Μακροβιότης…

Πολιτικοί και πολιτικοί σχολιαστές αποφαίνονται: «Βγάζουν δε βγάζουν το καλοκαίρι», ο ένας, γιατί, λέει, η λαϊκή αγανάκτηση θα τους σαρώσει.

Ο άλλος μιλάει για Νοέμβρη, γιατί θα ψηφίσουν τον προϋπολογισμό και θα έχουν δεσμευμένη τη νέα κυβέρνηση.

Αλλος μιλάει για το Μάρτη που είναι η εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας και όσοι διαφωνούντες θα ρίξουν την κυβέρνηση.

Η λογική, όμως, άλλα λέει, αλλού μας οδηγεί…

Ο καθένας θα συμφωνήσει πως, όπως γίνανε τα πράγματα από τους βουλευτές αυτής της Βουλής, ζήτημα αν ξαναβγούν οι μισοί.

Αυτό το γνωρίζουν όλοι (και οι ίδιοι).

Οπότε αυτοί οι βουλευτές τα πάντα θα ανεχθούν, θα κλείσουν αφτιά και μάτια, θα πουν το άσπρο μαύρο, θα επικαλεσθούν απίθανες, σοβαρές ή γελοίες δικαιολογίες, θα κάνουν τα πάντα, για να αποφύγουν να ρίξουν την κυβέρνηση και να χάσουν το βουλευτιλίκι, προκαλώντας εκλογές.

Ποιος μπορεί να περιμένει να διαλέξουν οικειοθελώς τη ζημιά τους; Ισα - ίσα γνωρίζοντας καλώς ότι εφόσον με τη συνένοχη στάση που επέδειξαν στα διατρέξαντα (μνημόνια και τα συναφή) δεν μπορούν πια να επιδιώκουν πολιτικούς στόχους, άλλες επιδιώξεις επικρατούν.

Να ολοκληρώσει τη βουλευτική θητεία και να συμπληρώσει συντάξιμα ο ένας.

Να τελειώσει τα μεταπτυχιακά το παιδί, να παντρευτεί το κορίτσι, να διοριστεί ο γαμπρός.

Και βέβαια το απλό (πόσο λαϊκιστές γινόμαστε όταν αναφερόμαστε στις ευαισθησίες τους!), το απλό και ξεκάθαρο «και πού θα ξαναβρώ εγώ το πακέτο, μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει. Χώρια τα μεγαλεία κι άμα λάχει και τα τυχερά…».

Στην πιάτσα, κανείς επαγγελματίας δεν κλείνει το μαγαζί που βγάζει.

Κι αφού (σιωπηρώς) έχουμε αποδεχθεί και (ηχηρώς) έχει αποδειχθεί ότι η πολιτική είναι πια επάγγελμα, η λογική της πιάτσας αποφαίνεται:

Μακρόβια θα είναι η τωρινή Βουλή… κι ας λένε.

Γιώργος Μεταξάς

Αγγελιοφόρος