Ο πολιτικός μας σουρεαλισμός, και ο απλός κοσμάκης…

Τα τελευταία χρόνια που ζούμε μέσα στη κρίση, εκτός από την οικονομική ανέχεια (αν όχι πλήρη εξαθλίωση) μεγάλης μερίδας των πολιτών, είδαμε και κάτι άλλο εξίσου εντυπωσιακό: Την πλήρη ανατροπή της κάθε είδους «ιδεολογίας», που μεταφράζεται πρακτικά σε ένα ιδεολογικοπολιτικοοικονομικό (sic) αλαλούμ.

Έναν αχταρμά θέσεων, μια αναμπουμπούλα δηλαδή, στην οποία κυριαρχεί ο γνωστός «λύκος», ή αλλιώς όποιος τρέφεται από το μπάχαλο.

Η πιο σαφής ένδειξη του χάους που επικρατεί σε ιδεολογικό επίπεδο είναι το ότι έπαψαν πια να υπάρχουν οι γνωστοί διαχωρισμοί δεξιάς-αριστεράς, κλπ και αυτό που βλέπουμε κυρίως είναι οι «μνημονιακοί» απέναντι στους «αντιμνημονιακούς».

Με αποτέλεσμα να βλέπουμε αγαστές συνεργασίες μεταξύ κάποιων, κατά τα άλλα, παντελώς αντίρροπων πολιτικών σχηματισμών, που σε άλλες εποχές όχι μόνο δεν θα ταίριαζαν, αλλά θα σφάζονταν (κυριολεκτικά) μεταξύ τους.

Έτσι βλέπουμε την «κόκκινη» Ζωζώ να σκαρφαλώνει σε κάγκελα παρέα με την «ανεξάρτητη Ελληνίδα» Ραχήλ, το Πασόκ να συγκυβερνά με τη ΝΔ, το «ορθόδοξο» ΚΚΕ να ανεβαίνει επάνω στα τρακτέρ αγκαλιά με τους αγρότες τους οποίους ο σταλινισμός της ΕΣΣΔ (και όχι μόνο) πολέμησε όσο τίποτα άλλο, και τους διάφορους «αριστερούς» μπαχαλάκηδες να συνεργάζονται στη πρόκληση χάους με τους αντίστοιχους «αναρχικούς»!

Για να μη μιλήσω για συμπτώσεις θέσεων μεταξύ νεοναζιστών και … Μαοϊκών.

Και ηγέτης όλων αυτών των φαιδρών ισορροπιών και ανίερων συνεργασιών, που συνιστούν το αντιμνημονιακό μπλοκ ενάντια στη χούντα που μας κυβερνά και στα διεθνή μασονικά συμφέροντα, ποιος άλλος:

Ο τρισμέγιστος Σύριζα, με ηγέτη του τον κατ εξοχήν πράκτορα του χάους, γιαλαντζί αριστερό και νυν φενταγίν Αλέξη, ο οποίος βολοδέρνει μεταξύ σταλινικής αριστεράς, τροτσκισμού, και ήπιας σοσιαλδημοκρατίας (χώρια όλα τα ενδιάμεσα).

Πολλές μεν οι συνιστώσες του, μία δε η συνισταμένη: Η πρόκληση τζερτζελέ!

Και πίσω από όλο αυτό το πολιτικό θέατρο του παραλόγου, ζει και αναπνέει το διαχρονικό θύμα, δηλαδή ο απλός λαός, ο οποίος έχει προ πολλού ζαλιστεί από τα πολλαπλά χαστούκια της ανεργίας, της οικονομικής δυσπραγίας, των χαρατσιών, και των καλοπληρωμένων κηνσόρων των τηλεπαραθύρων.

Και μέσα στη παραζάλη του, πέφτει θύμα των επιτήδειων πολιτικάντηδων, και των φιλόδοξων συνδικαλιστών, που μοναδικό σκοπό έχουν οι μεν τις ψήφους, οι δε την ελπίδα να γίνουν κι αυτοί πολιτικοί.

