12.9.14

Το γελοίο ως κανόνας…



Αποκαλύφθηκε ότι ο σύζυγος μιας βουλευτίνας της ΔΗΜΑΡ είχε προσληφθεί στο Δημόσιο ― και συγκεκριμένα, έχει σημασία, στον Δήμο Κορυδαλλού.



Η ταυτότητα της συζύγου τού περί ου ο λόγος κυρίου δεν έχει σημασία, καθώς η ίδια βεβαιώνει ότι δεν γνώριζε την παρασπονδία του συζύγου της και, επομένως, δεν γίνεται να θεωρηθεί υπεύθυνη.
Το ενδιαφέρον είναι αλλού…


Είναι στο γεγονός ότι το πλαστό μεταπτυχιακό ήταν στον τομέα «διαχείρισης και οικονομικών του πολιτισμού» (σε λίγο, όπως πάνε, θα δίνουν και μεταπτυχιακά σε pizza delivery...) και μάλιστα όχι από οποιοδήποτε πανεπιστήμιο της σειράς, αλλά από κοτζάμ Σχολή Οικονομικών Επιστημών του Λονδίνου.
Αν εξετάσουμε μαζί αυτά τα δύο στοιχεία, είναι να απορείς πώς δεν τον είχε υποψιαστεί κανείς.
Διότι, βρε κακόμοιρε, από τη μια φιλοδοξείς να μοστράρεις μεταπτυχιακό («μαϊμού» έστω) από το LSE και από την άλλη φιλοδοξείς να βολευτείς σε μια θέση στον Δήμο... Κορυδαλλού;
Οπουδήποτε αλλού στον πολιτισμένο κόσμο, η απόσταση αυτών των δύο πραγμάτων, πέραν του ότι κάπως υποβάλλει στον τρίτο την αίσθηση του γελοίου, ίσως προκαλούσε και υποψίες.
Οχι όμως στη χώρα του Υπαρκτού Ελληνισμού.
Εδώ, έπειτα από τριάντα χρόνια «εκδημοκρατισμού» της παιδείας, το πτυχίο υποβιβάστηκε σε απλό εισιτήριο για εύκολη και προ παντός σίγουρη δουλειά στο Δημόσιο και η μόρφωση έχασε την αξία της.
Το γελοίο, όπως στην περίπτωση του συγκεκριμένου απατεώνα, έγινε ο κανόνας...

Στέφανος Κασιμάτης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου