Περί μαύρης εργασίας…

Πριν 3 χρόνια, ο φίλος μου ο Δημήτρης, έπιασε δουλειά στο σουβλατζίδικο που μόλις είχε αγοράσει ο κουμπάρος του ο Κυριάκος.

Την επιχείρηση την πούλησε κοψοχρονιά στον Κυριάκο ο προηγούμενος ιδιοκτήτης, επειδή έβγαινε στη σύνταξη.

Σε καλό σημείο-πέρασμα και με όλα τα απαραίτητα παρελκόμενα. Στημένη δουλειά δηλαδή.

Ένα βάψιμο του έριξε ο Κυριάκος και άρχισε να δουλεύει, αφού παραιτήθηκε από την καλοπληρωμένη δουλειά του. 

Η (προφορική) συμφωνία ήταν τους πρώτους μήνες να έχει ως υπάλληλο και τον προηγούμενο ιδιοκτήτη ως ψήστη, για να του μάθει τη δουλειά. Ύστερα από ένα μήνα όμως, ο Κυριάκος τον έδιωξε. 

Μετά από μία ανακαίνιση, προσθήκη καλωδιακής τηλεόρασης και πολύ διαφήμιση, λίγους μήνες αργότερα, οι δουλειές άρχισαν να ανεβαίνουν.

Πάνω στο χρόνο περίπου, ο Κυριάκος κάλεσε το φίλο μου και κουμπάρο του και άλλες δύο κοπέλες που δούλευαν στο μαγαζί, και τους ανακοίνωσε μείωση μισθών, καθώς "το μαγαζί δε βγαίνει", "να ξεπεράσουμε την κρίση" και τα σχετικά.

Στις κοπέλες δεν κολλούσε ένσημα φυσικά και στον Δημήτρη κολλούσε ημιαπασχόληση. 

Όσο περνούσε ο καιρός, ο Δημήτρης έβλεπε τον κουμπάρο του να μεταλλάσσεται από υπάλληλο σε αφεντικό.

Κάποια στιγμή, άκουσε πως πρέπει να πληρώσει ο ίδιος τη βλάβη στο παπί, με το οποίο έκανε τις παραδόσεις κατ 'οίκον.

Έπειτα ο Κυριάκος διέκοψε τη συνεργασία με τον προμηθευτή του προηγούμενου ιδιόκτητη και άρχισε να προμηθεύεται τα περισσότερα υλικά του σε μαζικές συσκευασίες από τα Μάκρο.

Απ' όπου μπορούσε να γλιτώσει χρήματα, το έκανε. Φθηνές μάρκες, προμαγειρεμένα φαγητά, προτηγανισμένες πατάτες.

Άρχισε να γίνεται αγενής και υπερβολικά παρεμβατικός, μέχρι που κάποια στιγμή ο Δημήτρης έφυγε προκειμένου να μη χαλάσει τη φιλία του με τον μεταλλαγμένο Κυριάκο. 

Από τότε μαθαίνουμε πως το μαγαζί πάει σχετικά καλά, ότι αλλάζει πολύ συχνά υπαλλήλους και πως είχε κάτι προβλήματα με την πολεοδομία για μια επέκταση που έκανε στην πρασιά του καταστήματος, ώστε να αυξήσει τα τραπεζοκαθίσματα. 

Τώρα θα μου πείτε, πώς έφερα στο μυαλό μου την ιστορία του Κυριάκου; 

Με αφορμή μια ανάρτηση διαδικτυακού φίλου, που αφορούσε την εκμετάλλευση που έχει βιώσει ως ιδιωτικός υπάλληλος πριν αρκετά χρόνια και τη μη καταγγελία της στην Επιθεώρηση Εργασίας, θυμήθηκα πως συμπτωματικά, έχω βγει τους τελευταίους μήνες αρκετές φορές για ελέγχους με κλιμάκιο (2 άτομα) της Υπηρεσίας Ελέγχου Ασφάλισης του Ι.Κ.Α. και εντυπωσιάστηκα από την αυστηρότητα, την οργάνωση και τον επαγγελματισμό τους.

Μη σας πω, τρόμαξα κιόλας.

Ελέγξαμε από ρουχάδικα και κομμωτήρια, μέχρι κλαμπάκια και εστιατόρια με ζωντανή μουσική.

Οι σκηνές που διαδραματίστηκαν ήταν απείρου κάλλους και ελληναροσύνης: να πηδάνε από παράθυρα υπάλληλοι, να κλαίνε υπάλληλοι κι αφεντικά αγκαλιά, να βρίζουν και να απειλούν στο τέλος τα αφεντικά, αλλά κυρίως, να ψεύδονται.

Οι ιστορίες δε, που μου διηγήθηκαν οι υπάλληλοι του Ι.Κ.Α. από τουριστικά κυρίως μέρη, ήταν τραγελαφικές. 

Τι πιστόλι τους έχουν βγάλει, τι συνάδελφοι δικοί μου και δικοί τους να τους παρακαλάνε να μην ελέγξουν συγκεκριμένα μαγαζιά ή να μη συνεργάζονται μαζί τους, τι να μπαίνουν σε γνωστές πίστες και να μην είναι ούτε ένας ασφαλισμένος, και άλλα πολλά. 

Όμως, οι ανάγκες της Υπηρεσίας, οι ελλείψεις, και η άσκοπη γραφειοκρατία που έχουν να αντιμετωπίσουν, εμένα τουλάχιστον, μου λένε πως παρά τις εξαγγελίες, δεν υπάρχει η πολιτική βούληση να παταχθεί η μαύρη εργασία, κάτι που όπως διαπίστωσα, είναι πολύ εύκολο να γίνει, χρησιμοποιώντας το μαστίγιο. 

Είναι χαρακτηριστικό πως τους ελέγχους τους διενεργούν με δικά τους οχήματα και τη βενζίνη την πληρώνουν από την τσέπη τους, ενώ είναι λίγες δεκάδες άτομα για όλη την Ελλάδα! 

 Μ' αυτά και μ' αυτά, έχω καταλήξει επίσης στο συμπέρασμα πως, στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, το εκάστοτε αφεντικό/διευθυντής/προϊστάμενος/διοικητής, θα διαφυλάξει το συμφέρον του καταστήματος/επιχείρησης/τμήματός του, με κάθε κόστος.

Λίγοι θυμούνται πως είναι να είσαι εργάτης/υπάλληλος/υφιστάμενος και αν μπορούν θα πατήσουν πάνω στο φρεσκοσκοτωμένο από τα χέρια τους κουφάρι σου, για να φτάσουν στο στόχο τους. 

Το καρότο λοιπόν, ας το βρουν αυτοί με τα παχιά λόγια και τις κενές εξαγγελίες για τα μάτια του κόσμου.

Οι υπόλοιποι που δουλεύουμε στον ελεγκτικό μηχανισμό, ξέρουμε τι πρέπει να γίνει και το πράττουμε, όσο καλύτερα μπορούμε, με όσα μέσα έχουμε διαθέσιμα.

Γιατί αποδεικνύεται καθημερινά πως ο φόβος φυλάει τα έρμα και όποιος δε σέβεται το συνάνθρωπό του και τους νόμους, πρέπει τουλάχιστον να φοβάται. 

Scepticus Batsicus

EyeDoll