Εμπόριο ελπίδας…

Αποχαύνωσαν την κοινωνία με  «όραμα» μια θέση τεμπελιάς  και διαφθοράς στο κράτος.

Άφησαν την παιδεία να φθάσει μέχρι την τρομοκρατία και την πορνεία.

Διέλυσαν με τον κρατισμό τον παραγωγικό ιστό της χώρας από τον αγρό μέχρι την μεταποίηση.

Αποσύνθεσαν και τον κοινωνικό ιστό συνθλίβοντας την μεσαία τάξη.

Και τώρα πουλάνε φθηνές ελπίδες σε μια κοινωνία έξω από τον δρόμο που της άξιζε.

Κράτησαν καμιά δεκαριά κρατικούς πορνοδασκάλους και πορνοκαθηγητές προφυλαγμένους όσο μπορούσαν και ξαφνικά ανακάλυψαν (όλοι τους) ότι τέτοια καθάρματα δεν μπορούν να μετέχουν στο κρατικό εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας.

Και τώρα «ανανήψαντες» οι πολιτικοί (μετά από μια πενταετία εντοπισμού της πορνείας στην παιδεία) πουλάνε ελπίδες για κάθαρση και αποκατάσταση του «οράματος» στη μόρφωση των παιδιών μας...

Αν μείνουν βέβαια στην κυβέρνηση...

Γιατί αν αλλάξει η κυβέρνηση «...το όλο θέμα θα εξετασθεί εκ νέου με τις επιβαλλόμενες παραμέτρους του...».

Αυτό μας έχει διδάξει η ελληνική πολιτική ιστορία.
Έχωσαν στο κράτος εδώ και 40 χρόνια με πλαστά πιστοποιητικά και όποιον κομματικό απατεώνα, αφισοκολλητή και κλακαδόρο, τους υποδείκνυαν οι κρατικές συντεχνίες, οι κομματικοί εργατοπατέρες και οι ινστρούχτορες του κόμματος.
Και τώρα με αισχρά προσχήματα για δήθεν ορθή (λέει) εξυγίανση του κράτους πουλάνε ελπίδα σε όλο αυτό το διεφθαρμένο κρατικό κύκλωμα ότι θα τους προστατεύσουν.
Τάισαν από το 1981 μέχρι το 1990 με απίθανα ποσά επιδοτήσεων τους αγρότες για να πετάξουν τα αγροτικά και να ανέβουν στα τζιπ και στα ακριβά γερμανικά αυτοκίνητα και φόρτωσαν τις επιστροφές αγροτικών πόρων της Ε.Ε. στους φορολογούμενους.

Ξαναμπούκωσαν το 2005 και μετά τους αγρότες με 400 εκατ. ευρώ για να μην κατεβάσουν τα πολυτελή αυτοκίνητά τους και ρημάξουν την Αθήνα.
Και τώρα που πρέπει να επιστρέψουν στην Ε.Ε. τα ρημαγμένα 400 εκατ. πουλάνε ελπίδα συμψηφισμού της κατάχρησης με άλλα προγράμματα!!
Στέγνωσαν και γονάτισαν με φόρους, εισφορές, χαράτσια και ΕΝΦΙΑ όλες τις ιδιωτικές επιχειρήσεις με αποτέλεσμα την συρρίκνωσή τους και την αδυναμία τους να αντιμετωπίσουν τον ανταγωνισμό.
Και τώρα πουλάνε ελπίδα ανάκαμψης με φοροελαφρύνσεις, μειώσεις εισφορών και δήθεν αναπτυξιακή φορολογική πολιτική. 
Έκλεισαν με την κρατικίστικη οικονομία περισσότερες από 250.000 επιχειρήσεις, έβγαλαν στον δρόμο 1.500.000 άτομα και έφθασαν τον μισθό στα 550 ευρώ.
Και τώρα πουλάνε ελπίδες για ανάπτυξη (που μόνοι οι ίδιοι την βλέπουν) ή για μισθό στα 750 ευρώ που ουδέποτε θα δουν οι εργαζόμενοι...

Στα πολιτικά μαγαζιά πάντως και στους «πάγκους» τους «Πωλείται Ελπίδα»... Εσείς διαλέγετε και παίρνετε...
Έφεραν τους ιδιοκτήτες σε σημείο απόγνωσης με την εκδικητική μανία προς την ιδιοκτησία.
Και τώρα ενώ δεν πουλιόνται τα ακίνητα (γιατί δεν υπάρχει κανείς ηλίθιος να τα αγοράσει) πουλάνε ελπίδες για διόρθωση των αδικιών ή για κατάργηση των φόρων στους φτωχούς...

Μένει όμως να μας πούνε  ποιοι θα είναι οι φτωχοί Έλληνες και ποιοι οι πλούσιοι από το 2015 και μετά.
Ορκίσθηκαν το 1975 όλοι τους, από την άκρα αριστερά μέχρι την άκρα δεξιά, μεγάλωμα του κράτους, περιφρούρηση του στρατού κατοχής του κράτους, εμμονή στην κλειστή κρατική οικονομία και καμουφλάρισμα της οικονομίας αυτής με απατεώνες κρατικοδίαιτους.
Και τώρα πουλάνε ελπίδα για δίκαιο κράτος βάζοντας στην φυλακή απατεώνες «επενδυτές» και «πολιτικούς» που ανέθρεψε και έστησε το κρατικίστικο σύστημα στο οποίο ορκίστηκαν όλοι.
Εμπόριο ελπίδας λοιπόν σε μια κοινωνία που έχασε το δρόμο για ορίζοντες και οράματα εδώ και 40 χρόνια όταν η  κλοπή, η απατεωνιά, η κατάχρηση, η διαφθορά και η πορνεία μέχρι την παιδεία έγιναν αξίες.

Όταν ο αγώνας γίνεται για συντεχνιακά συμφέροντα και όχι για το καλό της οικονομίας και της κοινωνίας.
Εμπόριο ελπίδας με υποσχέσεις για επιστροφή στο 2009 και πριν που η πάμπτωχη Ελλάδα των «πλουσίων» Ελλήνων με τα δανεικά, τα κλοπιμαία, τις μίζες και τις προμήθειες από τα πλέον αισχρά επιχειρηματικά κυκλώματα της διεθνούς αγοράς ήταν και παραμένει το σημείο αναφοράς για κοινωνίες σε κατάπτωση.
Αυτές τις ελπίδες εμπορεύονται σήμερα όλοι οι πολιτικοί του τόπου γνωρίζοντας ότι η αποχαυνωμένη και ξεστρατισμένη από μια ρεαλιστική πορεία οράματος κοινωνία μας θα βολευτεί αν επιστρέψει στο αίσχος, την ασυδοσία και το τίποτε του 1975-2008.
Αυτό πουλάει στο σύνολό της η πολιτική σκηνή του τόπου ανεξάρτητα από το εάν η προπαγάνδα τα παρουσιάζει έτσι όπως βολεύει μόνο τους εμπόρους της ελπίδας. Το προϊόν βέβαια παραμένει σάπιο και με ληγμένη προθεσμία κατανάλωσης έστω και αν γίνεται ορατό σε όσους το ψάξουν.

Αλλά γιατί να το ψάξεις;

Καλά δεν θα είναι να γυρίσουμε στο 2008 και... ακόμη παραπέρα; 

Γιώργος Κράλογλου 

Capital.gr