Ο Σαμαράς, και η Διεθνής Έκθεση της Θεσσαλονίκης…

Τα «πολύ παλιά» χρόνια, ο θεσμός της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης ήταν ένα ευχάριστο «πανηγύρι», και μια ευκαιρία για τους Θεσσαλονικείς να γιορτάσουν.

Μιλάω για τις «αθώες» σαφώς πιο ανέμελες εποχές των δεκαετιών του ’60, ΄70, και ’80, που πρόλαβα, και για τις οποίες διατηρώ προσωπικές παραστάσεις.

Ακόμη θυμάμαι με χαρά την προσμονή για το πότε θα έρθει ο Σεπτέμβρης, να πάω με την οικογένεια μου (αργότερα με τους φίλους μου) στο πρόχειρο λούνα παρκ που στήνονταν στο χώρο, να δούμε τον γύρο του θανάτου με κασκαντέρ μοτοσικλετιστές, να φάμε λουκάνικα, να πιούμε μαύρη μπύρα, να δούμε όλα τα νέα προϊόντα (αυτοκίνητα, φορτηγά, συσκευές, κλπ), και γενικά να ζήσουμε το όνειρο!

Για ένα παιδάκι, ή για έναν ανυποψίαστο (όπως ήμαστε τότε όλοι) έφηβο, η ΔΕΘ ήταν ο παράδεισος…

Και πιο πολύ απ όλα θυμάμαι την χαρά που ένιωθα βλέποντας πλοία του πολεμικού ναυτικού να είναι αραγμένα στον Θερμαϊκό, προσβάσιμα στο κοινό με λάντζες, και φωταγωγημένα το βράδυ.

Γενικά, η περίοδος της Έκθεσης ήταν μια ευχάριστη γιορτή, και η πόλη γέμιζε από επισκέπτες και έσφυζε από ζωή.

Και μετά ήρθε η παρακμή της.

Τελείωσε η αθωότητα.

Η ΔΕΘ εκφυλίστηκε, όπως άλλωστε και ολόκληρη η ελληνική κοινωνία.

Με αποτέλεσμα, τα τελευταία χρόνια, και αφού προηγουμένως πέρασε από μια φάση κλασικής νεοελληνικής νεοπλουτίστικης κατάντιας, όπου τα κλιμάκια των υπουργών ανέβαιναν μπούγιο, συνοδεία κολαούζων, συζύγων, ερωμένων, και βαστάζων προκειμένου να γευτούν την «ερωτική Θεσσαλονίκη» (κυρίως στα σκυλάδικα), κατέληξε στο να είναι μια ακόμη αφορμή για διαμαρτυρίες, διαδηλώσεις, και οδομαχίες.

Όπως άλλωστε έχει εκφυλιστεί προ πολλού και η επέτειος της 17 Νοέμβρη.

Για αυτό και τα δυο προηγούμενα χρόνια ο Σαμαράς αποφάσισε (και καλά έκανε) να μην ανεβαίνουν εν χορώ οι υπουργοί στη συμπρωτεύουσα, να σταματήσουν τα πάρτι, αλλά και ο ίδιος να έρχεται και να φεύγει αυθημερόν.

Και έτσι η ΔΕΘ (και μαζί της η πόλη) υποβαθμίστηκε έτι περαιτέρω.

Προσωπικά, έχω να πάω στην Έκθεση πάνω από 5-6 χρόνια.

Γιατί να πάω; Για να φάω καμιά αδέσποτη μολότοφ;

Για να κινδυνέψω από τους μπαχαλάκηδες;

Ή για να ακούσω τις διαμαρτυρίες των πάσης φύσης αγαναΧτιστών, που βρέξει χιονίσει αυτοί θα γκρινιάζουν και θα διαδηλώνουν;

Και έτσι, άσχετα αν έχω έναν πιτσιρικά διψασμένο για «πανηγύρια», εγώ απέχω.

Τα θυμήθηκα όλα αυτά, επειδή αυτές τις μέρες υπάρχει μια υποβόσκουσα κόντρα στη Θεσσαλονίκη, με κύριο στοιχείο της το αν θα πρέπει να έρθει ο πρωθυπουργός στα εγκαίνια της ΔΕΘ  ή όχι.

Παρόλο που τα δυο τελευταία χρόνια η παρουσία του Σαμαρά ήταν «κουτσουρεμένη», φέτος οι σκέψεις που πέφτουν το τραπέζι (από το Μαξίμου)  είναι να μην έρθει καθόλου!

Και αυτό για να αποφευχθούν οι μαζικές διαδηλώσεις, που ειδικά πέρσι είχαν μετατρέψει τη Θεσσαλονίκη σε πανελλήνιο κέντρο διαμαρτυρίας κατά της κυβέρνησης με μπροστάρη τον «μαϊντανό» Τσίπρα.

Κάτι ανάλογο σίγουρα θα συμβεί και φέτος, άσχετα όμως αν έρθει ή δεν έρθει ο πρωθυπουργός, αφού πάγια θέση των εργατικών και άλλων συνδικάτων και ομάδων είναι ότι θα διαδηλώσουν οπωσδήποτε.

Και βάζω στοίχημα ότι και φέτος θα κάνει την επαναστατική του εμφάνιση ο Αλέξης (μπορεί και ο Στρατούλης) με παλαιστινιακή μαντήλα (ή και φερεντζέ). Εξάλλου ο λύκος πάντα στην αναμπουμπούλα χαίρεται…

Στο Μαξίμου φοβούνται, λένε, την πιθανότητα ενός τυχαίου επεισοδίου ή μιας προβοκάτσιας, στο πλαίσιο των διαμαρτυριών, που ειδικά αυτή τη περίοδο θα έχει διεθνή αρνητικό αντίκτυπο.

Από την άλλη, οι φορείς της πόλης, με προεξάρχοντα τον πρόεδρο του επαγγελματικού επιμελητηρίου επιμένουν ότι ο πρωθυπουργός πρέπει να έρθει, διότι η ΔΕΘ αποτελεί κρίσιμο θεσμό, και η απουσία του Σαμαρά θα σημαίνει υποβάθμιση της πόλης, αλλά και αρνητικό σήμα προς τυχόν επενδυτές, πάνω στη χρονική συγκυρία που τους έχουμε ανάγκη.

Η δική μου άποψη είναι ότι φέτος θα πρέπει να δοθεί ένα τέλος στη μιζέρια, και όχι μόνο να έρθει ο Σαμαράς, αλλά να μείνει και δυο τρεις μέρες.

Παράλληλα, θα πρέπει να έρθουν και πάλι τα πολεμικά πλοία.

Θα πρέπει να ξαναγίνουν εορταστικές εκδηλώσεις, events και happenings.

Να ξαναγίνει η Έκθεση το οικογενειακό ευχάριστο «πανηγύρι» που ήταν κάποτε.

Να διασκεδάσει ο κόσμος και κυρίως οι επισκέπτες της πόλης.

Αν μη τι άλλο για να χαρούν τα παιδιά. 

Μάλιστα απ’ ότι μαθαίνω τις τρεις πρώτες μέρες η ΔΕΘ οργανώνει και εντυπωσιακές επιδείξεις αεροβατικών αεροσκαφών πάνω από τη παραλία της πόλης, καθώς και ένα τεράστιο εργοστάσιο ... σοκολάτας! 
Που θα τρελάνει μικρούς και μεγάλους.

Εν ολίγοις, άποψή μου είναι πως η φετινή ΔΕΘ θα πρέπει να γίνει το  σύμβολο της έστω και δειλής ανάκαμψης που ζει η χώρα, και μια ευκαιρία για τη κυβέρνηση να διαφημίσει το έργο της.

Το οποίο μπορεί να μην είναι σπουδαίο, αλλά αν σκεφτούμε ποιες ήταν οι απειλές από τις οποίες ξεφύγαμε ως χώρα χάρη στη σκληρή λιτότητα που περάσαμε,  τότε ναι, αυτό είναι μια αφορμή για αναθάρρηση.

Επομένως, ας τολμήσει ο πρωθυπουργός, και ας κάνει την υπέρβαση.

Ας δώσει προσωπικά το στίγμα της ανάκαμψης.

Αν όχι στον οικονομικό τομέα, τουλάχιστον στον ψυχολογικό.

Εξάλλου η οικονομία είναι 90% ψυχολογία…

Και ας αφήσει τον Αλέξη να παίζει με τις μαντήλες του, και να κινδυνολογεί ασύστολα. Αυτό μόνο ξέρει, αυτό μόνο κάνει.

Strange Attractor