Σήμερα έκανα με το ποδήλατο τη διαδρομή έως τα
ναυπηγεία του Φοίνικα.
Την κάνω τακτικά και (εννοείται ότι) δεν υπάρχει
ένας παραλιακός δρόμος όπως η λογική θα πρόσταζε.
Είχα, λοιπόν, την ευκαιρία να θαυμάσω τις
"ελεύθερες για πρόσβαση ακτές", και ό,τι πιο κοντινό σε εξοχή υπάρχει
στην ανατολική Θεσσαλονίκη, σε μια περιοχή που "ανήκει" σε δυο δήμους
(Καλαμαριάς, Πυλαίας - Χορτιάτη) και το δημόσιο (ΕΤΑ)…
Την παραλία μετά το Shark, εντελώς παρατημένη
και ξεπεσμένη, στο ονειρεμένο σημείο που προσφέρει άπλετη θέα στην πόλη
Την απαίσια πολυκατοικία του Stavento, μοναδική στην πλευρά εκείνη της Πλαστήρα, να ατενίζει το υπέροχο τοπίο με τον Όλυμπο και τα Πιέρια
Τα παραπήγματα στην εκπληκτική παραλία πριν και μετά το ΜαΪάμι, μες τη βρώμα και τη δυσωδία
Την τεράστια έκταση από το τέρμα του ΟΑΣΘ στον Άη Γιάννη και το γήπεδο Μίκρας μέχρι την Εθνική Σχολή Δικαστών, ένα μοναδικό "φιλέτο", έρημο και χώρος απόθεσης μπαζών, αλλά ευτυχώς σε σχετικά καλύτερη κατάσταση από τις προηγούμενες χρονιές.
Το εξοχικό γραφικό δρομάκι μετά ακριβώς το γεφυράκι δίπλα στο δρόμο της Εθνικής Σχολής Δικαστών, που οδηγεί σε ένα πλάτωμα με ανεξέλεγκτη βλάστηση η οποία εμποδίζει την πρόσβαση στη θάλασσα.
Την απαίσια πολυκατοικία του Stavento, μοναδική στην πλευρά εκείνη της Πλαστήρα, να ατενίζει το υπέροχο τοπίο με τον Όλυμπο και τα Πιέρια
Τα παραπήγματα στην εκπληκτική παραλία πριν και μετά το ΜαΪάμι, μες τη βρώμα και τη δυσωδία
Την τεράστια έκταση από το τέρμα του ΟΑΣΘ στον Άη Γιάννη και το γήπεδο Μίκρας μέχρι την Εθνική Σχολή Δικαστών, ένα μοναδικό "φιλέτο", έρημο και χώρος απόθεσης μπαζών, αλλά ευτυχώς σε σχετικά καλύτερη κατάσταση από τις προηγούμενες χρονιές.
Το εξοχικό γραφικό δρομάκι μετά ακριβώς το γεφυράκι δίπλα στο δρόμο της Εθνικής Σχολής Δικαστών, που οδηγεί σε ένα πλάτωμα με ανεξέλεγκτη βλάστηση η οποία εμποδίζει την πρόσβαση στη θάλασσα.
Στο πλάτωμα αυτό μένουν, συνήθως, κάποιοι
(σήμερα είχε ένα αντίσκηνο) κι έχει πάντα μπάζα και σκουπίδια.
Στην περιοχή έχει διάφορα κτίσματα για την
νομιμότητα των οποίων δεν παίρνω όρκο, δεν έχω συναντήσει ποτέ ψυχή στα 3
χρόνια που πηγαίνω και σήμερα αποφάσισα να μην ξαναπάω, διότι δεν νιώθω καθόλου
ασφαλής, ακόμα και μέρα μεσημέρι.
Παρακάτω, τα ξέρετε: ναυπηγεία, εμπορικά κέντρα, κλπ.
Αμέσως μετά τα εμπορικά κι ακριβώς πριν το αεροδρόμιο, έχει μια μεγάλη περιοχή γεμάτη αυθαίρετα, άγνωστη στον πολύ κόσμο, διότι ελάχιστοι σκέφτονται να περάσουν από εκεί, δεν έχουν κανέναν απολύτως λόγο.
Παρακάτω, τα ξέρετε: ναυπηγεία, εμπορικά κέντρα, κλπ.
Αμέσως μετά τα εμπορικά κι ακριβώς πριν το αεροδρόμιο, έχει μια μεγάλη περιοχή γεμάτη αυθαίρετα, άγνωστη στον πολύ κόσμο, διότι ελάχιστοι σκέφτονται να περάσουν από εκεί, δεν έχουν κανέναν απολύτως λόγο.
Μιλάμε για αστική περιοχή απίθανης ομορφιάς,
δίπλα στο αεροδρόμιο και πολύ κοντά στο κέντρο, παρατημένη, καταπατημένη,
παρακμασμένη μέχρι θανάτου.
Άφησα απ' έξω τις "μαρίνες" της
Καλαμαριάς, διότι η συζήτηση δε θα τελείωνε ποτέ.
Ας μη βαυκαλιζόμαστε: αν θέλουμε να γίνει η
Θεσσαλονίκη Θεσσαλονίκη (προσωπικά δε θέλω να γίνει ούτε Βαρκελώνη, ούτε
Κωνσταντινούπολη, ούτε Άμστερνταμ, θέλω να γίνει Θεσσαλονίκη!), πρέπει να
υπάρξει σχέδιο αξιοποίησης του παραλιακού μετώπου.
Είναι αδιανόητο να μην υπάρχει δρόμος να πας
έστω στην Αρετσού με το ποδήλατο, να μην μπορείς να συνεχίσεις παραλιακά, να
μην μπορείς να φτάνεις Περαία με το ποδήλατο!
Αν πρέπει να φύγουν παράνομοι από την παραλία,
να φύγουν.
Αν πρέπει να γίνουν απαλλοτριώσεις, να γίνουν.
Αν πρέπει να εμπλακούν ιδιώτες, να εμπλακούν.
Μη μου λες, όμως, ότι αυτό θα ήταν ξεπούλημα.
Ξεπούλημα είναι αυτό που συμβαίνει σήμερα.
Εκτός και εάν σ' αρέσει αυτή η κατάσταση.
Ή εάν σε βολεύει.
Εκτός και εάν σ' αρέσει αυτή η κατάσταση.
Ή εάν σε βολεύει.
Οπότε,
καταλαβαίνω τα κίνητρά σου…
Χριστίνα Ταχιάου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου