλό του) Ναπολέων, ο Μπένυ ντε, που ότι και να γίνει τη βγάζει στη πούδρα, εκβιάζοντας  για υπουργεία, πολιτικές, πρόσωπα, και ότι άλλο του κατέβει, αφού έπιασε 8% από κει που δεν το περίμενε. Ένα ποσοστό  που ούτε ο … Κουκουλόπουλος δεν ονειρεύονταν.

Και επανέρχομαι στον Αλέξη (τον γλωσσομαθή), που είναι και πιο επικίνδυνος για τη χώρα.
Ένα κακομαθημένο παιδάκι, που έχει «όραμα», που θέλει, λέει, να προσλάβει 100.000 χιλιάδες επί πλέον δημοσίους υπαλλήλους, να (επανα)κρατικοποιήσει την Ολυμπιακή(!), να δώσει αυξήσεις σε μισθούς και σε συντάξεις, να προσφέρει τον επίγειο παράδεισο στους κάθε λογής λαθρομετανάστες, και πάνω απ όλα να διώξει τους κακούς ξένους που μας δανείζουν, με απώτερο σκοπό την απελευθέρωσή μας, και την μετατροπή της χώρας μας σε μια Κούβα των Βαλκανίων, ή σε μια μεταμοντέρνα εκδοχή της Αλβανίας του Ενβέρ.
Και υπάρχουν συμπολίτες μας που τον πιστεύουν, τον ψηφίζουν, και τον προμοτάρουν.
Που δεν καταλαβαίνουν ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός, και ότι με χάντρες και καθρεφτάκια, μπορεί να ξεγελιούνται οι πεινασμένοι ιθαγενείς στις ζούγκλες, δηλαδή οι ζαλισμένοι από την ανέχεια συμπατριώτες μας, αλλά όχι οι επενδυτές, όχι οι ξένοι ηγέτες, και όχι όλοι αυτοί που καθορίζουν εμμέσως πλην σαφώς την πορεία μας ως χώρα.

Έτσι, για ένα πείσμα, για ένα παιδικό καπρίτσιο, οδεύουμε προς ακυβερνησία, εκδίωξή μας από το ευρώ, και αργότερα και από την ΕΕ, με μόνο απτό μέχρι στιγμής αποτέλεσμα την μαζική απόσυρση των καταθέσεων από τις τράπεζες, και την αποξένωση των όποιων σοβαρών επενδυτών.

Επειδή ο Αλέξης έχει τη… «φουτμπόλ».
Και μέσα σε όλο αυτό το μπάχαλο, κάνει τον ανήξερο, σφυρίζοντας τον «επαναστατικό» του σκοπό, με τους διάφορους αλαφιασμένους αγανακτισμένους να του δίνουν ρυθμό, βαρώντας παλαμάκια.
Πόσο ακόμη θα κρατήσει άραγε αυτό το γαϊτανάκι της τρέλας;
Πόσο τυφλοί είναι όλοι αυτοί, που ακούνε για συνιστώσες τύπου Ρόζα, για Τροτσκιστές, για Μαοϊκούς, κλπ. και παρόλα αυτά συνεχίζουν να πιστεύουν ότι έτσι θα βγούμε από την στενωπό;
Με το μαϊμού ΔΗΚΚΙ του Πάντζα, θα πάμε στην ανάπτυξη;

Με την οικονομική ιδιοφυία του Τσακαλώτου;

Με την επιστημοσύνη του Χρυσόγονου;

Με τα νιάτα του Γλέζου;

Με την επιλοχία (κάντε όλοι ένα βήμα πίσω) Δούρου;

Ή με τον διανοητή Σκουρλέτη;
Ας ελπίσουμε πως μέχρι τις επόμενες εκλογές, ο «κυρίαρχος» λαός θα βάλει επιτέλους μυαλό.
Αλλιώς μας βλέπω ξανά στις χωμάτινες αλάνες… κυριολεκτικά.

Strange Attractor