Πόσοι όμως λάβροι «αριστεροί» γνωρίζουν ότι αν η φιλελεύθερη δεξιά του Σαμαρά τους φορολογεί μία, μια «αριστερή» κυβέρνηση θα τους φορολογεί δέκα, χώρια που δεν θα υπάρχει και χαρτί υγείας…;

Πόσοι πλεϊμπόιδες της αριστεράς του χαβιαρίου γνωρίζουν ότι οι αντίστοιχοί τους στην πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ (που θαυμάζουν) στήθηκαν από νωρίς στον τοίχο με διάφορες κατηγορίες όπως αυτήν του  τυχοδιωκτισμού (ακόμη και του γυναικά);

Πόσοι πανεπιστημιακοί και οικονομολόγοι ή συνταγματολόγοι (της πλάκας) ξέρουν τι έπαθαν οι αντίστοιχοι «διανοούμενοι» στην πολιτιστική επανάσταση του Μάο, ή στα διάσημα πλέον killing fields της κομμουνιστικής Καμπότζης; Και χωρίς να διαθέτουν χαρτοφυλάκια ομολόγων της Black Rock, ή καταθέσεις εκατομμυρίων στα Λονδίνα…

Πόσοι απ  αυτούς τους μαρξιστές που φοράνε παλαιστινιακές μαντήλες, και πλακώνονται με τους ομοεθνείς τους για χάρη των λαθρομεταναστών γνωρίζουν τις απόψεις του Μαρξ για τους λαθρομετανάστες;

Πόσοι φανατικοί κομμουνιστές, απ αυτούς που διαμαρτύρονται για αστυνομοκρατία, γνωρίζουν τι σήμαινε αστυνομία στη Σοβιετική Ένωση, στη Κούβα, στην Ανατολική Γερμανία, ή στη σημερινή Βόρεια Κορέα;

Πόσοι από αυτούς τους αργόσχολους που αντιδρούν στα πάντα, πουλώντας δήθεν επανάσταση στο πόπολο γνωρίζουν ότι στα σοβιετικά καθεστώτα απαγορεύονταν όχι μόνο η απεργία αλλά και η ανεργία;

Έτσι ακριβώς. Απαγορεύονταν η ανεργία!

Και όποιος κατάλαβε κατάλαβε.

Εξάλλου το είπε μια χαρά ο Γλέζος, όταν σε μια στιγμή διαύγειας υποσχέθηκε να μας βρει όλους απασχόληση (όταν με το καλό κυβερνήσει ο Σύριζα) στα … φράγματα!

Ο φίλος του ο Κουράκης (ρεβιζιονιστής) μίλησε για τα μελισσοκομεία. Πιο ήπια πράγματα δηλαδή…

Για τέτοιες ελπίδες του έθνους μιλάμε.

Για πολιτικά μεγέθη που θαυμάζουν έναν κοινό κακοποιό, ληστή τραπεζών, επειδή δηλώνει επαναστάτης!

Για ανιστόρητους που διατείνονται καθημερινά ότι έχουμε χούντα, επειδή ζητήθηκε η αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων, συμπλέοντας στις κραυγές τους με τους … χουντόφρονες της Χ.Α.

Για αυτό, καλά θα κάναμε ως απλοί πολίτες να σοβαρευτούμε, να σκεφτούμε τι παίζει, και να δαγκώσουμε τα τέτοια μας βοηθώντας όπως μπορεί ο καθένας την προσπάθεια να παραμείνουμε στον πολιτισμένο κόσμο, διότι όσο δίνουμε φτερά σε «πσαικαζμένους», σε θιασώτες των στρατοπέδων συγκέντρωσης, και σε ντεμέκ αριστερούς, τόσο βοηθάμε στο να ανοίξει ο δικός μας λάκκος.

Να πάψουμε δηλαδή να είμαστε οι χρήσιμοι ηλίθιοι του κάθε ψεκασμένου, και του κάθε σέξι Αλέξη…

Διότι στο φινάλε, όποιος διαβάζει στοιχειώδη ιστορία, γνωρίζει πολύ καλά πως αν τυχόν γίνει το μπαμ, όλοι οι μεγαλόσχημοι βολεμένοι (αυτοί με τα ομόλογα που λέγαμε) θα την κάνουν για Λονδίνο ή Ζυρίχη μεριά, αφήνοντας πίσω τον απλό κοσμάκη (εμάς δηλαδή) να καθαρίσουμε την μπουγάδα.

Το έχουμε δει το έργο πάμπολλες φορές.

Strange Attractor