Οι μπουνιές που άρπαξε
ο καθηγητής Νίκος Μαραντζίδης για τα άρθρα γνώμης που ανεβάζει είναι μια άλλη πτυχή της
σοβιετικής Ελλάδας.
Το σύστημα καμώνεται ότι υπηρετεί τη δημοκρατία αλλά
οι βαστάζοι του είτε φαιοί είτε κόκκινοι (μου είναι αδιάφορο) φροντίζουν να
τρομοκρατούν τους φορείς του διαφορετικού αλλά αληθινού.
Κάτι ανάλογο κάνουν και οι «ευγενείς» οπαδοί
εναντίον όσων έχουν αντίρρηση για την κατασκευή ενός γηπέδου, τα ίδια και οι
διοικητικοί υπάλληλοι που θεωρούν ότι τα πανεπιστήμια τους ανήκουν και τα
κλείνουν όταν απειλούνται τα συμφέροντά τους.
Αυτό που στην Ελλάδα αποκαλείται δημόσιο είναι
βαθύτατα ιδιωτικό, ανήκει στις ορδές των πελατών των κομμάτων που τρούπωσαν
αναξιοκρατικά στις δημόσιες υπηρεσίες, αυτονομήθηκαν και συγκυβερνούν.
Ακόμα και ο πρωτοετής φοιτητής μαθαίνει με το
καλημέρα ότι άπαξ και μπει σε μια σχολή έχει το δικαίωμα να τη ρυπαίνει να την
καταστρέφει, να την κλείνει ή να επιβάλει με τη βία το δικό του δίκαιο.
Με την παρότρυνση βέβαια των «υπευθύνων» ανάλογα
με τα συμφέροντα που κάθε φορά διακυβεύονται.
Η πλειοψηφία δεν θέλει να αλλάξει τίποτα στη
χώρα αυτή.
Οι παράλληλες Ελλάδες θα συνεχίσουν να
αντιμάχονται ακόμα και επί ερείπιων. Αυτό είναι το πολιτιστικό μας αποτύπωμα.
Λεωνίδας Καστανάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου